Ιμπεριαλισμός και πόλεμος στον 21ό αιώνα με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία

 του Διονύση Περδίκη

 

Α’ Μέρος: Εισαγωγή

Οι εξελίξεις στην Ουκρανία φέρνουν τον πόλεμο για άλλη μια φορά στην καρδιά της Ευρώπης, και συνολικά τον κόσμο πιο κοντά στο ενδεχόμενο ενός «θερμού» Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου, ανάμεσα μάλιστα σε πυρηνικές δυνάμεις, άρα και εν δυνάμει καταστροφικού συνολικά για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ακόμη και αν ο κίνδυνος αυτός αποφευχθεί, οι οξυμένες αντιθέσεις μεταξύ των μεγαλύτερων κρατών του κόσμου δεν επιτρέπουν την τελείως απαραίτητη διεθνή συνεννόηση για την προστασία του περιβάλλοντος, του οποίου η καταστροφή αποχτά, πλέον, χαρακτήρα άμεσης απειλής για την ανθρωπότητα.

Αναδεικνύεται, λοιπόν, η επείγουσα ανάγκη για την αυτόνομη παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, μέσα από τις κοινωνικές και πολιτικές του οργανώσεις, καταρχήν για την ειρήνη και την εθνική ανεξαρτησία από τον ιμπεριαλισμό, και, προοπτικά, για να ανοίξει η προοπτική ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου ο πόλεμος θα ανήκει στην προϊστορία της ανθρωπότητας, και αυτή θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος ενωμένη.

Ένα σχέδιο Μάρσαλ για την Ουκρανία;

 του Michael Roberts

μετ. Αλέξανδρος Μπάρτζος 

επιμ . Διονύσης Περδίκης

 

“Μεταφράζουμε και αναδημοσιεύουμε το άρθρο A Marshall plan for Ukraine? από το ιστολόγιο του Michael Roberts, το οποίο αναφέρεται στο συνδυασμένο κόστος του πολέμου και της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας για τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό. Το άρθρο καταδεικνύει, κατά τη γνώμη μας, τα εξής:

Με το ΚΚ Κούβας ή με το ΚΚ Ελλάδος θα πάμε στον πόλεμο;

 

του Διονύση Περδίκη

[...] Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας φέρνει μπροστά στο ενδεχόμενο ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου που μέχρι στιγμής εκτυλισσόταν πιο συγκαλυμμένα, «διά αντιπροσώπων», αλλά πλέον αυξάνεται ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε ανοιχτό, ίσως και πυρηνικό, πόλεμο. 

Σε κάθε προηγούμενη ανάλογη στιγμή της ιστορίας, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα  (δΚΚ στο εξής) γνώρισε μεγάλες διαμάχες, και διασπάσεις, όπως τη «χρεωκοπία» της Β΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, στις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και τις ταλαντεύσεις προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες δεν επέτρεψαν το δΚΚ να εμποδίσει αποτελεσματικά την άνοδο του φασισμού/ναζισμού, και των οποίων η διόρθωση οδήγησε τελικά στην ήττα του, και στην εξάπλωση του σοσιαλισμού σε μεγάλο μέρος του κόσμου.

Η σημερινή συγκυρία βρίσκει το δΚΚ σε ιστορική κρίση. Επομένως, δε θα περίμενε κανείς να είναι η κατάσταση καλύτερη. Αυτό φαίνεται με μια ματιά στις ανακοινώσεις των κομμουνιστικών κομμάτων για τον εν εξελίξει πόλεμο. Δεν λείπουν ορισμένες ακραίες φωνές ως προς το μονοδιάστατο ή άνισο της κριτικής έναντι της Ρωσίας, όπως και μερικές αντίθετες, οι οποίες εστιάζουν στο δίκαιο της Ρωσίας ως προς κάποιες από τις πλευρές του πολέμου. [...]

Διαβάστε όλο το άρθρο στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Μαρξ. Σκέψης "Γ. Κορδάτος"

Για την έξοδο από την ΕΕ, με αφορμή τη θέση του ΜΕΡΑ25 για την ΕΕ

 

του Διονύση Περδίκη

Ο Γ. Βαρουφάκης και το ΜΕΡΑ25 ανακαλύπτουν ότι η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται...

Με ενδιαφέρον έπεσε στην αντίληψή μας μια πρόσφατη μεταστροφή (ή απλά ...παραλλαγή;) της θέσης του ΜΕΡΑ25, και του ίδιου του κ. Βαρουφάκη, σχετικά με την ΕΕ, και τη δυνατότητα μεταρρύθμισής της. Αναφερόμαστε στην ανάρτηση με αποσπάσματα από το πρόσφατο συνέδριο του ΜΕΡΑ25, με τον τίτλο "Αυτή η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται. Μόνο ανατρέπεται!"[1].

Πόσοι πρόσφυγες και μετανάστες "χωράνε" στην ΕΕ και στην Ελλάδα;

Σήμερα η ΕΕ χρηματοδοτεί φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, και άλλες κατασταλτικές πολιτικές σε Τουρκία, Λιβύη και Ελλάδα για να συγκρατήσει τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, οι οποίες δημιουργούνται ως συνέπεια των ιμπεριαλιστικών πολιτικών της ίδιας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε Μ. Ανατολή και Αφρική [1].

Την ίδια στιγμή, η προσπάθεια των ανθρώπων αυτών να φτάσουν στις χώρες της ΕΕ, και η εκμετάλλευσή τους από την Τουρκία για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη, κυρίως στο μέτωπο της Συρίας, συνιστά για το αστικό πολιτικό σύστημα, και δυστυχώς και για κάποιους που καμώνονται τους κομμουνιστές [2], "ασύμμετρη απειλή", "υβριδικό όπλο" κοκ, χωρίς κανείς να ξεκαθαρίζει ποιον κίνδυνο ακριβώς φέρουν οι άνθρωποι αυτοί και οι οικογένειες τους μαζί με την ....ύπαρξή τους....

Τι είδους απειλή συνιστούν, λοιπόν, πρόσφυγες και μετανάστες για την ΕΕ και την Ελλάδα;

Για την προσφυγική κρίση και τα καθήκοντα της κομμουνιστικής αριστεράς

του Διονύση Περδίκη

Σήμερα η προσφυγική κρίση στη χώρα μας βρίσκεται στο αποκορύφωμά της με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, δηλ. τα γεγονότα στον Έβρο, και νωρίτερα, στα νησιά της Χίου και της Λέσβου. Για μια συνολική ανάλυση της κατάστασης και πολιτική θέση παραπέμπουμε στη σχετική ανακοίνωση του Συντονισμού δράσης και διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων[1]. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρώσουμε σε επιμέρους πλευρές του προβλήματος, προσπαθώντας να εξηγήσουμε και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κομμουνιστική αριστερά για να ηγηθεί μιας φιλολαϊκής λύσης για την κρίση αυτή.

Η πολιτική οικονομία της σύγκρουσης με τους δανειστές και την ΕΕ, με αφορμή μια εκδήλωση στο Βερολίνο

Το Σάββατο 16 Απριλίου έλαβε χώρα στους χώρους της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου (ΕΚΒ) εκδήλωση με θέμα "Η πολιτική οικονομία των εναλλακτικών στρατηγικών στο μνημόνιο" (βλ. βίντεο εδώ). με πρωτοβουλία της Κίνησης για το "ΟΧΙ μέχρι το τέλος των μνημονίων" και συνδιοργάνωση της ΕΚΒ. Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν ο Σταύρος Μαυρουδέας, (βλ. εισήγηση εδώ) καθ. Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, και ο Κώστας Παπουλής, μέλος του Ινστιτούτου Δημ. Μπάτσης και του Σχεδίου Β' (βλ. εισήγηση εδώ).

Η θέση της εξόδου από την ΕΕ σε ένα μεταβατικό ή/και μετωπικό πρόγραμμα

Το θέμα της εξόδου από την ΕΕ βρίσκεται στο κέντρο της αντιπαράθεσης για ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση. Ήταν ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που απέτρεψαν την εκλογική συνεργασία της ΛΑΕ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες μικρότερες οργανώσεις και ομάδες ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

Μονοκομματική βουλή: "το κόμμα του Ευρώ"

Πλέον από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΚΑΙ ξεκάθαρα τη Χρυσή Αυγή εκτείνεται το "κόμμα του Ευρώ". 

Ταυτόχρονα το ΚΚΕ μιλάει ή για "ψευτοδιλήμματα" ή "(ίσως και) καταστροφή για το λαό μια έξοδος από το Ευρώ/ΕΕ με τη σημερινή οικονομία και εξουσία" ή θεωρεί ότι είναι αδύνατη η έξοδος πριν την ...επανάσταση, στην ουσία ταυτίζοντάς την με αυτήν. 

Άρα ΚΑΝΕΝΑ κοινοβουλευτικό κόμμα δε θέλει αυτή τη στιγμή τη ρήξη με τους δανειστές και την έξοδο από την ΕΕ. 

Άρα, πώς εκφράζεται πολιτικά το δήθεν κομμάτι της (μονοπωλιακής;) ελληνικής αστικής τάξης που φαντάζεται το ΚΚΕ ότι υπάρχει και που υποτίθεται ότι θέλει να μας βγάλει από το Ευρώ διότι το συμφέρει; Πρόκειται για το ...Λαφαζάνη και την ...ΑΝΤΑΡΣΥΑ;.. Τί μας λέει αυτό για τη στάση του ΚΚΕ;.. Ρητορικά τα ερωτήματα...

Λίγα λόγια για το θολό ΠΟΤΑΜΙ...

Λίγα λόγια για όσους είναι έτοιμοι να βουτήξουν στα βρωμόνερα του ΠΟΤΑΜΙού! Ακολουθήστε τους ηλεκτρονικούς συνδέσμους για να δείτε αν όντως κρατάω το κεφάλι έξω από το νερό!

(Ένα καλό άρθρο με συνολική κριτική μπορείτε να βρείτε στη σελίδα του Συλλόγους Μαρξιστικής Σκέψης "Γιάννης Κορδάτος".)

Ριζοσπάστη! Μην ξεχνάς τον ιμπεριαλισμό!

Παραθέτω σύνδεσμο στο σημερινό άρθρο του "Ριζοσπάστη" για την Ουκρανία στη στήλη "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ" υπό τον τίτλο "Μην ξεχνάς την Ουκρανία!".

Στο άρθρο σωστά παρατίθενται τα γεγονότα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Ουκρανία και καταγγέλλονται η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η ελληνική κυβέρνηση αλλά και αριστερά ευρωπαϊκά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση τους.

Όμως, πόσο σίγουρος είναι ο αρθρογράφος του "Ριζοσπάστη" ότι δεν είναι ΚΑΙ το ΚΚΕ που με τη στάση του αφοπλίζει το λαϊκό κίνημα απέναντι στον ιμπεριαλισμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ;

Βλέπετε αυτό που απουσιάζει τελείως από το άρθρο είναι η κατεύθυνση της πάλης του λαϊκού κινήματος για έξοδο της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το άρθρο καταλήγει:

" Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που από την αρχή έδειξε ότι η Ουκρανία βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και υπογράμμισε ότι όσο οι λαοί εγκλωβίζονται κάτω από ξένες σημαίες και συμφέροντα θα κερδίζουν οι εκμεταλλευτές τους. Αυτή η θέση επιβεβαιώνεται καθημερινά και κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη να δυναμώσει η καταγγελία του εγκλήματος που γίνεται στην Ουκρανία."

Τα ερωτήματα για το ΚΚΕ, του οποίου ο ρόλος δεν είναι απλά να καταγγέλει τον καπιταλισμό που γεννά πολέμους, αλλά να καθοδηγεί τη λαϊκή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, είναι αμείλικτα:

Είναι ...νομοτελειακό ότι όσο θα είναι καπιταλιστική η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός θα συμμετέχει σε τέτοιους ιμπεριαλιστικούς πολέμους; Σε αυτήν την περίπτωση, η πάλη του ελληνικού λαού για ειρήνη ταυτίζεται με την πάλη για σοσιαλισμό; Είναι αδύνατο να υπάρξει καπιταλιστική Ελλάδα έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;  Επομένως, η πάλη για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ ταυτίζεται με την πάλη για σοσιαλισμό; Αν ναι, γιατί δε χρησιμοποιεί το αίτημα της εξόδου από τις ιμπεριαλιστικές αυτές ενώσεις ως μεταβατικό αίτημα για τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στον καπιταλισμό;

Αντιθέτως, αν δεν υπάρχει κάποιου είδους ιστορική νομοτέλεια για συμμετοχή της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, το ΚΚΕ εκτιμά ότι για τον Ελληνικό λαό είναι αδιάφορο ή ίσως και χειρότερο το να ζει σε μια καπιταλιστική Ελλάδα μεν, εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ δε; Ήταν λάθος που αντιτάχθηκε στην είσοδο της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ στο παρελθόν; Αν το λαϊκό κίνημα πετύχει με την πάλη του την έξοδο της Ελλάδας από ΕΕ και ΝΑΤΟ, θα είναι ίδιος ή και χειρότερος ο πολιτικοκοινωνικός συσχετισμός δύναμης μεταξύ της εργατικής τάξης και άλλων λαϊκών στρωμάτων από τη μια πλευρά και των μονοπωλίων από την άλλη; Σε μια τέτοια περίπτωση, η πάλη του ελληνικού λαού για ειρήνη, δημοκρατία, εθνική και λαϊκή κυριαρχία θα ωφεληθεί, θα δυσχεραίνει ή δε θα μεταβληθεί ιδιαίτερα; Εν τέλει, είναι τακτικό λάθος εκ μέρους του ΚΚΕ το να κατευθυνθεί η λαϊκή πάλη και σε ένα βαθμό και η διαμόρφωση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών στους στόχους της εξόδου από ΕΕ και ΝΑΤΟ; Αν όχι, γιατί το ΚΚΕ δεν το κάνει πλέον αυτό, τώρα μάλιστα που ο λαός στρέφεται όλο και περισσότερο ενάντια στην ΕΕ;

Νομίζω ότι για κάθε λαϊκό αγωνιστή οι ερωτήσεις αυτές είναι μάλλον ρητορικές. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ δίνει τα τελευταία χρόνια τις ...λάθος απαντήσεις, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του συμβιβασμού της ηγεσίας του με τον ιμπεριαλισμό...