του Διονύση Περδίκη
Η στρατηγική κρίση του κομμουνιστικού κινήματος και η «Αριστερά»
Το πέρας των 2-3 πρώτων μεταπολεμικών (του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) δεκαετιών, εγκαινίασε μια μακρά περίοδο κατά την οποία η καπιταλιστική ανάπτυξη, ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες χώρες, χαρακτηρίζεται από όλο και βαθύτερες και μακρύτερες περιόδους κρίσεων, και από όλο και συντομότερες και πιο αδύναμες ανακάμψεις. Οι δεκαετίες αυτές είδαν το μονοπωλιακό κεφάλαιο να υιοθετεί τη στρατηγική της νεοφιλελεύθερης διεθνοποίησης της παραγωγής για να αντισταθμίσει την πτώση των επιπέδων κερδοφορίας, και το εργατικό κίνημα να βρίσκεται σε συνεχή υποχώρηση και αποδιοργάνωση, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται η χρονίζουσα κρίση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, κρίση στρατηγική, οργανωτική, εν τέλει πολιτική. Σημείο καμπής αποτέλεσε προφανώς η ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και η σταδιακή παλινόρθωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην Κίνα και αλλού.
