Τι (δεν) θα ψηφίσω...

Εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε...

Στο σημείωμα αυτό καταθέτω μερικές προσωπικές σκέψεις, για τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν φέρει ευθύνη καμία συλλογικότητα με την οποία σχετίζομαι, όπως πχ ο Σύλλογος Μαρξ. Σκέψης "Γ. Κορδάτος".

Η αντίφαση της πολιτικής πρότασης του κ. Λαπαβίτσα.

Με αφορμή πρόσφατη συνέντευξη του κ. Λαπαβίτσα παρατηρεί κανείς ότι αρνείται συστηματικά την αναγκαιότητα επεξεργασίας ενός συγκεκριμένου προγραμματικού σχεδίου για την περίπτωση που η προτεινόμενη από αυτόν «έξοδος από την Ευρωζώνη σε συνθήκες σύγκρουσης με την ΕΕ» οδηγηθεί σε εκβιασμό εναντίον της Ελλάδας για αποχώρηση από την ΕΕ. Πχ τοποθετείται ως εξής:

Για το ...αντικαπιταλιστικό μνημόσυνο του κομμουνιστικού κόμματος νέου τύπου. Ένα σχόλιο πάνω στο άρθρο του Π.Δαμέλου

Ο Πάνος Δάμελος στο άρθρο του "Ας μην νεκρανασταίνουμε το κόμμα νέου τύπου" καταφέρεται ενάντια στη λενινιστική παράδοση για την οργάνωση των επαναστατικών εργατικών κομμάτων ως "κόμματα νέου τύπου" με ένα καθόλου γόνιμο τρόπο.

Τι (δε) θα ψηφίσω στις επερχόμενες εκλογές

Στις επερχόμενες εκλογές:

Η θέση της εξόδου από την ΕΕ σε ένα μεταβατικό ή/και μετωπικό πρόγραμμα

Το θέμα της εξόδου από την ΕΕ βρίσκεται στο κέντρο της αντιπαράθεσης για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση. Ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που απέτρεψαν την εκλογική συνεργασία της ΛΑΕ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες μικρότερες οργανώσεις και ομάδες ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

Προς του φίλους μου που σήμερα πενθούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που αγαπήσανε. (Ένα πρόχειρο σχόλιο από το facebook μου)

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέτυχε:

Γιατί στηρίζω τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Μέρος Γ’: Για τους συναγωνιστές στη ΜΑΡΣ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να εξηγήσω την απόφασή μου να στηρίξω τη ΜΑΡΣ, τόσο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσο κυρίως στη γενικότερη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το πολιτικό πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν και καταγράφονται στην κοινή ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Ως μέλος του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος», καλύπτομαι από την πρόσφατη ανακοίνωσή του, αλλά και από τη σχετική αρθρογραφία των συντρόφων Β. Λιόση και Δ. Καλτσώνη, ενώ συμφωνώ στα περισσότερα και με την τοποθέτηση του συντρόφου Π. Γαβάνα. Επομένως, θα επαναλάβω μόνο συνοπτικά κάποια βασικά σημεία των παραπάνω κειμένων, και θα δώσω έναν πιο προσωπικό κι εμπειρικό χαρακτήρα στην παρέμβαση αυτή. Τεκμηρίωση των όσων αναφέρω μπορεί να βρει ο απαιτητικός αναγνώστης στους διάφορους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραθέτω.

Επίσης, θα απευθυνθώ ξεχωριστά σε όσους προσανατολίζονται να ψηφίσουν κόμματα πιστά στον Ευρω-ατλαντικό μονόδρομο της χώρας μας, δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή (μέρος Α’), στους συναγωνιστές που προέρχονται –όπως κι εγώ- από το χώρο του ΚΚΕ (μέρος Β’), και στους συναγωνιστές της ΜΑΡΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μέρος Γ’).

Μέρος Γ’: Για τους συναγωνιστές στην ΜΑΡΣ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γιατί στηρίζω τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Μέρος Β’: Για τους κομμουνιστές με αναφορά στο σύγχρονο ΚΚΕ

Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να εξηγήσω την απόφασή μου να στηρίξω τη ΜΑΡΣ, τόσο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσο κυρίως στη γενικότερη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το πολιτικό πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν και καταγράφονται στην κοινή ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Ως μέλος του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος», καλύπτομαι από την πρόσφατη ανακοίνωσή του, αλλά και από τη σχετική αρθρογραφία των συντρόφων Β. Λιόση και Δ. Καλτσώνη, ενώ συμφωνώ στα περισσότερα και με την τοποθέτηση του συντρόφου Π. Γαβάνα. Επομένως, θα επαναλάβω μόνο συνοπτικά κάποια βασικά σημεία των παραπάνω κειμένων, και θα δώσω έναν πιο προσωπικό κι εμπειρικό χαρακτήρα στην παρέμβαση αυτή. Τεκμηρίωση των όσων αναφέρω μπορεί να βρει ο απαιτητικός αναγνώστης στους διάφορους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραθέτω.

Επίσης, θα απευθυνθώ ξεχωριστά σε όσους προσανατολίζονται να ψηφίσουν κόμματα πιστά στον Ευρω-ατλαντικό μονόδρομο της χώρας μας, δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή (μέρος Α’), στους συναγωνιστές που προέρχονται –όπως κι εγώ- από το χώρο του ΚΚΕ (μέρος Β’), και στους συναγωνιστές της ΜΑΡΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μέρος Γ’).

Μέρος Β’: Για τους κομμουνιστές με αναφορά στο σύγχρονο ΚΚΕ

Γιατί στηρίζω τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Μέρος Α': Για όσους ο σύγχρονος δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ φαντάζει ως μονόδρομος

Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να εξηγήσω την απόφασή μου να στηρίξω τη ΜΑΡΣ, τόσο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσο κυρίως στη γενικότερη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το πολιτικό πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν και καταγράφονται στην κοινή ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Ως μέλος του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος», καλύπτομαι από την πρόσφατη ανακοίνωσή του, αλλά και από τη σχετική αρθρογραφία των συντρόφων Β. Λιόση και Δ. Καλτσώνη, ενώ συμφωνώ στα περισσότερα και με την τοποθέτηση του συντρόφου Π. Γαβάνα. Επομένως, θα επαναλάβω μόνο συνοπτικά κάποια βασικά σημεία των παραπάνω κειμένων, και θα δώσω έναν πιο προσωπικό κι εμπειρικό χαρακτήρα στην παρέμβαση αυτή. Τεκμηρίωση των όσων αναφέρω μπορεί να βρει ο απαιτητικός αναγνώστης στους διάφορους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραθέτω.

Επίσης, θα απευθυνθώ ξεχωριστά σε όσους προσανατολίζονται να ψηφίσουν κόμματα πιστά στον Ευρω-ατλαντικό μονόδρομο της χώρας μας, δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή (μέρος Α’), στους συναγωνιστές που προέρχονται –όπως κι εγώ- από το χώρο του ΚΚΕ (μέρος Β’), και στους συναγωνιστές της ΜΑΡΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μέρος Γ’).

Α’ μερος: Για όσους ο σύγχρονος δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ φαντάζει ως μονόδρομος

Τί να κάνουμε; Αυτό που κάνουν οι Κομμουνιστές...

Καταγράφω παρακάτω κάποιες σκέψεις που στριφογυρνάνε στο μυαλό μου εδώ και καιρό σχετικά με τις προσωπικές στάσεις των κομμουνιστών της Ελλάδας στην εποχή της κρίσης, πολλοί από τους οποίους τυγχάνουν πρώην ή και νυν σύντροφοί μου, ενώ κάποιοι από αυτούς είναι και πολύ καλοί μου φίλοι. Αφορμή για την ανάρτηση αυτή αποτέλεσε η ανταλλαγή άρθρων πολεμικής μεταξύ του Εργατικού Αγώνα και της Νέας Σποράς, δηλ. δύο ιστοτόπων που απηχούν θέσεις μελών και φίλων του ΚΚΕ που διαφωνούν με τη σημερινή του γραμμή και ηγεσία, καθώς και το ερώτημα που τέθηκε σε πολλούς από αυτούς τους φίλους του ΚΚΕ για το τί να ψηφίσουν στις πρόσφατες εκλογές (δέστε και σχετικές επιστολές κριτικής στήριξης του ΚΚΕ στη Νέα Σπορά εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ). Στην πραγματικότητα όμως, το ερώτημα του "τί να κάνουμε" για ένα κόσμο που είτε είναι ακόμη μέλος του ΚΚΕ, είτε βρίσκεται εδώ και κάποια χρόνια στις παρυφές των γραμμών του, γίνεται επιτακτικό, δεδομένου του συνδυασμού της οξύτητας της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, η οποία επιβαρύνεται από την άκρως εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΗΠΑ θέση της, με την ανεπάρκεια της σημερινή πολιτικής γραμμής και δράσης του ΚΚΕ, και του εργατικού-λαϊκού κινήματος γενικότερα. Η ανάρτηση αυτή γράφεται αμέσως μετά τις εκλογές. Έτσι, δεν μπορεί να "παρεξηγηθεί" από κανέναν ότι στοχεύει σε αυτές, ενώ τα όσα γράφονται παρακάτω μάλλον ενισχύονται από τα αποτελέσματά των εκλογών και την ερμηνεία τους (δείτε εδώ για σχετική ανάρτηση του υπογράφοντος, και εδώ κι εδώ για σχετική αρθρογραφία στον ιστότοπο του Συλλόγου "Γιάννης Κορδάτος").

Μερικά συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των εκλογών

1. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι τέτοιο, ώστε κανένα κόμμα -πλην της Χρυσής Αυγής και του ...ΛΑΟΣ- να μην πετυχαίνει το δεδηλωμένο σκοπό του, και καμία άμεση πολιτική εξέλιξη να μη δρομολογείται -στην Ελλάδα τουλάχιστον... Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε βγήκε πρώτος με μεγάλη διαφορά, ούτε καταρράκωσε το ΠΑΣΟΚ, ούτε φυσικά πήρε αθροιστικά το ποσοστό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν αυτή τη στιγμή. Η ΝΔ δε βγήκε πρώτο κόμμα κι έχασε μεγάλο ποσοστό σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, αλλά και σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ-Ελιά, ναι μεν απέφυγε τα κατώτερα ποσοστά κάποιων δημοσκοπήσεων και συνεχίζει να ...επιβιώνει, αλλά η απλή επιβίωση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία! Το ΠΟΤΑΜΙ, ναι μεν καταγράφεται ως μια υπαρκτή πολιτική δύναμη, αλλά βρίσκεται μακρυά από τα ανεβασμένα ποσοστά κάποιων δημοσκοπήσεων και κάτω από εκεί που έβαλε το ίδιο τον πήχη (πχ 7-12%). Το ΚΚΕ ανακάπτει ελαφρώς σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά ελάχιστα. Τα δύο τελευταία κόμματα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι το αποτέλεσμά τους θα ήταν πιθανότατα μικρότερο σε εκλογές με μεγαλύτερη πόλωση, όπως όταν κρίνεται η κυβερνητική εξουσία, δηλ. στις βουλευτικές. ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι Πράσινοι και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ονειρευόταν ευρωβουλευτή μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν...

Ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι...

Άλλο ένα δημοσίευμα σήμερα που δεν περιλαμβάνει το ΚΚΕ στις δυνάμεις που "θέλουν να βγάλουν τη χώρα από την ΕΕ", σε αντίθεση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον Αλαβάνο, από τον Σ. Κούλογλου στο tvxs.gr... Γιατί άραγε;..

Βέβαια, παίζει και απλά ο αρθρογράφος να προβοκάρει... Αντικομμουνιστής γαρ...

Η' μήπως έχει δίκαιο;..

Η διέξοδος από την κρίση με νικητή το λαό: Αντιιμπεριαλιστικο Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό μέτωπο, μέτωπο λαϊκό και γνήσια πατριωτικό

Σε αυτήν την ανάρτηση παραθέτω αρθρογραφία (η οποία με καλύπτει σε μεγάλο βαθμό) σχετική με τα αίτια και τη διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας, αλλά και τον κόσμο γενικότερα.

Συνολικά, υιοθετώ το "μανιφέστο" της διαδικτυακής εφημερίδας Εργατικός Αγώνας, το οποίο είναι στη γραμμή του προηγούμενου προγράμματος του ΚΚΕ, όπως ψηφίστηκε στο 15ο συνέδριό του.