Κάποιες πρώτες μετεκλογικές σκέψεις...

1. Το χθεσινό είναι ένα πολύ άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα για τον ελληνικό λαό. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα, γεμάτα ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, μεγαλύτερη φτωχοποίηση του ελλ. λαού, βαθύτερη ενσωμάτωση στον υπό κλιμάκωση Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού που επιτίθεται σα πληγωμένο θηρίο, ενώ ελοχεύει τόσο ο κίνδυνος νέας οξείας οικονομικής κρίσης, όσο και αυτός κάποιου τύπου "εθνικής" καταστροφής μέσω της διευθέτησης των ελληνοτουρκικών σχέσεων στα πλαίσια και με πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ.

Τι (δεν) θα ψηφίσω...

Εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε...

Στο σημείωμα αυτό καταθέτω μερικές προσωπικές σκέψεις, για τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν φέρει ευθύνη καμία συλλογικότητα με την οποία σχετίζομαι, όπως πχ ο Σύλλογος Μαρξ. Σκέψης "Γ. Κορδάτος".

Για το αποτέλεσμα των εκλογών

Καταγράφω παρακράτω μερικές σκέψεις για το αποτέλεσμα των εκλογών, τα αίτιά του και τις συνέπειές του...

Τι (δε) θα ψηφίσω στις επερχόμενες εκλογές

Στις επερχόμενες εκλογές:

Λίγα λόγια για το θολό ΠΟΤΑΜΙ...

Λίγα λόγια για όσους είναι έτοιμοι να βουτήξουν στα βρωμόνερα του ΠΟΤΑΜΙού! Ακολουθήστε τους ηλεκτρονικούς συνδέσμους για να δείτε αν όντως κρατάω το κεφάλι έξω από το νερό!

(Ένα καλό άρθρο με συνολική κριτική μπορείτε να βρείτε στη σελίδα του Συλλόγους Μαρξιστικής Σκέψης "Γιάννης Κορδάτος".)

Γιατί στηρίζω τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Μέρος Γ’: Για τους συναγωνιστές στη ΜΑΡΣ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να εξηγήσω την απόφασή μου να στηρίξω τη ΜΑΡΣ, τόσο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσο κυρίως στη γενικότερη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το πολιτικό πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν και καταγράφονται στην κοινή ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Ως μέλος του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος», καλύπτομαι από την πρόσφατη ανακοίνωσή του, αλλά και από τη σχετική αρθρογραφία των συντρόφων Β. Λιόση και Δ. Καλτσώνη, ενώ συμφωνώ στα περισσότερα και με την τοποθέτηση του συντρόφου Π. Γαβάνα. Επομένως, θα επαναλάβω μόνο συνοπτικά κάποια βασικά σημεία των παραπάνω κειμένων, και θα δώσω έναν πιο προσωπικό κι εμπειρικό χαρακτήρα στην παρέμβαση αυτή. Τεκμηρίωση των όσων αναφέρω μπορεί να βρει ο απαιτητικός αναγνώστης στους διάφορους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραθέτω.

Επίσης, θα απευθυνθώ ξεχωριστά σε όσους προσανατολίζονται να ψηφίσουν κόμματα πιστά στον Ευρω-ατλαντικό μονόδρομο της χώρας μας, δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή (μέρος Α’), στους συναγωνιστές που προέρχονται –όπως κι εγώ- από το χώρο του ΚΚΕ (μέρος Β’), και στους συναγωνιστές της ΜΑΡΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μέρος Γ’).

Μέρος Γ’: Για τους συναγωνιστές στην ΜΑΡΣ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Γιατί στηρίζω τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Μέρος Α': Για όσους ο σύγχρονος δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ φαντάζει ως μονόδρομος

Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να εξηγήσω την απόφασή μου να στηρίξω τη ΜΑΡΣ, τόσο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσο κυρίως στη γενικότερη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το πολιτικό πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν και καταγράφονται στην κοινή ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Ως μέλος του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος», καλύπτομαι από την πρόσφατη ανακοίνωσή του, αλλά και από τη σχετική αρθρογραφία των συντρόφων Β. Λιόση και Δ. Καλτσώνη, ενώ συμφωνώ στα περισσότερα και με την τοποθέτηση του συντρόφου Π. Γαβάνα. Επομένως, θα επαναλάβω μόνο συνοπτικά κάποια βασικά σημεία των παραπάνω κειμένων, και θα δώσω έναν πιο προσωπικό κι εμπειρικό χαρακτήρα στην παρέμβαση αυτή. Τεκμηρίωση των όσων αναφέρω μπορεί να βρει ο απαιτητικός αναγνώστης στους διάφορους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραθέτω.

