 |
| Η φωτογραφία είναι από το ρεπορτάζ του imerodromos.gr |
Γράφαμε τις παραμονές της Πρωτομαγιάς για την πραγματική και συμβολική σημασία της φετινής απεργίας τα εξής:
Στη φετινή Πρωτομαγιά πρέπει να δεχθεί ένα πλήγμα αυτή η προσπάθεια που γίνεται για να κυριαρχήσει στο λαό ένα είδος κοινωνικής συνείδησης φοβισμένης για τη ζωή της, κλεισμένης στον εαυτό της στη προσπάθεια για ατομική επιβίωση, και πλήρως υποταγμένης στη καπιταλιστική εξουσία.
Στο άρθρο αυτό προσπαθήσαμε να συμπυκνώσουμε την άποψή μας ότι
· οι πραγματικές, ας πούμε υλικές, πλευρές της αντιπαράθεσης με τη κυβέρνηση και την αστική τάξη,
· και οι συμβολικές, αυτές δηλαδή που αφορούν τη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης,
βρίσκονται μεταξύ τους σε διαλεκτική σχέση, της οποίας ο συνδετικός κρίκος είναι η μαζική κινητοποίηση του λαού στη βάση
· απολύτως αναγκαίων αιτημάτων-στόχων (υγειονομικών, οικονομικών, δημοκρατικών), και
· ενός πολιτικού σχεδίου ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής και σωτηρίας του λαού από τη διπλή υγειονομική και οικονομική κρίση που πυροδοτεί η πανδημία του κορονοϊού.
Αυτή θεωρούμε ότι είναι η εργατική και λαϊκή πολιτική για την περίοδο αυτή, και συμπυκνώνεται στο σύνθημα
«Ο λαός θα σώσει τον λαό.
Αλληλεγγύη, οργάνωση κι αγώνας,
για υγεία, δουλειά, δικαιώματα»
Χωρίς να μηδενίζουμε το γεγονός ότι με τις κινητοποιήσεις που τελικά γίνανε έγινε μια κάποια καθυστερημένη αρχή σε μια τέτοια κατεύθυνση, ότι η κινητοποίηση πχ του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ είχε απήχηση και εξέπεμψε κάποια θετικά «συμβολικά» μηνύματα, ή ότι έγινε προσπάθεια από ορισμένες κομμουνιστικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (κυρίως ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ) να κινητοποιηθεί κάποιος κόσμος, δυστυχώς θεωρούμε ότι οι κινητοποιήσεις σημαδεύτηκαν από έναν ετεροκαθορισμό από την αστική πολιτική.
