Τι (δεν) θα ψηφίσω...

Εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε...

Στο σημείωμα αυτό καταθέτω μερικές προσωπικές σκέψεις, για τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν φέρει ευθύνη καμία συλλογικότητα με την οποία σχετίζομαι, όπως πχ ο Σύλλογος Μαρξ. Σκέψης "Γ. Κορδάτος".

Ο Λένιν για την ειρήνη και την ουδετερότητα. ΚΚ Κούβας – ΚΕΚΡ – ΚΚΕ και το διεθνές δίκαιο σήμερα.

 

του Διονύση Περδίκη

 

Το διεθνές δίκαιο

Χωρίς ο γράφων να είναι ειδικός στο διεθνές δίκαιο, εκτιμώ ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία παραβιάζει βασικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου από την πλευρά της Ρωσίας. Η κυβέρνηση της Ρωσίας, βέβαια, επικαλείται άλλες διατάξεις που αφορούν την εθνική ασφάλεια κάθε χώρας, όπως και την τυπική πρόσκληση των ανακηρυγμένων ως ανεξάρτητων λαϊκών δημοκρατιών της ανατολικής Ουκρανίας, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της. Ωστόσο, η ουσία δεν είναι σε μια νομικίστικη συζήτηση.

Το διεθνές δίκαιο πρέπει να τυγχάνει υπεράσπισης ως ένα όπλο που έχουν οι μικρές και αδύναμες χώρες, ενάντια στην καταπίεση και εκμετάλλευση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ή και άλλες μικρότερες, περιφερειακές δυνάμεις. Δεν πρέπει, όμως, να χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει, ή διευκολύνει τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού ενάντια σε λαούς, εθνότητες και κράτη που δεν υποτάσσονται στην κυριαρχία του.

Με το ΚΚ Κούβας ή με το ΚΚ Ελλάδος θα πάμε στον πόλεμο;

 

του Διονύση Περδίκη

[...] Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας φέρνει μπροστά στο ενδεχόμενο ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου που μέχρι στιγμής εκτυλισσόταν πιο συγκαλυμμένα, «διά αντιπροσώπων», αλλά πλέον αυξάνεται ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε ανοιχτό, ίσως και πυρηνικό, πόλεμο. 

Σε κάθε προηγούμενη ανάλογη στιγμή της ιστορίας, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα  (δΚΚ στο εξής) γνώρισε μεγάλες διαμάχες, και διασπάσεις, όπως τη «χρεωκοπία» της Β΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, στις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και τις ταλαντεύσεις προ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες δεν επέτρεψαν το δΚΚ να εμποδίσει αποτελεσματικά την άνοδο του φασισμού/ναζισμού, και των οποίων η διόρθωση οδήγησε τελικά στην ήττα του, και στην εξάπλωση του σοσιαλισμού σε μεγάλο μέρος του κόσμου.

Η σημερινή συγκυρία βρίσκει το δΚΚ σε ιστορική κρίση. Επομένως, δε θα περίμενε κανείς να είναι η κατάσταση καλύτερη. Αυτό φαίνεται με μια ματιά στις ανακοινώσεις των κομμουνιστικών κομμάτων για τον εν εξελίξει πόλεμο. Δεν λείπουν ορισμένες ακραίες φωνές ως προς το μονοδιάστατο ή άνισο της κριτικής έναντι της Ρωσίας, όπως και μερικές αντίθετες, οι οποίες εστιάζουν στο δίκαιο της Ρωσίας ως προς κάποιες από τις πλευρές του πολέμου. [...]

Διαβάστε όλο το άρθρο στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Μαρξ. Σκέψης "Γ. Κορδάτος"

Η αντίφαση της πολιτικής πρότασης του κ. Λαπαβίτσα.

Με αφορμή πρόσφατη συνέντευξη του κ. Λαπαβίτσα παρατηρεί κανείς ότι αρνείται συστηματικά την αναγκαιότητα επεξεργασίας ενός συγκεκριμένου προγραμματικού σχεδίου για την περίπτωση που η προτεινόμενη από αυτόν «έξοδος από την Ευρωζώνη σε συνθήκες σύγκρουσης με την ΕΕ» οδηγηθεί σε εκβιασμό εναντίον της Ελλάδας για αποχώρηση από την ΕΕ. Πχ τοποθετείται ως εξής:

Για το ...αντικαπιταλιστικό μνημόσυνο του κομμουνιστικού κόμματος νέου τύπου. Ένα σχόλιο πάνω στο άρθρο του Π.Δαμέλου

Ο Πάνος Δάμελος στο άρθρο του "Ας μην νεκρανασταίνουμε το κόμμα νέου τύπου" καταφέρεται ενάντια στη λενινιστική παράδοση για την οργάνωση των επαναστατικών εργατικών κομμάτων ως "κόμματα νέου τύπου" με ένα καθόλου γόνιμο τρόπο.

Για το αποτέλεσμα των εκλογών

Καταγράφω παρακράτω μερικές σκέψεις για το αποτέλεσμα των εκλογών, τα αίτιά του και τις συνέπειές του...

Τι (δε) θα ψηφίσω στις επερχόμενες εκλογές

Στις επερχόμενες εκλογές:

Μονοκομματική βουλή: "το κόμμα του Ευρώ"

Πλέον από το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΚΑΙ ξεκάθαρα τη Χρυσή Αυγή εκτείνεται το "κόμμα του Ευρώ". 

Ταυτόχρονα το ΚΚΕ μιλάει ή για "ψευτοδιλήμματα" ή "(ίσως και) καταστροφή για το λαό μια έξοδος από το Ευρώ/ΕΕ με τη σημερινή οικονομία και εξουσία" ή θεωρεί ότι είναι αδύνατη η έξοδος πριν την ...επανάσταση, στην ουσία ταυτίζοντάς την με αυτήν. 

Άρα ΚΑΝΕΝΑ κοινοβουλευτικό κόμμα δε θέλει αυτή τη στιγμή τη ρήξη με τους δανειστές και την έξοδο από την ΕΕ. 

Άρα, πώς εκφράζεται πολιτικά το δήθεν κομμάτι της (μονοπωλιακής;) ελληνικής αστικής τάξης που φαντάζεται το ΚΚΕ ότι υπάρχει και που υποτίθεται ότι θέλει να μας βγάλει από το Ευρώ διότι το συμφέρει; Πρόκειται για το ...Λαφαζάνη και την ...ΑΝΤΑΡΣΥΑ;.. Τί μας λέει αυτό για τη στάση του ΚΚΕ;.. Ρητορικά τα ερωτήματα...

Γιατί στηρίζω τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση. Μέρος Β’: Για τους κομμουνιστές με αναφορά στο σύγχρονο ΚΚΕ

Με την παρούσα παρέμβαση επιθυμώ να εξηγήσω την απόφασή μου να στηρίξω τη ΜΑΡΣ, τόσο στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όσο κυρίως στη γενικότερη προσπάθεια για μετωπική συμπόρευση των ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων που εναντιώνονται στον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΝΑΤΟ, με το πολιτικό πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τις δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν και καταγράφονται στην κοινή ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

Ως μέλος του Συλλόγου Διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης «Γιάννης Κορδάτος», καλύπτομαι από την πρόσφατη ανακοίνωσή του, αλλά και από τη σχετική αρθρογραφία των συντρόφων Β. Λιόση και Δ. Καλτσώνη, ενώ συμφωνώ στα περισσότερα και με την τοποθέτηση του συντρόφου Π. Γαβάνα. Επομένως, θα επαναλάβω μόνο συνοπτικά κάποια βασικά σημεία των παραπάνω κειμένων, και θα δώσω έναν πιο προσωπικό κι εμπειρικό χαρακτήρα στην παρέμβαση αυτή. Τεκμηρίωση των όσων αναφέρω μπορεί να βρει ο απαιτητικός αναγνώστης στους διάφορους ηλεκτρονικούς συνδέσμους που παραθέτω.

Επίσης, θα απευθυνθώ ξεχωριστά σε όσους προσανατολίζονται να ψηφίσουν κόμματα πιστά στον Ευρω-ατλαντικό μονόδρομο της χώρας μας, δηλ. τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού αυτή τη στιγμή (μέρος Α’), στους συναγωνιστές που προέρχονται –όπως κι εγώ- από το χώρο του ΚΚΕ (μέρος Β’), και στους συναγωνιστές της ΜΑΡΣ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μέρος Γ’).

Μέρος Β’: Για τους κομμουνιστές με αναφορά στο σύγχρονο ΚΚΕ

Δεκεμβριανά, ΕΑΜική ήττα και οι ανάγκες και τα καθήκοντα του σήμερα

Παραθέτω σύνδεσμο στο άρθρο (σε δύο μέρη) του Βασίλη Λιόση για τα Δεκεμβριανά, την ήττα του ΕΑΜικού κινήματος και τα διδάγματα για τις ανάγκες και τα καθήκοντα που του λαϊκού κινήματος στην σημερινή εποχή.

Πρόκειται για ένα πολύ καλό κείμενο για όσους αγωνιούν για την αγωνιστική ενότητα του λαού και τη μετωπική συκρότηση του πολιτικού του αγώνα.

Τα Λαϊκά Μέτωπα και ο Δεκέμβρης του 44, Β.Λιόσης | Μέρος ΙΙ: http://t.co/h1jGQqgzkk Μέρος Ι: http://t.co/4HrYngt913

Για τους "φίλους", τους "εχθρούς" και τους "προδότες" του κόμματος, ή αλλιώς "πες μου το φίλο σου για να σου πω ποιός είσαι"...

Σε αυτήν την ανάρτηση θα καταπιαστώ με το φαινόμενο της άκριτης -θρησκευτικού τύπου- στήριξης "στο Κόμμα" και του χυδαίου τρόπου δήθεν "υπεράσπισής του" από τους "εχθρούς" του, που χαρακτηρίζει κομμάτι (ελπίζω μειοψηφικό) του κόσμου του ΚΚΕ, μελών και οπαδών ή "φίλων" του. Την εμπειρία της απρόσωπης διαδικτυακής μορφής του φαινομένου αυτού που, κατά συντριπτική πλειοψηφία, συνοδεύεται και από τη δειλία της ανωνυμίας, μπορεί να τη γευτεί ο αναγνώστης σε αυτήν τη συζήτηση στο ιστολόγιο Σφυροδρέπανο. (Μάλιστα αν κάνει μια βόλτα σε άλλα σχετικά ιστολόγια θα δει κάποιους τύπους που σχολιάζουν με ελάχιστο χρόνο απόκρισης, σχεδόν όλη τη μέρα, σαν να είχαν αναλάβει επαγγελματικά αυτή τη δουλειά...)

Αντίθετα, η παρούσα ανάρτηση γίνεται με αφορμή μια προσωπική και επώνυμη συζήτηση στο facebook με τον Γιώργο Σιαμέτη (ΓΣ), παλιό γνωστό μου από την ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη, το δημόσιο κομμάτι της οποίας μπορείτε να δείτε παρακάτω στις εικόνες. Ακολούθησε ένα ιδιωτικό μήνυμα εκ μέρους του, κατά τη γνώμη μου χυδαίο, το οποίο δε θα δημοσιεύσω προς το παρόν, σεβόμενος το γεγονός ότι δεν αναρτήθηκε δημόσια από τον ίδιο. Θα αναφέρω μόνο περιληπτικά τις βασικές αντιλήψεις που σκιαγραφούνται. Κυρίως πρόκειται για  την αντίληψη που ταυτίζει τη δημόσια πολιτική κριτική στο ΚΚΕ, ή και την πολεμική προς τη γραμμή του, με συνειδητά εχθρική πράξη η οποία μετατρέπει αυτόν που εκφράζει την κριτική αυτή σε "συνειδητό εχθρό" του κόμματος. Επίσης διαφαίνεται μια αντίληψη ενάντια στη "διανόηση" και υπέρ των ....οικοδόμων (!), σαν να βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Στο τέλος, ο ΓΣ αποφασίζει να με "μπλοκάρει" ως "προδότη", ώστε να μην μπορώ καν να του απαντήσω και να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, τελειώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια συζήτηση που ο ίδιος ξεκίνησε με ένα μάλλον επιθετικό ή και ειρωνικό σχόλιο σε δική μου ανάρτηση! Επιλέγω να ασχοληθώ με αυτό το γεγονός για δύο λόγους. Πρώτον, διότι όποιος φέρεται άνανδρα και ανόητα καλό είναι να εκτίθεται γι' αυτό, ώστε να υπάρχει και μία περίπτωση στο μέλλον να κάνει την αυτοκριτική του. Οι ανώνυμοι συκοφάντες του διαδικτύου, άλλωστε, γι' αυτό ακριβώς επιλέγουν την ανωνυμία: για να αποφύγουν την έκθεση και το να λογοδοτήσουν στην εργατική τάξη και στο κόσμο του ΚΚΕ, θυμίζοντας, κατ' αναλογία, τους κουκουλοφόρους δοσίλογους στην Κατοχή που φορούσαν κουκούλες για να προστατευτούν από την τοπική κοινωνία, την οποία διατείνονταν ότι εξυπηρετούσαν με τις πράξεις τους... (Εννοείται ότι ο ΓΣ δεν είναι σε αυτήν την κατηγορία καθώς μου μίλησε ονομαστικά και προσωπικά). Δεύτερον, διότι έχει μια αξία να σχολιάσει κανείς τη συμπεριφορά και τις αντιλήψεις αυτές, από την άποψη του συνεπειών τους για το ΚΚΕ και για την εργατική τάξη.

Ας δούμε λοιπόν ποιός είναι "εχθρός" (και μάλιστα "συνειδητός") του κόμματος και πώς πρέπει να γίνεται η κριτική σε ένα κομμουνιστικό κόμμα...

Ο σεχταρισμός της εσωκομματικής αντιπολίτευσης

Το παρακάτω κείμενο στη παρούσα του μορφή προέκυψε κατόπιν διορθώσεων του αρχικού κειμένου, μετά από παρέμβαση του Γ. Πετρόπουλου (βλ. σχόλια παρακάτω).

Πριν μερικές μέρες έκανε την εμφάνισή της η διακήρυξη της "Κίνησης Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας" (βλ. και το σχετικό άρθρο του Δ. Δημητριάδη), μιας πολιτικής κίνησης (αλλά όχι κόμματος) που συσπειρώνει πρώην (διεγραμμένους ή αποχωρήσαντες) μέλη του ΚΚΕ, και στρέφεται ενάντια στην ηγεσία του και στη σημερινή του πολιτική γραμμή. Ταυτόχρονα, μαίνεται η διαπάλη μεταξύ αυτών και της έτερης ιστοσελίδας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΚΚΕ, της Νέας Σποράς, μια διαπάλη που, κατά κανόνα, κάθε άλλο παρά γίνεται σε συντροφικό κλίμα...

Είναι σαφές ότι το ερώτημα του "τί να κάνουμε" ταλανίζει τους κομμουνιστές στη χώρα μας, και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν αναφορά στο ΚΚΕ, σε μια ιστορική στιγμή που χαρακτηρίζεται από την μια από την καπιταλιστική οικονομική κρίση που εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό, και από την άλλη από μια αδιέξοδη προς το παρόν πολιτική κρίση, της οποίας μέρος, δυστυχώς, είναι και το κομμουνιστικό κίνημα. 

Μάλιστα, αρκεί μια ματιά στο δημόσιο λόγο, τόσο της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και της εσωκομματικής της αντιπολίτευσης, για να διαπιστώσει πόσο κατώτεροι των περιστάσεων αποδεικνυόμαστε οι κομμουνιστές που προερχόμαστε από το ΚΚΕ σε αυτήν την τόσο κρίσιμη ιστορικά συγκυρία για το λαό μας. Η επιχειρηματολογία και η πολιτική πρακτική και των δύο πλευρών έχει κοινά χαρακτηριστικά τα οποία συναντώνται στο σεχταρισμό, τη γραφειοκρατική και μη δημοκρατική νοοτροπία για το κόμμα, την έλλειψη εμπιστοσύνης στη βάση του κόμματος και στο λαό, στην απόσταση από το λαό και τις καθημερινές του ανησυχίες με έναν ιδιόμορφο ελιτισμό. Ας παρακολουθήσουμε αυτή τη συζήτηση και ας συγκρίνουμε (Υπογραμμίζω ότι η συζήτηση παρακάτω είναι "εικονική" και αντικατοπτρίζει τη δική μου πρόσληψη τόσο για την επιχειρηματολογία της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και γι' αυτήν της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", είτε του Εργατικού Αγώνα, είτε της Νέας Σποράς, είτε μεμονωμένων αγωνιστών εντός και πέριξ του ΚΚΕ με τους οποίους έτυχε να συζητήσω -με μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει τις εν λόγω ιστοσελίδες και να σχηματίσει άποψη από μόνος του για την (αν)ακρίβεια της κατανόησής μου):

Ριζοσπάστη! Μην ξεχνάς τον ιμπεριαλισμό!

Παραθέτω σύνδεσμο στο σημερινό άρθρο του "Ριζοσπάστη" για την Ουκρανία στη στήλη "Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ" υπό τον τίτλο "Μην ξεχνάς την Ουκρανία!".

Στο άρθρο σωστά παρατίθενται τα γεγονότα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Ουκρανία και καταγγέλλονται η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η ελληνική κυβέρνηση αλλά και αριστερά ευρωπαϊκά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση τους.

Όμως, πόσο σίγουρος είναι ο αρθρογράφος του "Ριζοσπάστη" ότι δεν είναι ΚΑΙ το ΚΚΕ που με τη στάση του αφοπλίζει το λαϊκό κίνημα απέναντι στον ιμπεριαλισμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ;

Βλέπετε αυτό που απουσιάζει τελείως από το άρθρο είναι η κατεύθυνση της πάλης του λαϊκού κινήματος για έξοδο της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το άρθρο καταλήγει:

" Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που από την αρχή έδειξε ότι η Ουκρανία βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και υπογράμμισε ότι όσο οι λαοί εγκλωβίζονται κάτω από ξένες σημαίες και συμφέροντα θα κερδίζουν οι εκμεταλλευτές τους. Αυτή η θέση επιβεβαιώνεται καθημερινά και κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη να δυναμώσει η καταγγελία του εγκλήματος που γίνεται στην Ουκρανία."

Τα ερωτήματα για το ΚΚΕ, του οποίου ο ρόλος δεν είναι απλά να καταγγέλει τον καπιταλισμό που γεννά πολέμους, αλλά να καθοδηγεί τη λαϊκή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, είναι αμείλικτα:

Είναι ...νομοτελειακό ότι όσο θα είναι καπιταλιστική η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός θα συμμετέχει σε τέτοιους ιμπεριαλιστικούς πολέμους; Σε αυτήν την περίπτωση, η πάλη του ελληνικού λαού για ειρήνη ταυτίζεται με την πάλη για σοσιαλισμό; Είναι αδύνατο να υπάρξει καπιταλιστική Ελλάδα έξω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;  Επομένως, η πάλη για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ ταυτίζεται με την πάλη για σοσιαλισμό; Αν ναι, γιατί δε χρησιμοποιεί το αίτημα της εξόδου από τις ιμπεριαλιστικές αυτές ενώσεις ως μεταβατικό αίτημα για τη συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στον καπιταλισμό;

Αντιθέτως, αν δεν υπάρχει κάποιου είδους ιστορική νομοτέλεια για συμμετοχή της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, το ΚΚΕ εκτιμά ότι για τον Ελληνικό λαό είναι αδιάφορο ή ίσως και χειρότερο το να ζει σε μια καπιταλιστική Ελλάδα μεν, εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ δε; Ήταν λάθος που αντιτάχθηκε στην είσοδο της καπιταλιστικής Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ στο παρελθόν; Αν το λαϊκό κίνημα πετύχει με την πάλη του την έξοδο της Ελλάδας από ΕΕ και ΝΑΤΟ, θα είναι ίδιος ή και χειρότερος ο πολιτικοκοινωνικός συσχετισμός δύναμης μεταξύ της εργατικής τάξης και άλλων λαϊκών στρωμάτων από τη μια πλευρά και των μονοπωλίων από την άλλη; Σε μια τέτοια περίπτωση, η πάλη του ελληνικού λαού για ειρήνη, δημοκρατία, εθνική και λαϊκή κυριαρχία θα ωφεληθεί, θα δυσχεραίνει ή δε θα μεταβληθεί ιδιαίτερα; Εν τέλει, είναι τακτικό λάθος εκ μέρους του ΚΚΕ το να κατευθυνθεί η λαϊκή πάλη και σε ένα βαθμό και η διαμόρφωση κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών στους στόχους της εξόδου από ΕΕ και ΝΑΤΟ; Αν όχι, γιατί το ΚΚΕ δεν το κάνει πλέον αυτό, τώρα μάλιστα που ο λαός στρέφεται όλο και περισσότερο ενάντια στην ΕΕ;

Νομίζω ότι για κάθε λαϊκό αγωνιστή οι ερωτήσεις αυτές είναι μάλλον ρητορικές. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ δίνει τα τελευταία χρόνια τις ...λάθος απαντήσεις, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του συμβιβασμού της ηγεσίας του με τον ιμπεριαλισμό...

Τί να κάνουμε; Αυτό που κάνουν οι Κομμουνιστές...

Καταγράφω παρακάτω κάποιες σκέψεις που στριφογυρνάνε στο μυαλό μου εδώ και καιρό σχετικά με τις προσωπικές στάσεις των κομμουνιστών της Ελλάδας στην εποχή της κρίσης, πολλοί από τους οποίους τυγχάνουν πρώην ή και νυν σύντροφοί μου, ενώ κάποιοι από αυτούς είναι και πολύ καλοί μου φίλοι. Αφορμή για την ανάρτηση αυτή αποτέλεσε η ανταλλαγή άρθρων πολεμικής μεταξύ του Εργατικού Αγώνα και της Νέας Σποράς, δηλ. δύο ιστοτόπων που απηχούν θέσεις μελών και φίλων του ΚΚΕ που διαφωνούν με τη σημερινή του γραμμή και ηγεσία, καθώς και το ερώτημα που τέθηκε σε πολλούς από αυτούς τους φίλους του ΚΚΕ για το τί να ψηφίσουν στις πρόσφατες εκλογές (δέστε και σχετικές επιστολές κριτικής στήριξης του ΚΚΕ στη Νέα Σπορά εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ). Στην πραγματικότητα όμως, το ερώτημα του "τί να κάνουμε" για ένα κόσμο που είτε είναι ακόμη μέλος του ΚΚΕ, είτε βρίσκεται εδώ και κάποια χρόνια στις παρυφές των γραμμών του, γίνεται επιτακτικό, δεδομένου του συνδυασμού της οξύτητας της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, η οποία επιβαρύνεται από την άκρως εξαρτημένη από τον ιμπεριαλισμό των ΕΕ και ΗΠΑ θέση της, με την ανεπάρκεια της σημερινή πολιτικής γραμμής και δράσης του ΚΚΕ, και του εργατικού-λαϊκού κινήματος γενικότερα. Η ανάρτηση αυτή γράφεται αμέσως μετά τις εκλογές. Έτσι, δεν μπορεί να "παρεξηγηθεί" από κανέναν ότι στοχεύει σε αυτές, ενώ τα όσα γράφονται παρακάτω μάλλον ενισχύονται από τα αποτελέσματά των εκλογών και την ερμηνεία τους (δείτε εδώ για σχετική ανάρτηση του υπογράφοντος, και εδώ κι εδώ για σχετική αρθρογραφία στον ιστότοπο του Συλλόγου "Γιάννης Κορδάτος").

Μερικά συμπεράσματα από τα αποτελέσματα των εκλογών

1. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι τέτοιο, ώστε κανένα κόμμα -πλην της Χρυσής Αυγής και του ...ΛΑΟΣ- να μην πετυχαίνει το δεδηλωμένο σκοπό του, και καμία άμεση πολιτική εξέλιξη να μη δρομολογείται -στην Ελλάδα τουλάχιστον... Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε βγήκε πρώτος με μεγάλη διαφορά, ούτε καταρράκωσε το ΠΑΣΟΚ, ούτε φυσικά πήρε αθροιστικά το ποσοστό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν αυτή τη στιγμή. Η ΝΔ δε βγήκε πρώτο κόμμα κι έχασε μεγάλο ποσοστό σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές, αλλά και σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ-Ελιά, ναι μεν απέφυγε τα κατώτερα ποσοστά κάποιων δημοσκοπήσεων και συνεχίζει να ...επιβιώνει, αλλά η απλή επιβίωση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία! Το ΠΟΤΑΜΙ, ναι μεν καταγράφεται ως μια υπαρκτή πολιτική δύναμη, αλλά βρίσκεται μακρυά από τα ανεβασμένα ποσοστά κάποιων δημοσκοπήσεων και κάτω από εκεί που έβαλε το ίδιο τον πήχη (πχ 7-12%). Το ΚΚΕ ανακάπτει ελαφρώς σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά ελάχιστα. Τα δύο τελευταία κόμματα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι το αποτέλεσμά τους θα ήταν πιθανότατα μικρότερο σε εκλογές με μεγαλύτερη πόλωση, όπως όταν κρίνεται η κυβερνητική εξουσία, δηλ. στις βουλευτικές. ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι Πράσινοι και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ονειρευόταν ευρωβουλευτή μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν...

Κουτσούμπας στην ...Terra Incognita!*

Παρατίθεται παρακάτω εκτενές απόσπασμα από τη συνέντευξη του γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα στον Γ. Παπαδάκη στον ΑΝΤ1 (υπογραμμίσεις δικές μου με έντονα γράμματα). 

Προσπερνάει κανείς τη γνωστή -δογματική και βολική...- σύνδεση της εξόδου από την ΕΕ με τη σοσιαλιστική επανάσταση, το τηλεοπτικό κήρυγμα για το σοσιαλισμό και το πώς θα οργανωθεί το κράτος μετά την επανάσταση (πρόκειται περί συνέντευξης πολιτικού αρχηγού ή περί μεταμεσονύκτιας φοιτητικής συζήτησης;...), 

διότι αυτή τη φορά, ο γγ του ΚΚΕ επέλεξε να μας παρουσιάσει και νέες πλευρές της "Νέας Ουτοπίας" που προτείνει τελευταία η ηγεσία του ΚΚΕ (κατά το "Νέα Ελλάδα" για την οποία τσακώνονται τώρα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ): 

• από τη μια, επανάσταση χωρίς κόμμα, σοσιαλιστική εξουσία χωρίς κόμμα, στην οποία το ΚΚΕ θα δίνει απλά το ..."παρόν", λαός χωρίς κόμματα διότι τον διχάζουν με τεχνητό τρόπο, κόμματα που δραστηριοποιούνται μέσω των μελών τους, αλλά όχι ως ...κόμματα, 
• και από την άλλη, κοινωνική συμμαχία/κίνημα που θα είναι όμως ...πολιτική/ό, που θα παλεύει ενάντια σε ΕΕ-μονοπώλια-καπιταλισμό, που θα ...καταθέτει νόμους και θα αλλάζει ...πολιτικούς συσχετισμούς (απορία: ποιών κομμάτων τους συσχετισμούς;...), μια πολιτική συμμαχία ...κοινωνικών δυνάμεων και όχι κομμάτων, που θα εφαρμόσει το φιλολαϊκό πολιτικό πρόγραμμα ...της εργατικής τάξης!

Μπορεί ο αναγνώστης να θαυμάσει τη διαλεκτική σύνδεση του πολιτικού με το κοινωνικό! Την ΤΑΥΤΙΣΗ!

Το κίνημα γίνεται κόμμα και το κόμμα κίνημα! Και φυσικά, έτσι όλοι ψηφίζουμε ΚΚΕ, το οποίο, όμως, θα έχει ταυτιστεί με εμάς, το λαό! Ώστε όλοι να γίνουμε ...ΕΝΑ και να ζήσουμε εμείς καλά και ο ...Κουτσούμπας καλύτερα! 

Δεν ξέρω σε ποιον κόσμο νομίζει ότι ζει ο γγ του ΚΚΕ, αλλά αυτά δεν πρέπει να λέγονταν ούτε στην Terra Incognita* μετά από πολύ ...πιοτό...

*Terra Incognita:  σκληροπυρηνικό αναρχικό στέκι της Θεσσαλονίκης

Η Πανσπουδαστική 2η δύναμη σε ΑΕΙ και ΤΕΙ: μια ματιά πίσω από τη βιτρίνα...

Ολοκληρώθηκαν χθες οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές του 2014. Μπορεί κανείς να δει τα αποτελέσματα ανά ίδρυμα και σύλλογο, όπως και τα πανελλαδικά, στο ιστολόγιο του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (περιλαμβάνουν -σχεδόν- όλους τους συλλόγους που έγιναν εκλογές, καθώς και συγκρίσεις με τις περυσινές εκλογές).

Όπως μπορεί να δει κανείς παρακάτω, η ΠΚΣ, δηλ. η παράταξη της ΚΝΕ στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, έχει σημειώσει αξιόλογη άνοδο (κυρίως σε ποσοστά, αλλά και σε ψήφους) και έχει αναδειχθεί σε 2η δύναμη πανελλαδικά, μετά και από την πτώση της ΠΑΣΠ (παράταξης του υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ). Αξίζουν να σημειωθούν επίσης η ανθεκτικότητα της ΔΑΠ (παράταξης της ΝΔ) παρόλες τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, η στασιμότητα σε χαμηλά επίπεδα της ΑΡ.ΕΝ (παράταξης του -με κυβερνητικές φιλοδοξίες- ΣΥΡΙΖΑ), όπως και η σχετική στασιμότητα της ΕΑΑΚ (παράταξης της -αντικαπιταλιστικής- εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς).

Ο "Ριζοσπάστης" πρόλαβε ήδη να βγει με πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο "Μήνυμα μάχης και αισιοδοξίας το αποτέλεσμα της Πανσπουδαστικής Κ.Σ." και με την παρακάτω δήλωση του γραμματέα της ΚΝΕ:

«Να μη χαθεί ούτε ώρα. Καλούμε συνολικά τους φοιτητές και σπουδαστές να διαλέξουν το δρόμο της ανατροπής και της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Να δυναμώσουν τη δύναμη που μάχεται αταλάντευτα για τα σύγχρονα δικαιώματά μας και τη μόνη φιλολαϊκή λύση. Στις εκλογικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας να δυναμώσουμε το ΚΚΕ παντού».

Σίγουρα, λοιπόν, αποτελεί θετικό γεγονός ότι αναδεικνύεται σε 2η δύναμη στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές μια παράταξη που μιλάει για έξοδο από την Ε.Ε. και για επιστήμη στην υπηρεσία της λαϊκής εξουσίας (δείτε την αφίσσα παρακάτω, αλλά και το πιο πρόσφατο πλαίσιο πάλης και την ανακοίνωση της τελευταίας πανελλαδικής συνάντησης του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, δηλ. του "μετωπικού" σχήματος μέσα από το οποίο δρουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στους σπουδαστές των ΑΕΙ και ΤΕΙ).

ΜΑΣ: Μέτωπο; Παράταξη; Κόμμα (φοιτητών και σπουδαστών!); Πάντως φαίνεται να έχει πρόταση εξουσίας!

Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία που δε συμβαδίζουν με αυτό το πνεύμα της αισιοδοξίας για το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

"Παράλογο; Δεν απαντάει... Άρα λογικό!"... Το ΚΚΕ, η ΕΕ, η Ουκρανία...

1. "Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στην Ουκρανία!"
2. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ, και μάλιστα, αυτήν την εποχή, προεδρεύον.
3. Η ΕΕ εμπλέκεται στην Ουκρανία, είτε το θέλει η Ελλάδα, είτε όχι, λόγω ..."ανισότιμης αλληλεξάρτησης" μεταξύ χωρών όπως η Ελλάδα, και χωρών όπως η Γερμανία,  εντός της ΕΕ...
4. Όποιος ζητάει να βγούμε από την ΕΕ χωρίς λαϊκή-εργατική εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, δηλ. πριν τη σοσιαλιστική επανάσταση, είναι σεσημασμένος οπορτουνιστής, και στοιχίζεται πίσω από τα συμφέροντα μερίδων της ελληνικής αστικής τάξης και, ίσως και άλλων, πλην ΕΕ, ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Quiz:
Από τα σημεία 1-4 τί καταλαβαίνετε εσείς;
1. Ότι το ΚΚΕ απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση, ως μικροϊμπεριαλίστρια, να πιέσει τους ...συμμάχους της στην ΕΕ να αρνηθούν όλοι μαζί την ...ιμπεριαλιστική τους φύση και να μην εμπλακούν άλλο στην Ουκρανία.
2. Ότι το ΚΚΕ καλεί τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν όλοι μαζί ταυτόχρονα και να πιέσουν τις ηγεσίες τους να ...αρνηθούν όλοι μαζί την ...ιμπεριαλιστική τους φύση και να μην εμπλακούν άλλο στην Ουκρανία.
3. Ότι το ΚΚΕ υπονοεί ότι μόνο με εργατική-λαϊκή εξουσία μπορεί να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας στην ΕΕ, όταν η Ελλάδα θα σταματήσει να είναι μικρο-ιμπεριαλιστική χώρα και θα βγει και από την ΕΕ.

Ο νικητής κερδίζει μια δωρεάν συνδρομή στην ΚΟΜΕΠ για περαιτέρω διαφώτιση...


Υ.Γ. 1 Άραγε, ισχύουν τα ίδια και με την έξοδο από το ΝΑΤΟ; Μήπως, αντί για έξοδο, λέω μήπως..., να ζητάμε να ...διαλυθεί;.. Άλλωστε, "είτε μέσα στο ΝΑΤΟ είτε έξω, καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο είναι, και έχει στη φύση του τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο", σαν να ακούω μια φωνή να μου λέει...

Υ.Γ. 2 Πότε ήταν καλύτερα; Όταν οι κομμουνιστές όργωναν τους δρόμους και ξεσήκωναν το λαό ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία ή τώρα που δεν κάνουν τίποτα για την Ουκρανία, τη λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία, τα γεγονότα της Βενεζουέλας κοκ; Όταν είχαν ξεσηκώσει όλη την Ελλάδα με τις κινητοποιήσεις στο εξάμηνο της προεδρίας της Ελλάδας στην ΕΕ το 2003 ή τώρα που δεν κάνουν τίποτα σχετικό, παρόλη την καπιταλιστική κρίση και τα συναισθήματα/απόψεις του ελληνικού λαού ενάντια στην ΕΕ που αυτή έχει προκαλέσει; Όταν "καίγοταν" η Αθήνα για την επίσκεψη του αρχι-ιμπεριαλιστή Κλίντον, ή τώρα που καταπίνονται η μια απαγόρευση διαδηλώσεων μετά την άλλη; Τελικά ποιό ΚΚΕ ήταν/είναι "κόμμα παντός καιρού"; Και για πόσο ηλίθιο περνάνε κάποιοι τον ελληνικό λαό, και τους Έλληνες κομμουνιστές ειδικότερα;...

Ενδιαφέροντα άρθα για τις "ενδοαστικές αντιθέσεις" σε χώρες της ΕΕ

Παραθέτω 2 άρθρα (του Β. Πριμηκήρη στην Ίσκρα και του Π. Παπακωνσταντίνου στην Καθημερινή) που αναφέρονται στις αντιθέσεις μεταξύ ισχυρών κρατών της ΕΕ, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, με τη Γερμανία, αλλά και μεταξύ μερίδων των αστικών τους τάξεων, σε σχέση με τα ζητήματα της οικονομικής κρίσης, του Ευρώ και της ΕΕ.


Προσωπικά θα ήθελα να σχολιάσω τα εξής:

Συνέντευξη Κουτσούμπα στο enikos.gr: σκυλί που γαυγίζει δε δαγκώνει...

Το κεντρικό επιχείρημα της ηγεσίας του ΚΚΕ, ότι μια κυβέρνηση που θα έρχονταν σε αντίθεση με τον ιμπεριαλισμό (πχ διαγραφή χρέους, έξοδος από ΕΕ και Ευρώ) θα έπρεπε να έχει τα οικονομικά "εργαλεία" και την πραγματική εξουσία στα χέρια της για να νικήσει, είναι κατά βάση σωστή. Αυτό το επιχείρημα σκιαγραφεί ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας στο παρακάτω απόσπασμα της συνέντευξής του στο enikos.gr: