του Διονύση Περδίκη
Τοποθετηθήκαμε πρόσφατα για την κρισιμότητα της σημερινής ιστορικής συγκυρίας (συνδυασμός πανδημίας, παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, η απάντηση της «πολεμικής οικονομίας» κοκ) με ένα ολοκληρωμένο άρθρο Πανδημία, κρίση, «πολεμική οικονομία» από τη μια, …«κομμουνιστική αμηχανία» από την άλλη;.
Στη βάση της τελευταίας εξέλιξης με την απαγόρευση κυκλοφορίας καταθέτουμε μόνο κάποια ερωτήματα και μερικές ακόμη συγκεκριμένες προτάσεις:
Καταρχήν τα ερωτήματα (μερικά από τα οποία ρητορικά):
· Για το πέρασμα μέσα σε λίγες μέρες από τις προτροπές για να κοινωνήσουμε στις εκκλησίες μέχρι την απαγόρευση κυκλοφορίας φταίει η «ανευθυνότητα του λαού»;
· Θα μας αναφέρει η κυβέρνηση τα επιδημιολογικά δεδομένα που αξιολογήθηκαν για να αποφασισθεί η απαγόρευση κυκλοφορίας; Είναι ίδιας αξιοπιστίας με τα fake news που κυκλοφόρησε για δήθεν «έξοδο των Αθηναίων στην επαρχία»;[1] Ερευνήθηκε το που και πως κόλλησαν τον ιό όσοι τον κόλλησαν ,και φάνηκε ότι αυτό έγινε καθώς βόλταραν στις παραλίες και στις πλατείες; Το όποιο «επιστημονικό» συμπέρασμα βγήκε από τα ελάχιστα τεστ για κορονοϊό που κάνει η κυβέρνηση λόγω τραγικών ελλείψεων σε αντιδραστήρια, προσωπικό και άλλες υποδομές;
· Πριν τολμήσει να πάρει τις τελευταίες της αποφάσεις η κυβέρνηση, απασφάλισε την υγειονομική βόμβα των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών ή έχει αποφασίσει να αφήσει τον ιό να αναλάβει και την ..«τελική λύση»; Πήρε μέτρα για τις φυλακές και άλλους χώρους «αναγκαστικού συνωστισμού» μιας και βιάζεται να τις γεμίσει με παραβάτες των διάφορων απαγορεύσεών της;
· Η «πολεμική οικονομία» αφορά μόνο τους εργαζομένους και τους μικρο-επαγγελματίες που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους; Περισσεύουν γιατροί και νοσοκομειακές κλίνες και δεν έχουν επιταχθεί ακόμη οι του ιδιωτικού τομέα; Θα παράγει η «πολεμική οικονομία» της κυβέρνησης μάσκες, αναπνευστήρες, διαγνωστικά τεστ και ότι άλλο απαιτεί αυτός ο «πόλεμος», επιτάσσοντας τις σχετικές ιδιωτικές βιομηχανίες; Θα κατασταλούν από το κράτος οι απολύσεις, οι μονομερείς μεταβολές συμβάσεων εις βάρος των εργαζομένων, τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και άλλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες στους χώρους εργασίας; Μήπως αντί να κυνηγάει η αστυνομία όσους κάνουν βόλτα τον σκύλο τους, να κάνει μια βόλτα από τα διάφορα κάτεργα που συνωστίζονται οι εργαζόμενοι να συνδράμει την ανύπαρκτη Επιθεώρηση Εργασίας;[2]
· Ο περισσότερος κόσμος συναθροίζεται στην ύπαιθρο, στις παραλίες, στις πλατείες, στους δρόμους, και στον καθαρό αέρα, αλλά όχι σε γραφεία, εργοστάσια, ή σε μετρό, λεωφορεία, κοκ καθώς πηγαίνουν και έρχονται στη/από τη δουλειά τους; Γίναμε ήδη Ιταλία όσον αφορά τις απαγορεύσεις και τα σώματα ασφαλείας στο δρόμο, την ίδια ώρα που λειτουργούσανε τα μεγάλα εργοστάσια, και τα μέσα μαζικής μεταφοράς γεμίζανε, μέχρι λίγες μέρες πριν (δηλ. μέχρι να φτάσουν τους 5000 νεκρούς περίπου);:
«Σε συνέντευξη για την επιδημία του κοροναϊού, ο δήμαρχος της πόλης δεν μάσησε τα λόγια του: η εξάπλωση και η μολυσματικότητα της λοίμωξης, ο μεγάλος αριθμός θανάτων , μια πραγματική σφαγή, στην περιοχή της Μπρέσια οφείλεται και στα «αφεντικά των βιομηχανιών».
Από μόνες τους οι δύο επαρχίες του Μπέργκαμο και της Μπρέσια έχουν το ένα τέταρτο όλων των κρουσμάτων και σχεδόν το τριάντα τοις εκατό των θανάτων σε ολόκληρη τη χώρα.
Η εξήγηση είναι απλή. Το Μπέργκαμο και η Μπρέσια είναι οι δύο πιο βιομηχανοποιημένες επαρχίες στην Ιταλία, το να ζητείται να παραμείνει ο κόσμος στο σπίτι και να αφήνουν τα εργοστάσια ανοιχτά, στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δεν κλείνει τίποτα και ότι ένα πλήθος δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων υποχρεώνονται να μένουν συγκεντρωμένοι σε κλειστούς χώρους για ώρες και ώρες.
Τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια ήταν επομένως η κύρια πηγή της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της μετάδοσης της νόσου, και της βίαιης και ξαφνικής πίεσης στις δομές υγείας που σχεδόν κατέρρευσαν.
Ο δήμαρχος Del Bono κάνει μια σοβαρότατη καταγγελία ότι δηλαδή αυτή η καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ή τουλάχιστον να είχε περιοριστεί αν όλα είχαν σταματήσει νωρίτερα.
Ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι είχε ήδη ζητήσει να κλείσει οποιαδήποτε μη βασική παραγωγική δραστηριότητα από τις 7 Μαρτίου, αλλά ότι το αίτημά του, μαζί με άλλων συναδέλφων του της Λομβαρδίας, η κυβέρνηση το απέρριψε. Και το συμβούλιο της Περιφέρειας, ούτε αυτό, έκανε τίποτα διαφορετικό.
Οι πιέσεις της Confindustria (στμ. ο ΣΕΒ της Ιταλίας ) είχαν αποτέλεσμα στη Ρώμη και το Μιλάνο, λέει ο δήμαρχος, της οποίας στη Λομβαρδία επικεφαλής είναι βιομήχανος από τη Μπρέσια. Ο Μάρκο Μπονομέτι.
Τώρα, όλα σχεδόν τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια σταματούν τη δραστηριότητά τους, παρά το επαίσχυντο «πρωτόκολλο των κοινωνικών εταίρων» που τους επέτρεψε να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Τα εργοστάσια έκλεισαν ή κλείνουν επειδή οι εργάτες επαναστάτησαν ή απήργησαν εκεί που είχαν τη δύναμη ή πολύ απλά δηλώνοντας ασθένεια και σε κάθε περίπτωση προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην παραγωγή.»[3]
· Οι εργαζόμενοι για να βγουν από το σπίτι θα χρειάζονται βεβαίωση από τον εργοδότη τους. Ο εργοδότης από ποιον χρειάζεται τέτοια βεβαίωση;.. Από τον εαυτό του ή …«από τη σημαία»;.. Ο εργοδότης θα αποτελεί ρυθμιστή του συνταγματικού δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας του εργαζομένου;[4] Οι εργαζόμενοι είναι «υπεύθυνοι» για να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας στο χώρο εργασίας τους και «ανεύθυνοι» για οπουδήποτε αλλού, συμπεριλαμβανομένων των συνδικαλιστικών τους δραστηριοτήτων σε καιρό κρίσης; Αντιλαμβανόμαστε πόσοι άνθρωποι κινδυνεύουν από την «ανευθυνότητα» ενός και μόνο εργοδότη, και‘ καταστέλλουμε την ελευθερία των εργαζομένων;
· Να πάμε στο γραφείο και στο εργοστάσιο επιτρέπεται. Να μπούμε στο μετρό και στο λεωφορείο επιτρέπεται. Να πάμε βόλτα το σκύλο μας ή με την/τον σύντροφό μας επιτρέπεται. Να επισκεφτούμε τους ηλικιωμένους γονείς μας επιτρέπεται. Εν τέλει τι απαγόρευσε η κυβέρνηση; Τα γλέντια και τα πάρτυ; Η΄ μήπως, οι εργαζόμενοι, αν μετά την εργασία τους μέσα στο κλειστό χώρο του γραφείου ή του εργοστασίου, πάνε σε μια ανοιχτή πλατεία, στον καθαρό αέρα, για να διαδηλώσουν διεκδικώντας μέτρα ασφαλείας, σταμάτημα της περιττής εργασίας, δαπάνες για το υγειονομικό σύστημα, κοκ, διατηρώντας τις απαραίτητες αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ τους, θα κατασταλούν;
· Η κυβέρνηση, κι η ολιγαρχία των κεφαλαιοκρατών, παίρνει μέτρα, νομοθετεί με διατάγματα, προπαγανδίζει κατηγορώντας την «ατομική ευθύνη» των εργαζομένων για ότι πρόκειται να ακολουθήσει, ετοιμάζεται να καταστείλει, και όλα αυτά κεντρικά, συντονισμένα, αποφασιστικά.
Εμείς;
Το κάθε εργατικό κόμμα μόνο του;
Το κάθε σωματείο μόνο του;
Ο κάθε σύλλογος μόνος του;
Ο καθένας μόνος του, και ανώνυμα, θα φτιάχνει ιστοσελίδες και ομάδες στο facebook για …«να μη μείνουμε μόνοι μας» και για να «μείνουμε ενεργοί»; Μήπως υπάρχει μια αντίφαση εδώ πέρα;
Πώς να απαντήσουμε στην απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων;
Με τα τωρινά δεδομένα, και παρατηρώντας την κατάσταση στην Ιταλία και στην Ισπανία, φαίνεται ότι ένας βαθμός κοινωνικής απομόνωσης είναι αναγκαίος για την ανάσχεση της επιδημίας.
Ο βαθμός αυτός αυξάνεται στην Ελλάδα απλά και μόνο διότι δεν διενεργούνται επαρκή διαγνωστικά τεστ, ώστε να μπαίνουν σε καραντίνα κυρίως όσοι έχουν έρθει σε επαφή με προηγούμενα κρούσματα (πχ κατά το παράδειγμα της Ν. Κορέας). Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη για την ένδεια σε διαγνωστικά τεστ, και στην ουσία, με τις απαγορεύσεις μετακυλίει τη δική της εγκληματική αμέλεια στην ατομική ευθύνη των εργαζομένων.
Διεκδικούμε, τα όποια μέτρα, στο βαθμό που είναι αναγκαία, να λειτουργήσουν αποκλειστικά για την προστασία της υγείας των εργαζομένων και του λαού, και όχι για την καταπίεση στους χώρους εργασίας, αλλά και γενικότερα για τον κοινωνικό έλεγχο από μια κυβέρνηση στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό δε συμβαίνει με τις απαγορεύσεις όπως ισχύουν σήμερα.
Αν θέλετε «πολεμική οικονομία» ενάντια στην πανδημία, δώστε τη δύναμη στο λαό και στους εργαζομένους που ξέρουν να δίνουν την καθημερινή μάχη της επιβίωσης στην κοινωνία-ζούγκλα που έχετε φτιάξει, και καταστείλετε τους ανεύθυνους εργοδότες που ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους.
Για όσο, κι εφόσον, κρίνονται επιστημονικά αναγκαία ο περιορισμός της κυκλοφορίας ή των συναθροίσεων διεκδικούμε:
1. Να κλείσουν χώροι εργασίας που δεν είναι τελείως απαραίτητοι να λειτουργούν για τον εφοδιασμό με τα άκρως απαραίτητα αγαθά και υπηρεσίες, χωρίς καμία επίπτωση για τη θέση εργασίας και το μισθό των εργαζόμενων. Να παρθούν μέτρα στήριξης των πληττόμενων από το μέτρο αυτό επιχειρήσεων με προτεραιότητα στις μικρότερες.
2. Να εξαιρεθούν από τις όποιες απαγορεύσεις οι δραστηριότητες του εργατικού και λαϊκού κινήματος, και ιδιαίτερα των επιχειρησιακών και κλαδικών οργανώσεων του ιδιωτικού τομέα ή των δημόσιων υπηρεσιών που είναι εν λειτουργία. Να ισχύσουν μόνο οι ίδιοι περιορισμοί και μέτρα ασφαλείας που ισχύουν εν γένει για αυτούς τους χώρους εργασίας κατά τη συνεχιζόμενη λειτουργία τους.
3. Να αναλάβουν τα επιχειρησιακά σωματεία, και επιτροπές εργαζομένων τον έλεγχο των μέτρων ασφαλείας, τόσο στους χώρους εργασίας που θα παραμείνουν λειτουργικοί, όσο και για τις μετακινήσεις από και προς τους χώρους αυτούς.
4. Να πυκνώσουν οι έλεγχοι στους χώρους εργασίας που θα παραμένουν ανοιχτοί, να στελεχωθεί άμεσα η επιθεώρηση εργασίας γι’ αυτό το σκοπό με έκτακτο προσωπικό. Να αποκτήσουν προτεραιότητα για διερεύνηση οι καταγγελίες των οργανώσεων του εργατικού κινήματος.
5. Επίταξη κάθε ιδιωτικής επιχείρησης που μπορεί να ενισχύσει τη μάχη ενάντια στην πανδημία (κλινικές, ιατρεία, φαρμακευτικές, εταιρείες που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν απαραίτητα υλικά όπως μάσκες, αναπνευστήρες κοκ)
6. Κατάργηση της νομοθέτησης πολιτικής επιστράτευσης και της επίταξης απεργών.
7. Οποιοδήποτε άλλο μέτρο περιορισμού ταξιδιών, συναθροίσεων για λόγους ψυχαγωγίας κοκ κριθεί αναγκαίο, να γίνει με σεβασμό στις συνταγματικές ελευθερίες του λαού. Ιδιαίτερα, να μην τολμήσει η κυβέρνηση να καταστείλει τον κυρίαρχο λαό, εάν αποφασίσει να κινητοποιηθεί για να διασφαλίσει την επιβίωσή του!
Περιμένουμε από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς να διεκδικήσουν ενεργά μέτρα σαν τα παραπάνω.
Αν χρειαζόμαστε «πολεμική οικονομία» θέλουμε μία της οποίας «εχθρός» θα είναι η πανδημία και οι κοινωνικές της αιτίες και υπεύθυνοι, και όχι …οι εργαζόμενοι…
Πώς τα διεκδικούμε όλα αυτά στις σημερινές συνθήκες;
Το ουσιώδες είναι να οργανωθεί όσο πιο σύντομα γίνεται, #ΤΩΡΑ, όχι #ΜΕΤΑ, ένα ενιαίο κέντρο αγώνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ούτε ότι το όποιο ΜΕΤΑ δε θα αργήσει πολύ να έρθει (από 6 μήνες έως και 2 χρόνια, ίσως;)[5], ούτε ότι διασφαλίζεται η υγεία των εργαζομένων στο ΤΩΡΑ με τη σημερινή κατάσταση[6]. Γι’ αυτό άλλωστε και οργανώνεται γενική απεργία στην Ιταλία για τις 25 Μαρτίου[7].
Το ΠΑΜΕ θα πάρει πρωτοβουλία ως η ισχυρότερη δύναμη στο κίνημα, ναι ή όχι, ώστε «να μείνουμε δυνατοί και όχι σιωπηλοί» στην πράξη, και όχι μόνο στις δηλώσεις στελεχών του ΚΚΕ;
Κατ’ ελάχιστο χρειάζεται:
· Ένα κεντρικό σημείο επικοινωνίας (τηλέφωνο, ηλ. δ/νση και ιστοσελίδα), για καταγγελίες ακατάλληλων χώρων εργασίας, απολύσεων, άλλων αυθαιρεσιών (καθώς φαίνεται ότι κυβέρνηση και εργοδότες θα επιχειρήσουν τώρα που βρήκανε παπά να θάψουν και 5-6…[9]) κοκ, αλλά και για ενημερώσεις κινητοποιήσεων, απεργιών, μετάδοση θετικής εμπειρίας κοκ. Να το φτιάξουν κοινωνικές οργανώσεις, να το στηρίξουμε όλοι, να υπάρχει όσο το δυνατόν πιο συλλογική και δημοκρατική διαχείριση.
· Ένα κεντρικό διεκδικητικό πλαίσιο:
o για υγειονομικά μέτρα, με κρίκους τις επαρκείς προσλήψεις νοσοκόμων και γιατρών, την προμήθεια υλικών, και την επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων, ιατρείων, και άλλων σχετικών επιχειρήσεων ,
o για μέτρα προστασίας των εργαζομένων από απολύσεις και μειώσεις μισθών, και από συνθήκες εργασίας που δεν τους προστατεύουν από την πανδημία,
o ενάντια στα αντιδημοκρατικά και κατασταλτικά μέτρα.
· Τα αιτήματα θα τα εξειδικεύσει η κάθε κοινωνική οργάνωση στο χώρο δράσης της, ενώ κάθε πολιτική οργάνωση ή κόμμα είναι ελεύθεροι να ζυμώσουν όλη τους τη θέση, να πολιτικοποιήσουν τον αγώνα με βάση τις προτεραιότητες, την τακτική και στρατηγική τους. Τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να εμποδίσει την κοινή δράση και συντονισμό στο κίνημα!
· Να ξεκινήσουν διαδικασίες επικοινωνίας κατ’ ελάχιστον των Διοικητικών Συμβουλίων των «ταξικών» και άλλων αγωνιστικών κοινωνικών οργανώσεων που να συζητήσουν μέτρα προστασίας των μελών τους, αντιμετώπισης ελλείψεων κοκ, νέες οργανωτικές μορφές και μορφές κινητοποίησης προσαρμοσμένες στις ανάγκες προστασίας από τη μετάδοση του ιού, και στις κατασταλτικές απαγορεύσεις. Πέρα από την εποικοινωνία στους χώρους εργασίας, ας χρησιμοποιηθεί και το διαδίκτυο για κάτι τέτοιο.
· Να αποκαταστήσουμε συχνή επικοινωνία με τα μέλη των κοινωνικών οργανώσεων που συμμετέχουμε, αλλά και στη γειτονιά, στην πολυκατοικία, στο διπλανό γραφείο. Να μη λείψουν τα απαραίτητα από κανέναν. Να μην πεθάνει κανείς αβοήθητος και μόνος στο σπίτι του[10]. Η αλληλεγγύη δε μπορεί να μένει στο …διαδίκτυο! Να εκπαιδευτούμε στα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας ενάντια στη μετάδοση του κορονοϊού, κατά τη διαδικασία αυτή.
· Ήδη από σήμερα να μετατρέψουμε το σπίτι μας, το μπαλκόνι μας, τα ρούχα μας σε μια ζωντανή και συνεχή διαδήλωση, διεκδικώντας #ΠροσλήψειςΓιατρώνΤΩΡΑ, #ΣΤΟΠστηνΆσκοπηΕργασίαΤΩΡΑ, #ΚαμίαΑπόλυση, #ΜάσκεςΜΕΘΚαιΤεστΤΩΡΑ
· Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες (ανάγκη-δυνατότητα-ικανότητα) για μαζικές κινητοποιήσεις που θα σπάσουν το μονοπώλιο της κυβέρνησης, των ΜΜΕ, και των εργοδοτών στη διαχείριση της κατάστασης. Να μη βιαστούμε. Να μην υποτιμήσουμε την κοινωνική συναίνεση στις απαγορεύσεις που δημιουργεί ο φόβος της μετάδοσης του ιού και η προπαγάνδα κυβέρνησης και ΜΜΕ. Να μη δώσουμε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να απομονώσει τις δυνάμεις που αγωνίζονται, λόγω βιασύνης. Να ξεκινήσουμε από την πρώτη γραμμή της μάχης, τα νοσοκομεία, τις ελλείψεις τους, την εξάντληση του προσωπικού τους, αλλά και από τους χώρους που ήδη οι εργαζόμενοι, ή και οι πελάτες τους, συνωστίζονται και εξαντλούνται από την υπερεργασία, όπως πχ στα σουπερμάρκετ. Σιγά-σιγά θα γίνει συνείδηση ότι δεν κινδυνεύουμε από την κινητοποίηση, γενικά και αόριστα, αλλά από την εφαρμοζόμενη πολιτική...
Αφήνοντας τις λεπτομέρειες των μέτρων ασφαλείας στους ειδικούς (περιμένουμε και την τοποθέτηση της ΟΕΝΓΕ στο ζήτημα αυτό[11]), το εργατικό-λαϊκό κίνημα οφείλει να διεκδικήσει ίσο χώρο, χρόνο, ελευθερία και δικαίωμα να λειτουργεί και να αγωνίζεται, με την κάθε επιχείρηση που της επιτρέπεται να είναι ακόμη ανοιχτή.
Δε μιλάμε εδώ για την ατομική ελευθερία στη διασκέδαση και τη βόλτα, αλλά για τη συλλογική δυνατότητα να καθορίζουμε τη ζωή μας, και στις σημερινές συνθήκες, ίσως και την επιβίωσή μας, για ένα αδιευκρίνιστο χρονικό διάστημα…
Ειδικά οι κομμουνιστές, τα στελέχη των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων του εργατικού κινήματος,
δεν μπορούν να «#ΜένουνΣτοΣπίτι» όταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι πηγαίνουν κανονικά στη δουλειά τους, ρισκάροντας την υγεία τους, και μάλιστα, με «βεβαίωση εργοδότη»...
…για να «ΛογαριαστούνΜετά», αφού, ίσως, έχει γίνει ότι έχει γίνει…
[1] «[…] από τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα φαίνεται πως η κίνηση στα διόδια της Ελευσίνας είναι μάλλον υποτονική. Από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 2 μ.μ. της Παρασκευής, σύμφωνα με την Ολυμπία Οδό από τα διόδια της Ελευσίνας πέρασαν 32% λιγότερα οχήματα σε σχέση με την προηγούμενη Παρασκευή ενώ σύμφωνα με την Νέα Οδό, από το διόδια των Αφιδνών πέρασαν 27% λιγότερα οχήματα, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του gocar.gr. Αλλά και σύμφωνα με την Τροχαία η κίνηση στις εξόδους είναι απολύτως φυσιολογική.»
στο Υπήρξε μαζική έξοδος Αθηναίων την Παρασκευή; Τι δείχνουν τα στοιχεία, tvxs.gr
[4] Για την πιθανή αντισυνταγματικότητα της απαγόρευσης κυκλοφορίας βλ. την τοποθέτηση του Χαράλαμπου Κουρουνδή, Διδάκτορας Νομικής ΑΠΘ, μέλος ΔΣ Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (ΔΣΘ), προέδρου της Επιτροπής δημοκρατικών θεσμών και λειτουργίας του πολιτεύματος ΔΣΘ.
[5] Σύμφωνα με την πρόσφατη επιστημονική δημοσίευση του Imperial College του Λονδίνου, η οποία κατάφερε να αλλάξει την πολιτική της Μ. Βρετανίας απέναντι στην πανδημία, η μαζική κοινωνική απομόνωση θα είναι απαραίτητη για μεγάλα επαναλαμβανόμενα χρονικά διαστήματα, δηλ. σε κάθε επανάκαμψη της επιδημίας, μέχρι την εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας, διότι, δεδομένης μιας χωρητικότητας στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ, ο κρίσιμος παράγοντας είναι η αποτροπή της εκθετικής μετάδοσης του ιού. Βλ. https://www.imperial.ac.uk/media/imperial-college/medicine/sph/ide/gida-fellowships/Imperial-College-COVID19-NPI-modelling-16-03-2020.pdf . Κάθε άλλη επιλογή, οδηγεί σε μαζικούς θανάτους διεθνώς.
[6] Βλ. το παράδειγμα της κινητοποίησης των οικότροφων φοιτητών στις εστίες ανά την Ελλάδα στο
[8] «Κουνώντας το δάχτυλο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ προχώρησε σε προκλητική δήλωση με αφορμή την εξάπλωση του κορονοϊού λέγοντας πως “μία επιδημία σαν τον κορoνοϊό, πολλώ δε μάλλον μια ενδεχόμενη πανδημία, δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά, θα μας πλήξει όλους”. Στην ίδια δήλωση με απειλητικό ύφος ξεκαθάρισε “να μην επιχειρήσουν κάποιοι να δώσουν ταξική διάσταση”, ενώ έσπευσε να προκαταλάβει τη θέση της ανώτερης συνομοσπονδίας των εργαζομένων της χώρας, σύμφωνα με την οποία “είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε κάθε μέτρο που μπορεί να περιορίσει την μετάδοση του ιού”.»
[9] Βλ. ενδεικτικά την καταγγελία της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εργαζομένων του ΟΤΕ για επικείμενη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα καθιστά δυνατή την αναγκαστική μεταφορά εργαζομένων σε θυγατρικές εταιρείες στο όνομα της έκτακτης κατάστασης με τον κορονοϊό στο
Εργαλειοποιούν τον κορονοϊό και βάζουν στο γύψο τα εργατικά δικαιώματα!, ase-ote.gr. Πότε και πως θα αντιδράσουν οι εργαζόμενοι σε κάτι τέτοιο αν το αφήσουν …για μετά;
[11] Για μια άποψη ενάντια στην αναγκαιότητα της απαγόρευσης κυκλοφορίες, βλ. Η λοιμωξιολόγος Όλγα Κοσμοπούλου σχετικά με την απαγόρευση κυκλοφορίας, pandiera.gr, όπου διαβάζουμε:
«Διαβάσαμε και αναδημοσιεύουμε τη γνώμη της Όλγας Κοσμοπούλου , λοιμωξιολόγου στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, σχετικά με την απαγόρευση της κυκλοφορίας!
Η απαγόρευση κυκλοφορίας δεν είναι για καλό. Και δεν είναι για τον περιορισμό της επιδημίας. Αν ήθελαν να περιορίσουν την επιδημία θα έβρισκαν τρόπο να κάνουν εκτεταμένους ελέγχους και να υλοποιήσουν όσα ζητάει η ΟΕΝΓΕ. Το πρώτο τουλάχιστον, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Έλεος! Ούτως ή άλλως, η τυφλή καραντίνα και η καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας δεν είναι επιστημονικά απαραίτητα μέτρα (θα μπορούσε να είναι στοχευμένη καραντίνα είτε για τις ευπαθείς ομάδες είτε για βεβαιωμένες περιπτώσεις μετά από ελέγχους), ειδικά όταν ο πληθυσμός, στην μεγάλη του πλειοψηφία υπακούει ως τώρα στα μέτρα. Είτε η κυβέρνηση το κάνει επειδή βρίσκεται σε πανικό, είτε επειδή με την αφορμή επενδύει στο μέλλον, η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι μια πραγματικά επικίνδυνη εξέλιξη. Πόσω μάλλον, όταν πλήθος εργαζομένων δεν έχει σταματήσει να εργάζεται. Η απαγόρευση κυκλοφορίας είναι ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μόνο αν περιέχει το ονοματεπώνυμό σας και κατόπιν επιβεβαίωσής της ταυτότητάς σας. Αν είναι η πρώτη φορά που σχολιάζετε, παρακαλώ στείλτε μου και τα στοιχεία επικοινωνίας σας (πχ e-mail) με ένα e-mail.