Επίσης, θα απευθυνθώ ξεχωριστά σε όσους προσανατολίζονται να ψηφίσουν κόμματα πιστά στον Ευρω-ατλαντικό μονόδρομο της χώρας μας, δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή (μέρος Α’), στους συναγωνιστές που προέρχονται –όπως κι εγώ- από το χώρο του ΚΚΕ (μέρος Β’), και στους συναγωνιστές της ΜΑΡΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μέρος Γ’).

Α’ μερος: Για όσους ο σύγχρονος δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ φαντάζει ως μονόδρομος

Θέλω κι εγώ να ψηφίσω!

Παραθέτω σύνδεσμο στην ομάδα στο facebook της πρωτοβουλίας για το δικαίωμα ψήφου των Ελλήνων μεταναστών (παρομοίως για το twitter).

Εκεί θα δείτε και την προσωπική μου άποψη:

Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να στηρίξω την πρωτοβουλία αυτή. Πιστεύω ότι όσοι έχουν το εκλογικό δικαίωμα, πρέπει να διευκολύνονται στο να ψηφίσουν όταν βρίσκονται στο εξωτερικό, ακολουθώντας ένα μοντέλο όπως αυτό των Ευρωεκλογών (με κάλπες στα προξενεία/πρεσβείες κτλ).
Το δικαίωμα αυτό είναι ανεξάρτητο μιας συζήτησης που πρέπει να γίνει για το με ποιές προϋποθέσεις πρέπει να δίνεται το εκλογικό δικαίωμα και σε ποιούς. Σε σχέση με αυτό το θέμα, βασική αρχή είναι ότι καθένας πρέπει να αποφασίζει για την πολιτική ζωή της χώρας στην οποία ζει και εργάζεται. Φυσικά, στη σημερινή εποχή, με την έντονη μετανάστευση, προσφυγιά κτλ, αυτή η βασική αρχή πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα, αποφεύγοντας, όμως, και διασταλτικές ερμηνείες που θα οδηγούσαν να ψηφίζουν πολίτες άλλων χωρών με απλά μακρυνή καταγωγή από την Ελλάδα.
Στο ίδιο πνεύμα, διαφωνώ με την ιδέα να υπάρχουν εκλογικές περιφέρειες (και βουλευτικές θέσεις) για τον απόδημο Ελληνισμό.
Τέλος, το δικαίωμα ψήφου πρέπει να συνοδευτεί και από την κοινωνική και πολιτική οργάνωση (κόμματα, κοινότητες, άλλες συλλογικότητες) των Ελλήνων μεταναστών στους τόπους που ζουν και εργάζονται, διότι όταν η πολιτικο-κοινωνική ζωή περιορίζεται στο δικαίωμα της ψήφου, γίνεται εύκολα χειραγωγίσιμη...

Μερικά συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των εκλογών

1. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι τέτοιο, ώστε κανένα κόμμα -πλην της Χρυσής Αυγής και του ...ΛΑΟΣ- να μην πετυχαίνει το δεδηλωμένο σκοπό του, και καμία άμεση πολιτική εξέλιξη να μη δρομολογείται -στην Ελλάδα τουλάχιστον... Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε βγήκε πρώτος με μεγάλη διαφορά, ούτε καταρράκωσε το ΠΑΣΟΚ, ούτε φυσικά πήρε αθροιστικά το ποσοστό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν αυτή τη στιγμή. Η ΝΔ δε βγήκε πρώτο κόμμα κι έχασε μεγάλο ποσοστό σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, αλλά και σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ-Ελιά, ναι μεν απέφυγε τα κατώτερα ποσοστά κάποιων δημοσκοπήσεων και συνεχίζει να ...επιβιώνει, αλλά η απλή επιβίωση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία! Το ΠΟΤΑΜΙ, ναι μεν καταγράφεται ως μια υπαρκτή πολιτική δύναμη, αλλά βρίσκεται μακρυά από τα ανεβασμένα ποσοστά κάποιων δημοσκοπήσεων και κάτω από εκεί που έβαλε το ίδιο τον πήχη (πχ 7-12%). Το ΚΚΕ ανακάπτει ελαφρώς σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά ελάχιστα. Τα δύο τελευταία κόμματα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι το αποτέλεσμά τους θα ήταν πιθανότατα μικρότερο σε εκλογές με μεγαλύτερη πόλωση, όπως όταν κρίνεται η κυβερνητική εξουσία, δηλ. στις βουλευτικές. ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι Πράσινοι και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ονειρευόταν ευρωβουλευτή μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν...