Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Ο σεχταρισμός της εσωκομματικής αντιπολίτευσης

Το παρακάτω κείμενο στη παρούσα του μορφή προέκυψε κατόπιν διορθώσεων του αρχικού κειμένου, μετά από παρέμβαση του Γ. Πετρόπουλου (βλ. σχόλια παρακάτω).

Πριν μερικές μέρες έκανε την εμφάνισή της η διακήρυξη της "Κίνησης Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας" (βλ. και το σχετικό άρθρο του Δ. Δημητριάδη), μιας πολιτικής κίνησης (αλλά όχι κόμματος) που συσπειρώνει πρώην (διεγραμμένους ή αποχωρήσαντες) μέλη του ΚΚΕ, και στρέφεται ενάντια στην ηγεσία του και στη σημερινή του πολιτική γραμμή. Ταυτόχρονα, μαίνεται η διαπάλη μεταξύ αυτών και της έτερης ιστοσελίδας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΚΚΕ, της Νέας Σποράς, μια διαπάλη που, κατά κανόνα, κάθε άλλο παρά γίνεται σε συντροφικό κλίμα...

Είναι σαφές ότι το ερώτημα του "τί να κάνουμε" ταλανίζει τους κομμουνιστές στη χώρα μας, και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν αναφορά στο ΚΚΕ, σε μια ιστορική στιγμή που χαρακτηρίζεται από την μια από την καπιταλιστική οικονομική κρίση που εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό, και από την άλλη από μια αδιέξοδη προς το παρόν πολιτική κρίση, της οποίας μέρος, δυστυχώς, είναι και το κομμουνιστικό κίνημα. 

Μάλιστα, αρκεί μια ματιά στο δημόσιο λόγο, τόσο της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και της εσωκομματικής της αντιπολίτευσης, για να διαπιστώσει πόσο κατώτεροι των περιστάσεων αποδεικνυόμαστε οι κομμουνιστές που προερχόμαστε από το ΚΚΕ σε αυτήν την τόσο κρίσιμη ιστορικά συγκυρία για το λαό μας. Η επιχειρηματολογία και η πολιτική πρακτική και των δύο πλευρών έχει κοινά χαρακτηριστικά τα οποία συναντώνται στο σεχταρισμό, τη γραφειοκρατική και μη δημοκρατική νοοτροπία για το κόμμα, την έλλειψη εμπιστοσύνης στη βάση του κόμματος και στο λαό, στην απόσταση από το λαό και τις καθημερινές του ανησυχίες με έναν ιδιόμορφο ελιτισμό. Ας παρακολουθήσουμε αυτή τη συζήτηση και ας συγκρίνουμε (Υπογραμμίζω ότι η συζήτηση παρακάτω είναι "εικονική" και αντικατοπτρίζει τη δική μου πρόσληψη τόσο για την επιχειρηματολογία της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και γι' αυτήν της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", είτε του Εργατικού Αγώνα, είτε της Νέας Σποράς, είτε μεμονωμένων αγωνιστών εντός και πέριξ του ΚΚΕ με τους οποίους έτυχε να συζητήσω -με μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει τις εν λόγω ιστοσελίδες και να σχηματίσει άποψη από μόνος του για την (αν)ακρίβεια της κατανόησής μου):


Ηγεσία ΚΚΕ Εσωκομματική αντιπολίτευση
...Χωρίς να πάρει ο λαός την πραγματική εξουσία στα χέρια του, δεν μπορεί να υπάρξει καμία φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, κυβέρνηση ή στρατηγική (έστω αμυντική) νίκη του λαού... ...Χωρίς μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα νέου τύπου με σωστή πολιτική γραμμή, καμία μετωπική προσπάθεια ή κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιτύχει...
...Ακόμη και η διαγραφή του χρέους ή η έξοδος από το Ευρώ ή/και την ΕΕ, ακόμη κι αν γίνουν, θα γίνουν με πρωτοβουλία και προς όφελος του κεφαλαίου, και μπορεί να αποβούν καταστροφικά, ή έστω χειρότερα για το λαό από τη σημερινή κατάσταση. Οποιαδήποτε μετωπική προσπάθεια και κοινή δράση, όξυνση των κοινωνικών αγώνων με πολιτικούς στόχους ή συζήτηση για κυβέρνηση στο παρόν, και πέρα από τις προθέσεις του καθενός, αντικειμενικά ευνοεί την ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος στον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθειά του να γίνει κυβέρνηση... ...Ακόμη και αν σχηματιστεί κάποιο μέτωπο και αναδειχθεί κάποια ριζοσπαστική κυβέρνηση με ένα μεταβατικό πρόγραμμα σε σωστή κατεύθυνση, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα οδηγήσει σε μια απλή κυβερνητική εναλλαγή και στην ενσωμάτωση ή θα αποτύχει και θα πισωγυρίσει το λαϊκό κίνημα, ενώ αντικειμενικά ευνοεί τη λογική που προτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ...
...Ακόμη και ως τακτικά συνθήματα στο παρόν οι παραπάνω στόχοι μπορούν να οδηγήσουν στην ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου αν χρησιμοποιούνται χωρίς το σύνθημα για λαϊκή-εργατική εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. .. ...Δεν έχει νόημα καν η συμμετοχή σε μια τέτοια εμβρυακή προσπάθεια στο παρόν, ή η αυτόνομη παρέμβαση στη βάση του λαϊκού κινήματους (σωματεία, γειτονιές), με όρους συντροφικής αντιπαράθεσης με τη γραμμή του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, πριν τη μεταστροφή του ΚΚΕ...
...Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι αμυντικοί αγώνες ενάντια στις συνέπειες της κρίσης και ιδεολογικός αγώνας για να πειστεί ο λαός για τη στρατηγική μας, να απωλέσει τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες κοκ, αλλά και αναμονή και προετοιμασία για τη στιγμή της εμφάνισης επαναστατικών συνθηκών... ...Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι ιδεολογικοπολιτικός αγώνας μέσα από την ιστοσελίδα μας (!) για να πειστούν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ να αναλάβουν πρωτοβουλία σωτηρίας/μεταστροφής του...
...Επενδύουμε στην αποτυχία της κυβερνητικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ (συμπληρώνω εγώ: και στην περαιτέρω καταστροφή του ελληνικού λαού...) και στην ενσωμάτωσή του στην αστική πολιτική για να επανασυσπειρώσουμε τον ριζοσπαστικό κόσμο γύρω μας... ...Επενδύουμε στην αποτυχία της πολιτικής γραμμής της ηγεσίας του ΚΚΕ (συμπληρώνω εγώ: και στην περαιτέρω καταστροφή του κόμματος -εκτός βουλής, συρρίκνωση περιουσίας του κτλ...) για να ξεσηκωθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και να αναλάβουν την πρωτοβουλία για τη σωτηρία/μεταστροφή του...
...Το κόμμα άντεξε. Πρώτος και άμεσος στόχος είναι να αντέξει το κόμμα στην επίθεση του οπορτουνισμού. ΚΚΕ παντού... ...Θέλουμε το κόμμα μας πίσω. Δε γυρνάμε την πλάτη στους συντρόφους μας στο κόμμα. (Εργατικός Αγώνας). Ψηφίζουμε ΚΚΕ για να αλλάξει (Νέα Σπορά). Στην Ελλάδα κανένα άλλο κομμουνιστικό κόμμα δεν αναδείχθηκε ποτέ...
...Οποιαδήποτε άλλη αριστερή/αντικαπιταλιστική κτλ πολιτική δύναμη είναι οπορτουνιστική και ενσωματωμένη στην αστική πολιτική. Δεν πρέπει καν να συνομιλούμε μαζί τους... ...Δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε καμία άλλη αριστερή/αντικαπιταλιστική κτλ πολιτική δύναμη που έχει αντι-ΚΚΕ και αντι-Σοβιετικό παρελθόν. Δεν πρέπει να συνομιλούμε και να εμφανιζόμαστε σε κοινές εκδηλώσεις μαζί τους...
...Η αντιπαράθεση με την ύπουλη, εσωκομματική, οπορτουνιστική φράξια δικαιολογεί τον αυταρχισμό και την αντιδημοκρατική λειτουργία μέσα στο κόμμα... ...Η αντιπαράθεση με την αντιδημοκρατική, αντικαταστατική ηγετική φράξια δικαιολογεί το φραξιονισμό, την ανώνυμη αρθρογραφία, προτάσεις για επιτροπές σωτηρίας από ιστορικά στελέχη του κόμματος κτλ...
...Ας κάνουμε υπομονή και ας έχουμε “πίστη στο κόμμα” σε αυτές τις δύσκολες ιστορικές στιγμές, και την κρίσιμη στιγμή το κόμμα μας θα ανταπεξέλθει στην ιστορική αναγκαιότητα... ...Ας κάνουμε υπομονή και ας έχουμε “πίστη στη βάση και στην ιστορία του κόμματος” σε αυτές τις δύσκολες ιστορικές στιγμές, και “πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικό μας θα είναι”, “το ΚΚΕ δεν πεθαίνει ποτέ” κοκ...

Παρατηρούμε, λοιπόν, τα εξής κοινά μοτίβα:

1. Και οι δυο πλευρές ξεκινάνε από σωστές διαπιστώσεις: ολοκληρωμένη νίκη του λαού χωρίς αλλαγή τάξης στην εξουσία δεν μπορεί να γίνει, και επιτυχημένη μετωπική προσπάθεια χωρίς κομμουνιστικό κόμμα επίσης δεν μπορεί να γίνει.

2. Ωστόσο, το λάθος τους είναι ότι βλέπουν τις εξελίξεις με στατικό, αντιδιαλεκτικό τρόπο, τις τοποθετούν σε χρονική σειρά (πρώτα πρέπει να γίνει το άλφα και μετά το βήτα), ενώ αντίθετα για παράδειγμα, η διεκδίκηση μεταβατικού προγράμματος ενισχύει τη συσπείρωση δυνάμεων στην επαναστατική στρατηγική, και αντίστοιχα, το κομμουνιστικό κόμμα δεν μπορεί να προκύψει παρά μέσα από τις διεργασίες στο λαϊκό κίνημα, μέσα από την ταξική πάλη, στην οποία οι κομμουνιστές θα παρεμβαίνουν.

3. Και οι δυο λογικές έχουν ως συνέπεια την καλλιέργεια κλίματος αναμονής, την αναβολή της δυναμικής παρέμβασης μέσα στο λαό, αποφεύγουν να προσφέρουν άμεση λύση στο αδιέξοδο του λαού, χαρακτηρίζονται από δογματισμό και βουλησιαρχικό φόβο απέναντι σε κάθε πιθανότητα για κάποια θετική εξέλιξη για το λαό προδιαγράφοντας την αποτυχία της.

4. Και οι δυο λογικές υπερτονίζουν τον ιδεολογικοπολιτικό αγώνα εις βάρος της αξίας που έχει η άμεση εμπειρία από τη συμμετοχή στην οξυμένη ταξική πάλη, είτε για τη μεταστροφή της πολιτικής στάσης του λαού, είτε αυτής των ...μελών του ΚΚΕ...

5. Με τη στάση τους και οι δυο πλευρές αφήνουν την πρωτοβουλία στον οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνουν την ενσωμάτωσή του στην αστική πολιτική, επενδύουν, με αυταπάτες για τυχόν θετικά αποτελέσματα, στην αποτυχία των σημερινών στρατηγικών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

6. Και οι δυο λογικές προτάσσουν μια σχεδόν μεταφυσική πίστη στο "κόμμα", θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα την επιβίωσή του, ενώ ταυτόχρονα, η καθημερινή τους πρακτική δε συμβαδίζει με τις βασικές αρχές λειτουργίας του (δημοκρατικός συγκεντρωτισμός κτλ), υποτιμώντας στην πραγματικότητα το ρόλο της κομματικής βάσης...

7. Και οι δυο πλευρές διέπονται από φοβερή καχυποψία έναντι οποιασδήποτε άλλης κομμουνιστικής οργάνωσης, παρόλο που και οι δυο πλευρές έχουν κάνει πολύ σκληρή κριτική, είτε στην πιο πρόσφατη, είτε στην προηγούμενη περίοδο της ιστορίας του ΚΚΕ, αποδίδοντάς του οπορτουνιστική παρέκκλιση, απώλεια των επαναστατικών, λενινιστικών χαρακτηριστικών του, έως και υπόνοιες για συνδιαλλαγή και δεσμεύσεις με την αστική τάξη...


Τέλος, παραθέτω παρακάτω συνοπτικά την προσωπική μου άποψη (αναλυτικότερα είναι καταγεγραμμένη σε προηγούμενη ανάρτηση):

1. Η νίκη του λαού θα ολοκληρωθεί με την αλλαγή τάξης στην εξουσία και κάτι τέτοιο απαιτεί την ύπαρξη ενός πραγματικά επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος. Ωστόσο, στο ερώτημα του πώς θα φτάσουμε από τη σημερινή κατάσταση σε αυτόν τον επιθυμητό στόχο, η απάντηση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη πόσο διαλεκτικά δεμένα είναι τα πολλαπλά καθήκοντα των κομμουνιστών. Η δημιουργία επαναστατικού κόμματος, είτε με τη μορφή ενός νέου κόμματος, είτε με αυτήν της σωτηρίας/μεταστροφής του ΚΚΕ, απαιτεί την όξυνση της ταξικής πάλης, την άνοδο της οργάνωσης του λαού, την ανοιχτή ιδεολογικοπολιτική διαπάλη μέσα στους αγώνες και στους κοινωνικούς χώρους (συνδικαλισμός, γειτονιές κτλ) κι όχι στο ...διαδικτυακό κόσμο! Θα είναι προϊόν επιτυχούς κοινωνικο-πολιτικής δράσης και όχι αποτυχίας των σημερινών πρακτικών! Τέτοια άνοδο της ταξικής πάλης, χωρίς ενότητα και κοινή δράση από τα κάτω και πολιτική προοπτική διεξόδου από τα πάνω, μας διδάσκουν τα τελευταία 5 χρόνια της κρίσης ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Άρα, οι κομμουνιστές δεν μπορούν να περιορίζονται στην αναμονή, στην εσωτερική ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, πόσω μάλλον να απογοητεύονται και να απέχουν. Οφείλουν ο καθένας από το μετερίζι του, αλλά και μαζί σε κοινή, έστω υποτυπώδη αρχικά, οργάνωση, να συμμετάσχουν στην ταξική πάλη, στην προσπάθεια για λαϊκό μέτωπο και κυβέρνηση (που με το παρόντα συσχετισμό δυνάμεων στην πραγματικότητα μόνο ως σύνθημα λειτουργεί έτσι κι αλλιώς...), για άμεση διέξοδο από την κρίση με το λαό ενισχυμένο! Το βλέμμα πρέπει να είναι στραμμένο προς το λαό, να γίνουμε ξανά ένα μαζί του, να αναλάβουμε δράση για τα μικρά και μεγάλα του προβλήματα, στην πρώτη γραμμή, ως οργανωτές των αγώνων, με ενότητα στη δράση και συντροφική κριτική μεταξύ μας άσχετα από την κομματική ένταξη και τις διαφωνίες για την τακτική και τη στρατηγική, να μας απασχολήσει το πώς θα δοθεί προοπτική στους αγώνες αυτούς ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ...χθες αν είναι δυνατόν... Δεν κάνει λάθη όποιος δεν κάνει τίποτα, ενώ τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει από τη σημερινή κινηματική απραξία...

2. Μας βαραίνει όλους τους κομμουνιστές αυτής της χώρας η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε μέχρι στιγμής στα ιστορικά καθήκοντα που μας έθεσε η καπιταλιστική κρίση. Χρειάζεται σκληρή αυτοκριτική και συντροφικός διάλογος κι όχι αλαζονία, απόρριψη και καχυποψία προς τις άλλες οργανώσεις ή απόψεις από τη μια, και κομματικός πατριωτισμός με μεταφυσικές προεκτάσεις για το ...δικό μας "μαγαζί" από την άλλη...

3. Το όποιο νέο ή αναγγενημμένο κομματικό εγχείρημα θα πρέπει να θεμελιωθεί σε πραγματικά δημοκρατικές βάσεις (βλ. το άρθρο του Δ. Καλτσώνη σχετικά), με εμπιστοσύνη στο λαό και την κομματική βάση, με το ελάχιστο δυνατόν της κομματικής γραφειοκρατικοποίησης, με δημόσιο, ειλικρινή διάλογο, με καθαρμένο (από σκάνδαλα και συνδιαλλαγές με την αστική τάξη) και ...επώνυμο πρόσωπο...


Ο λαός, αλλά και τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, θα αναλάβουν πρωτοβουλία για να σώσουν πρώτα απ' όλα τον εαυτό τους, και μετά το ΚΚΕ ή ότιδήποτε άλλο, όταν δουν μπροστά τους τα πρώτα αποτελέσματα μιας τέτοιας πρωτοπόρας δράσης, όταν αντιληφθούν τη θετική προοπτική που ανοίγεται. Καμία καταστροφή ή ήττα δε θα "διδάξει" τον λαό ή την κομματική βάση. Το θετικό παράδειγμα, η επιβεβαίωση από την ίδια τη ζωή, είναι αυτή που θα δικαιώσει τη μια ή την άλλη πολιτική γραμμή ή ...παραλλαγή της...

Διαφορετικά, θα καθόμαστε στα πληκτρολόγια να ...ξεκατινιαζόμαστε, ενώ η ιστορία και (για αρκετούς από μας ίσως και η ...ζωή μας...) θα μας προσπερνάει κάτω από το κλειστό μας παράθυρο...


Υ.Γ. 1
Μπορεί τα παραπάνω να γράφονται για τους κομμουνιστές με αναφορά στο ΚΚΕ, αλλά ισχύουν το ίδιο και ακόμη περισσότερο για αυτούς που εντάσσουν τον εαυτό τους σε άλλα πολύ μικρότερα "μαγαζιά"...

Υ.Γ. 2
Άραγε όταν το ΚΚΕ έπαιρνε την πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΕΑΜ, κατά πόσο ικανοποιούσε τα κριτήρια ενός ισχυρού εργατικού επαναστατικού μ-λ κόμματος; "Έκανε" μόνο το ΚΚΕ το ΕΑΜ, ή ίσως "έκανε" και λίγο το ΕΑΜ το ΚΚΕ; Η φύση έχει απαντήσει διαλεκτικά στο ερώτημα της κότας και του αυγού πάντως... Σε κάθε περίπτωση, καταλύτης ήταν ο λαός, η οργάνωσή του και οι αγώνες του...

5 σχόλια:

  1. Σύντροφε, τι πραγματικά πετυχαίνεις μ’ αυτό το κείμενο; Δεν ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει και γράφεις ό,τι νομίζεις σωστό ή ψάχνεις να βρεις τρόπο για ένα δικό σου στίγμα. Θεμιτό το δεύτερο αλλά όχι στην πλάτη των άλλων. Όχι διαστρεβλώνοντας τους άλλους.

    1. Καταρχήν τσουβαλιάζεις όλη την λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση. Γιατί το κάνεις; Αν ήμασταν όλοι το ίδιο θα ήμασταν μαζί. Κι αν αποφασίσουμε να είμαστε μαζί θα το δημοσιοποιήσουμε. Τώρα είμαστε χώρια. Κι αυτό σημαίνει πως ο καθένας έχει την δική του προσέγγιση για τα πράγματα ανεξαρτήτως αν ξεκινάμε από την ίδια βάση και την ίδια αγωνία. Επίσης, αυτό σημαίνει πως απαιτούμαι- τουλάχιστον εμείς του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ- να μας αντιμετωπίζουν για τις δικές μας θέσεις κι όχι για τις θέσεις των άλλων. Νομίζω πως είναι κατανοητό.

    2. Γράφεις: «Πριν μερικές μέρες έκανε την εμφάνισή της η διακήρυξη της "Κίνησης Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας" (βλ. και το σχετικό άρθρο του Δ. Δημητριάδη), μιας πολιτικής κίνησης (αλλά όχι κόμματος) που συσπειρώνει πρώην (διεγραμμένους ή αποχωρήσαντες), αλλά και νυν μέλη του ΚΚΕ». Εμείς στην Διακήρυξη λέμε πως είμαστε αποχωρήσαντες και διαγραμμένοι. Εσύ από πού ξέρεις ότι στις δύο αυτές κατηγορίες προστίθεται κι αυτή των μελών του ΚΚΕ; Κι εν πάση περιπτώσει τι σε εξυπηρετεί να εμφανίσεις και μέλη του ΚΚΕ στην Κίνησή μας; Ρωτώ, γιατί εγώ αντιλαμβάνομαι πως κάτι τέτοιο μόνο την ηγεσία του ΚΚΕ θα εξυπηρετούσε ως άλλοθι εκκαθαρίσεων και εκβιασμών εναντίον όσων διαφωνούν μέσα στο κόμμα.

    3. Βάζεις σε αντιπαραβολή από την μια μεριά θέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ κι από την άλλη δήθεν θέσεις, συλλήβδην όλης της αντιπολίτευσης (άσπρος σκύλος- μαύρος σκύλος όλοι οι σκύλοι μια γενιά). Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις με τις θέσεις των άλλων κι αν τις παρουσιάζεις σωστά (να διαμαρτυρηθούν εκείνοι αν δεν το κάνεις) αλλά στις θέσεις της λεγόμενης αντιπολίτευσης που παραθέτεις δεν υπάρχει καμία θέση του Εργατικού Αγώνα. Μόνο αυτή είναι, περίπου, δική μας: «Θέλουμε το κόμμα μας πίσω. Δε γυρνάμε την πλάτη στους συντρόφους μας στο κόμμα» Κι αυτή όχι σωστά γραμμένη. Η σωστή διατύπωση στη Διακήρυξη μας έχει ως εξής: «Η κίνησή μας δεν είναι πολιτικό κόμμα. Δεν έχει σκοπό να απαρνηθεί αυτό που σηματοδοτεί ιστορικά το ΚΚΕ, να γυρίσει την πλάτη στους συντρόφους που είναι μέσα στο κόμμα και αγωνιούν για την τύχη του. Η κίνησή μας έχει σκοπό να συμβάλει στη διαμόρφωση των όρων ώστε το κόμμα της εργατικής τάξης όπως το γνωρίσαμε και όπως εκείνη το έχει ανάγκη να μην τελειώσει με το ΚΚΕ εφόσον η ηγεσία του συνεχίσει στον ίδιο καταστροφικό δρόμο».
    Γιατί κάνεις τέτοια λαθροχειρία; Γιατί μας χρεώνεις θέσεις άλλων- στην περίπτωση που είναι θέσεις άλλων και δεν έχεις κάνεις την ίδια λαθροχειρία σε βάρος τους; Ελπίζω να πρόκειται για τρικυμία εν κρανίω. Γιατί αν δεν πρόκειται γι’ αυτό τότε έχουμε να κάνουμε με συνειδητή αθλιότητα.



    Υ.Γ. Αν αντιλαμβάνεσαι τι έχεις κάνει, κι αν δεν υπήρχε πρόθεση, κατέβασε αυτό το κείμενο που έχεις αναρτήσει και φτιάξε ένα άλλο που να μας αντιμετωπίζεις έντιμα. Στην περίπτωση αυτή, μην δημοσιεύσεις την απάντησή μου. Επικοινώνησε μαζί μας μέσω του Mail του Εργατικού Αγώνα.
    Σε κάθε άλλη περίπτωση την απάντησή μου οφείλεις να την δημοσιεύσεις.

    Γιώργος Πετρόπουλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σύντροφε,

      καταρχήν, γράφω σε αυτό το ιστολόγιο εκφράζοντας αποκλειστικά προσωπικές απόψεις. Δεύτερον, ο σκοπός μου είναι απλά να συμβάλω με μια άποψη σε αυτά που συμβαίνουν στο κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας. Το γιατί μπορεί να το καταλάβει ο καθένας που διαβάζει αυτό το ιστολόγιο και μπορεί να αντιληφθεί τις αγωνίες μου. Δεν έχω καμία πρόθεση να διαστρεβλώσω κανέναν. Φυσικά, ο καθένας καταλαβαίνει με το δικό του μυαλό και υποκειμενισμό αυτά που διαβάζει και το ίδιο ισχύει και για μένα. Παρέθεσα και τους σχετικούς ηλ. συνδέσμους ώστε ο αναγνώστης να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Μετά χαράς να διορθώσω οποιαδήποτε ανακρίβεια έχω γράψει, εφόσον αποδειχτεί τέτοια. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει λόγος να αποδίδουμε κακές προθέσεις χωρίς να γνωρίζουμε τον άλλον. Εγώ σε καμία περίπτωση στο κείμενό μου δεν απέδωσα καμία κακή πρόθεση σε κανέναν. Αυτός είναι ο τρόπος της ηγεσίας του ΚΚΕ να συνδιαλέγεται. Ελπίζω όχι ο δικός μας.

      Επιπλέον, αποδέχομαι την κριτική ως προς το ότι το κείμενο είναι κακογραμμένο και δίνει την εντύπωση της αναφοράς στα ίδια τα λόγια της κάθε πλευράς ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για τις δικές μου διαπιστώσεις, ίσως παρανοήσεις -θα δέίξει. Θα το διορθώσω αυτό στο κείμενο εξηγώντας το. Μην ξεχνάμε ότι είναι απλά μια ανάρτηση στο προσωπικό μου ιστολόγιο, κι όχι ένα προσεγμένο άρθρο για δημοσίευση σε κάποιο μέσο υψηλής αναγνωσιμότητας. Πιο πολύ με ενδιέφερε να σχολιάσω τη λογική που εγώ αντιλαμβάνομαι να χαρακτηρίζει τη δράση της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης".

      Διαγραφή
    2. Συγκεκριμένα τώρα:

      1. Σαφώς και υπάρχουν διαφορές μεταξύ του Εργατικού Αγώνα (ΕΑ) και της Νέας Σποράς (ΝΣ) κάποιες από τις οποίες μπορώ κι εγώ να τις αντιληφθώ με το φτωχό μου μυαλό. Άλλωστε, αναφέρομαι παραπάνω στη διαπάλη μεταξύ των δύο ιστοσελίδων. Ωστόσο, "τσουβαλιάζω" τις 2 πλευρές κυρίως ως προς σημαντικά κοινά στοιχεία που έχουν να κάνουν με το "τί να κάνουμε" των εκτός ΚΚΕ (πλέον) κομμουνιστών.

      2. Θα διορθώσω και την αναφορά σε νυν μέλη του ΚΚΕ ως μέλη του ΕΑ, εάν θεωρήσουμε ότι σύντροφε εσύ εκπροσωπείς τον ΕΑ και δημόσια με διαβεβαιώνεις ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και πάλι δεν υπήρχε καμία σκοπιμότητα στην αναφορά μου. Είναι, όμως, κοινή εντύπωση ότι στον ΕΑ γράφουν και νυν μέλη του ΚΚΕ, δεδομένου του ότι πολλοί γράφουν εμφανώς με ψευδώνυμο. Γενικά, δε θα έλεγα ότι υπάρχει και άπλετο φως ή διαφάνεια όσον αφορά το ποιά φυσικά πρόσωπα συνιστούν την Κίνηση Κομμουνιστών. Η δε Νέα Σπορά δηλώνει ότι αποτελείται από μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και δεν υπογράφει κανένα κείμενο. Αντιλαμβάνομαι, ότι μέχρι ένα σημείο, τουλάχιστον μέχρι το 19ο συνέδριο, υπήρχαν ελαφρυντικά για αυτες τις καταστάσεις. Αλλά πλεόν; Το τί θα χρησιμοποιήσει η ηγεσία του ΚΚΕ ως αφορμή για διαγραφές απασχολεί την ίδια και τα μέλη του ΚΚΕ που συνεχίζουν να την ανέχονται. Προσωπικά εκτιμώ ότι διαγράφηκα για ασήμαντη αφορμή διότι ποτέ δεν επέλεξα να σωπάσω, και, αντίθετα, χρησιμοποίησα τα καταστατικά μου δικαιώματα για να πολεμήσω τις αντιδημοκρατικές πράξεις της ηγεσίας του ΚΚΕ. Επίσης, κάποιοι σύντροφοι ψήφισαν για να διαγραφτώ, και όσο και να αντιλαμβάνομαι τί συμβαίνει και υπό ποιές συνθήκες, δεν είναι δυνατόν να μην αποδίδουμαι την ευθύνη της ψήφου στον καθένα μας...

      Διαγραφή
    3. 3. Όπως ανέφερα παραπάνω, θα διευκρινίσω στο κείμενό μου ότι η καταγραφή που κάνω είναι με βάση τη δική μου κατανόηση της πραγματικότητας και θα προτρέψω τους αναγνώστες να το ψάξουν μόνοι τους για το κατά πόσο ακριβής είναι. Στους αναγνώστες σύντροφε συμπεριλαμβάνεσαι κι εσύ και οποιοδήποτε άλλο μέλος του ΕΑ θέλει να με διορθώσει σε κάτι που δεν καταλαβαίνω καλά. Τα σημαντικά, όμως, νομίζω ότι τα καταλαβαίνω σωστά και συμπυκνώνονται στα παρακάτω ερωτήματα, κάποια από τα οποία νομίζω μπορεί να τα απευθύνει κανείς ΚΑΙ στον ΕΑ ΚΑΙ στη ΝΣ.

      α. Έχει νόημα η οργάνωση των εκτός ΚΚΕ κομμουνιστών και η παρέμβασή τους στους κοινωνικούς χώρους (σωματεία, γειτονιές κτλ); Θα προβεί σε κάτι τέτοιο τέτοιο η Κίνηση Κομμουνιστών ή όχι; Ποιά θα είναι η στάση της απέναντι στις δυνάμεις του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ στην περίπτωση του ΝΑΙ?

      β. Θα έρθει, έστω, σε επικοινωνία η Κίνηση Κομμουνιστών με άλλες δυνάμεις που “ψάχνονται” αυτόν τον καιρό για να δημιουργήσουν μια ενωτική μετωπική συμπόρευση προκειμένου να δωθεί η “από πάνω” πολιτική προοπτική που θα ενισχύσει τους αγώνες; Θεωρείτε ότι υπάρχει νόημα στο να ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια στις σημερινές συνθήκες έλλειψης πραγματικά επαναστατικού κόμματος;

      γ. Σε ποιούς απευθύνεται η Κίνηση Κομμουνιστών πέρα από τα μέλη/στελέχη/φίλους του ΚΚΕ και με ποιόν σκοπό πέρα από την επιρροή των εξελίξεων στο εσωτερικό του ΚΚΕ;

      δ. Δεδομένης της κατάστασης στο εσωτερικό του ΚΚΕ, πώς φαντάζεστε την πρωτοβουλία που περιμένετε ώστε να αλλάξουν τα πράγματα; Από ποιούς και πώς θα προκύψει; Με ποιά αφορμή;

      ε. Σαφέστατα και το ΚΚΕ δεν μπορεί να μπει στο ίδιο τσουβάλι με τις υπόλοιπες κομμουνιστικές οργανώσεις της χώρας μας. Απέχει παρασάγγας η ιστορία του, η μαζικότητά του με αγωνιστές, εργάτες, κομμουνιστές στις γραμμές του, ο ρόλος που έπαιξαν και παίζουν οι αγώνες του στην πολιτικο-κοινωνική κατάσταση της χώρας μας. Ωστόσο, το υπάρχον ΚΚΕ, το ΚΚΕ της ηγεσίας αλλά και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, το ΚΚΕ όλων μας, έχει αποτύχει να εκφράσει και να οδηγήσει τις αγωνίες και τους αγώνες του λαού μας στη σημερινή ιστορική συγκυρία της κρίσης. Δεν οφείλουμε όλοι μια σκληρή αυτοκριτική; Φταίει για όλα η “φραξιονιστική ηγεσία”; Εμείς όλοι που είμασταν; Αυτοί που είναι σήμερα στο ΚΚΕ (πολλοί φίλοι μου ακόμη) τί κάνουν; Μπορούμε, υπό το βάρος αυτής της αποτυχίας, να κοιτάμε με αλαζονία αγωνιστές άλλων οργανώσεων και να τους αποκλείουμε από την οπτική μας; Από το 19ο Συνέδριο και μετά, και μετά τα όσα έγιναν στον προσυνεδριακό διάλογο, κανείς δεν μπορεί να λέει ότι “δεν κατάλαβε”. Σήμερα έχουν όλοι ευθύνη, πρώτα απ' όλα απένταντι στο λαό και την εργατική τάξη και ΜΕΤΑ απέναντι στο κόμμα. Άρα, συγνώμη, αλλά με ποιά έννοια λέγονται τα “δε γυρνάμε την πλάτη μας στους συντρόφους μας στο κόμμα”; Αυτή τη στιγμή, μάλλον και δυστυχώς, η πλειοψηφία των συντρόφων αυτών, γυρνάει την πλάτη της στον εξανδραποδισμό του λαού. Και αυτό είναι πιο σημαντικό...

      Σύντροφε, εμένα αυτή είναι η αγωνία μου (και παρατήρησε ότι σε καμία περίπτωση δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από την κριτική που κάνω και τα όσα λέω περί αποτυχίας). Τί θα γίνει με την κατάσταση των ζωών μας, πέρα από θεωρίες. Δε με πείθει ότι η απάντηση είναι ο υπέρ πάντων αγώνας για την τύχη του ΚΚΕ. Το θεωρώ λάθος κριτήριο δράσης. Δεν πείθει τους μέσα και δεν ενδιαφέρει τους έξω... Δε θα έχει αποτελέσματα. Αν πιστεύετε ότι δε γίνεται καν να ξεκινησει μέτωπική προσπάθεια χωρίς κόμμα, γιατί δεν παίρνετε πρωτοβουλία για ένα νέο κόμμα;! Γι' αυτό έγραψα ότι έγραψα και ας παρανόησα και 1-2 μάλλον λεπτομέρειες. Μακάρι να κάνω λάθος και να έχετε εσείς δίκαιο. Μπορούμε να επικοινωνήσουμε και με πιο προσωπικό τρόπο για να μου εξηγήσετε το άδικό μου.

      Διονύσης Περδίκης

      Διαγραφή
  2. Σχετικά με τη συζήτηση που κάνουμε παραθέτω το κατατοπιστικότατο άρθρο του Β. Λιόση από την ιστοσελίδα του συλλόγου Γιάννης Κορδάτος: http://ow.ly/zbJL3

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μόνο αν περιέχει το ονοματεπώνυμό σας και κατόπιν επιβεβαίωσής της ταυτότητάς σας. Αν είναι η πρώτη φορά που σχολιάζετε, παρακαλώ στείλτε μου και τα στοιχεία επικοινωνίας σας (πχ e-mail) με ένα e-mail.