Για το αποτέλεσμα των εκλογών

Καταγράφω παρακράτω μερικές σκέψεις για το αποτέλεσμα των εκλογών, τα αίτιά του και τις συνέπειές του...




Α. Το αποτέλεσμα καταδεικνύει πρώτα απ' όλα ότι η εξέλιξη και κατάληξη της "διαπραγμάτευσης" μετά το δημοψήφισμα βιώθηκε από το λαό ως μια συντριπτική ήττα και συνθηκολόγηση, μια ήττα που ομολογουμένως δεν τη βιώσαμε όλοι με την ίδια ένταση, και γι' αυτό και ίσως την υποτιμήσαμε. Αυτό είχε άμεσες συνέπειες ως προς τα πραγματικά διακυβεύματα αυτών των εκλογών: ο κόσμος είτε ψήφισε ποιός θα τον κυβερνήσει και μόνον, είτε δεν ψήφισε. Δεν κρινόταν κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα το μνημόνιο - αντιμνημόνιο των προηγούμενων χρόνων, ούτε όμως, απουσία της προβολής ενός αξιόπιστού και άμεσα υλοποιήσιμου εναλλακτικού σχεδίου, και το υπέρ ή κατά του Ευρώ και της ΕΕ,  όπως κάποιοι άλλοι στην Αριστερά επέμεναν.

Β. Οι εκλογικές διαδικασίες στον καπιταλισμό δεν είναι σα μια ευρεία δημοσκόπηση. Η ιδεολογία και οι γενικές απόψεις για τα σημαντικότερα ζητήματα επηρεάζουν το αποτέλεσμα,  αλλά δεν το καθορίζουν. Αυτό που το καθορίζει πάνω απ' όλα είναι το τί κρίνεται, δηλ. το διακύβευμα που αναφέρω παραπάνω. Γι' αυτό και είναι υπερβολικά απαισιόδοξες και λανθασμένες οι εκτιμήσεις ότι το αποτέλεσμα νομιμοποιεί το μνημόνιο, συγχωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα για την κωλοτούμπα, και ακυρώνει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Όπως, αντίστοιχα, ήταν υπερβολικά αισιόδοξες οι εκτιμήσεις κάποιων άλλων ότι το δημοψήφισμα σήμαινε την εναντίωση του ελληνικού λαού στην ΕΕ και στο Ευρώ. Η αναζήτηση του διεκυβεύματος είναι το κριτήριο για να ερμηνεύσουμε και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Στο δημοψήφισμα κρίνονταν δύο πράγματα: ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσαν τον λαό να απορρίψει μια συγκεκριμένη συμφωνία, και, συμβολικά, τη στρατηγική των μνημονίων, ενώ όλος ο υπόλοιπος κόσμος (ΕΕ, δανειστές, αστικά κόμματα, ΜΜΕ κοκ) τρομοκρατούσε λέγοντας ότι αυτό που κρίνεται είναι η θέση της Ελλάδας στο Ευρώ και στην ΕΕ. Ε, λοιπόν, το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σφράγγισε για το επόμενο διάστημα, αν όχι για τα επόμενα χρόνια, ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι "πάση θυσία" υπέρ του Ευρώ και της ΕΕ, και αντιθέτως, δεν έχει νομιμοποιήσει με την πολιτική του στάση σε καμία στιγμή τη στρατηγική των μνημονίων. Αντιστάθηκε, έριξε 3-4 κυβερνήσεις, πολέμησε τους "θεούς και δαίμονες" της τρομοκρατικής προπαγάνδας και των εκβιασμών των κλειστών τραπεζών. Αυτό έχει κατοχυρωθεί ιστορικά και είναι εκεί και μας περιμένει για να πατήσουμε πάνω σε αυτή τη γνώση (λαϊκή σοφία και συνειδητοποίηση) και στη λαϊκή δύναμη, για να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Επομένως, το αποτέλεσμα των εκλογών δεν "ακυρώνει" το δημοψήφισμα, απλά κατοχυρώνει την ήττα της πρώτης φάσης του αντιμνημονιακού αγώνα, όταν δε συνοδεύοταν από τη λαϊκή συνειδητοποίηση για το μέγεθος των συγκρούσεων που απαιτεί η απελευθέρωση από τα μνημόνια...

Γ. Το αποτέλεσμα των εκλογών έχει και μερικές άμεσες, και δυσάρεστες κατά κανόνα, πρακτικές συνέπειες: α. δεν εκπροσωπείται η αντιμνημονιακή λογική της ρήξης με την ΕΕ στη Βουλή, μιας και το ΚΚΕ το αναβάλλει για ...μετά την επανάσταση, και, επομένως, β. δε θα ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τους εναλλακτικούς δρόμους με την ίδια ευκολία, γ. ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγκάστηκε να συγκυβερνήσει με ΠΑΣΟΚ ή/και ΝΔ, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται να συνεχίζει να προσποιείται το "νέο" ενάντια στο "παλιό"..., δ. παρόλο το σημείο Β παραπάνω, η κυρίαρχη προπαγάνδα της κυβέρνησης, των αστικών κομμάτων και των ΜΜΕ θα επιχειρήσει να αντλήσει λαϊκή νομιμοποίηση για το μνημόνιο (~85%) και για το Ευρώ (~95%...),  ε. άντλησε κάποια νομιμοποίηση και η Χρυσή Αυγή καθώς διατήρησε τα ποσοστά της, παρόλη την ανάληψη της "πολιτικής ευθύνης" για τη δολοφονία του Π.Φύσσα από τον Μιχαλολιάκο μόλις πριν από λίγες μέρες, και λίγο αφότου εκφράστηκε πλέον ανοιχτά υπέρ της ΕΕ και του Ευρώ, και ενώ αναμένει την αθώωσή της στα δικαστήρια... (τίποτα δεν είναι τυχαίο...)

Δ. Η αυξημένη αποχή είναι ενδεικτική του συναισθήματος της ήττας και της διάψευσης, αλλά και του περιορισμένου διακυβεύματος των εκλογών αυτών. Είναι στοιχείο ενάντια στη θεωρία της δήθεν συναίνεσης στο μνημόνιο σε αυτές τις εκλογές. Είναι ειδικότερα ήττα της ριζοσπαστικής αριστεράς που δεν κατάφερε να εκφράσει αυτόν τον κόσμο, και έτσι έμεινε για παράδειγμα, εκτός Βουλής (οπότε περιττεύουν θεωρίες περί "δικαίωσης")... Φέρει τους σπόρους τόσο της μαυρίλας, ακόμη και της φασιστικής, αλλά και για μεγάλους αγώνες στο επόμενο διάστημα. Είναι στο χέρι μας ποιός από τους δύο σπόρους θα ανθήσει...

Ε. Η συνέχεια δε θα είναι ομαλή και ευχάριστη όπως ονειρεύονται οι απανταχού στρουθοκάμηλοι του "ΝΑΙ" και της συστημικής ψήφου στις εκλογές (ενδεικτική και κάποιας ατομικίστικης απανθρωπιάς του στυλ: "αδιαφορώ για τα χειρότερα των άλλων, προκειμένου να γλιτώσω τα δικά μου χειρότερα", όσων νιώθουν ότι έχουν ακόμη κάτι να χάσουν). Πιστεύει κανείς ότι θα κάθεται όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού να υπομένει καταστροφικές αλλαγές χωρίς να διεκδικήσει την επιβίωσή του (πχ πλέον και οι αγρότες, οι φαρμακοποιοί, άλλα κλειστά επαγγέλματα, σε σχέση με το ασφαλιστικό κοκ); Τί θα γίνει όταν αποδειχτεί η ανεπάρκεια της όποιας ελάφρυνσης του χρέους, όποτε, και αν, αυτή συμβεί; Τί θα καταλάβουμε όλοι όταν στο τέλος του χρόνου παραγραφούν οι παραβάσεις της λίστας Λαγκάρντ, ή όταν τίποτα ουσιαστικό δε θα αλλαξει στο τηλεοπτικό τοπίο; Υπάρχει έστω και ένας οικονομολόγος που να προβλέπει ότι το πρόγραμμα, ακόμη και αν τηρηθεί στο 100%, θα επιτύχει τους στόχους του; Για ποιόν χτυπούσε άραγε η καμπάνα όταν έλεγε ο Σόιμπλε ότι πρέπει να αναπτυχθούν μηχανισμοί κρατικής χρεωκοπίας εντός Ευρωζώνης; Κρίνοντας από τις πράξεις της ΕΚΤ την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, νιώθετε ασφαλείς με το να είναι οι τράπεζες (και επομένως οι συντάξεις σας, η μισθοδοσία σας, οι καταθέσεις σας) στον έλεγχο του ...Eurogroup;.. Πιστεύετε ότι (πρέπει να) είμαστε μια χώρα που θα μείνει "πάση θυσία" στο Ευρώ και στην ΕΕ, ακόμη και αν αρχίσουμε να χάνουμε τα σπίτια μας (όπως στην Ισπανία) ή τις καταθέσεις μας (όπως στην Κύπρο);.. Όταν και αν χρεωκοπήσουμε, θα θέλατε να είμαστε εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και, επομένως στο έλεός τους, εν μέσω κρίσεων, όπως η προσφυγική κρίση που ζούμε σήμερα, οι πόλεμοι στη γειτονιά μας κοκ;..


ΣΤ. Όσον αφορά την ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά (οι φυσιολογικοί άνθρωποι μπορούν να σταματήσουν να διαβάζουν από εδώ και κάτω!), οι εκλογές αυτές θα πρέπει να αποτελέσουν καμπή. Δυστυχώς, διαβάζοντας τις πρώτες αντιδράσεις είναι φανερή μια μονομέρεια στις αναλύσεις, η οποία, ευτυχώς, συνοδεύεται και από κάποια αυτοκριτική. Κάποιοι πέφτουν στην απογοήτευση και βιάζονται πιο πολύ και από τον αντίπαλο για να ανακοινώσουν την "ακύρωση" ή διάψευση του δημοψηφίσματος με την ίδια ευκολία που άλλοι ήταν υπεραισιόδοξοι νωρίτερα, ενώ άλλοι ετοιμάζονται να "αυτοεπιβεβαιωθούν" πάνω στα συντρίμια μιας ήττας που είναι ολονών, ακόμη κι αυτών "που τα έλεγαν"... Ευτυχώς, όμως, η αυτοκριτική για την οποία μίλησα παραπάνω, οδηγεί και στην συνειδητοποίηση, ελπίζω και στην αποφασιστικότητα, να αποφύγουμε τα ίδια λάθη, και να απομακρυνθούμε από νοοτροπίες και πολιτικές που μας κρατάνε στάσιμους. Συγκεκριμένα:

α. Οι τελευταίοι μήνες επιβεβαίωσαν ότι δεν έχει κανένα νόημα να περιμένει κανείς το ΚΚΕ να "αλλάξει"... Η στάση του στο δημοψήφισμα, η θέση ότι ούτε καν η έξοδος από την ΕΕ δεν έχει φιλο-λαϊκό χαρακτήρα όσο γίνεται, όχι μόνο πριν την επανάσταση, αλλά και χωρίς ...κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, πρέπει να πείσουν και τον πιο δύσπιστο ότι η ηγεσία του έχει περάσει από την άλλη πλευρά. (Αλήθεια με ποιά σειρά φαντάζεται η ηγεσία του ΚΚΕ ότι θα γίνουν τα πράγματα; επανάσταση μέσα στην ΕΕ, μετά κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, -μήπως και παραγωγική ανασυγκρότηση, ώστε να μπορούμε να τα "καταφέρουμε" εκτός ΕΕ-, και μετά έξοδος;!!). Το ότι τα μέλη δεν αντιδρούν, και ότι μετά από 6 χρόνια τρομερής καπιταλιστικής κρίσης, που συνοδεύεται από πολιτική κρίση, μετά και από την κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, το βρίσκουν φυσιολογικό το ΚΚΕ να μην μπορεί να εκφράσει το λαό και να ηγηθεί, να συσπειρώσει, να ανασυγκροτήσει το εργατικό κίνημα, να στρατολογήσει... δείχνει πολλά για το κόμμα συνολικά, κι όχι μόνο για την ηγεσία του, λέει πολλά για τον εγκλωβισμό των αγωνιστών και κομμουνιστών εντός του, αλλά ίσως και για την ταξική του σύνθεση πλέον, ειδικά εφόσον τα μέλη του καταπίνουν εξαιρετικά "αμάσητα" και τη θέση του για την έξοδο από ΕΕ και Ευρώ...

β. Η ΛΑΕ πρέπει να πήρε το μάθημά της ότι σε καιρούς τέτοιας κρίσης, μετά από μια τόσο μεγάλη ήττα, δεν μπορείς να συνεχίζεις στο δρόμο με τα μισόλογα και με αποτυχημένες συνταγές. Επείγει να πάρει ριζικές αποφάσεις που να αφορούν τον τρόπο οργάνωσής της (θα επιμείνει ότι "είναι το Μέτωπο"; θα συγκροτηθεί η πρώην Αριστερή Πλατφόρμα σε συνιστώσα της ΛΑΕ, ή και σε κόμμα, ώστε έστω να απελευθερώσει τη ΛΑΕ να γίνει το Μέτωπο; θα συγκροτηθεί δημοκρατικά "από τα κάτω";), το πρόγραμμά της (θα αποκτήσει συγκροτημένο περιεχόμενο η ρήξη με την ΕΕ; θα μιλήσει ανοιχτά για την έξοδο από την ΕΕ; θα παρουσιαστεί αναλυτικά το σχέδιο των πρώτων 100 ημερών, των πρώτων δύο χρόνων, οι βασικοί άξονες ενός πεντάχρονου πλάνου ώστε να σκιαγραφηθεί το πού θέλουμε να πάμε και γιατί μπορούμε; θα μιλήσει θαρρετά για το ποιές θα είναι οι δυσκολίες, χωρίς ωραιοποιήσεις, και γιατί μπορούμε να τις υπερβούμε;), ενώ είναι απαραίτητο να κάνουν την αυτοκριτική τους οι πρωταγωνιστές της, και ίσως να καθήσουν και κάποιοι από αυτούς λίγο στην άκρη...

γ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τί μέτωπο και τί συνεργασίες θέλει, ποιό ρόλο έχει το μεταβατικό πρόγραμμα στην τακτική και στρατηγική της, αν θέλει να το εμβαθύνει και να το μετατρέψει σε ένα σχέδιο διεξόδου από την κρίση υπέρ του λαού, αντί για μια σειρά προπαγανδιστικών "αιχμών". Θα πρέπει ή να το κάνει αυτό άμεσα ή να διαλυθεί. Δεν αντέχεται ούτε δεύτερο ΚΚΕ (με εγκλωβισμό αξιόλογων αγωνιστών και κομμουνιστών σε μια σεχταριστική και δογματική οργάνωση), ούτε ένας δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ που απλά έχει μια "Δεξιά πλατφόρμα" αντί για αριστερή... Επίσης, δεν πρόκειται κανείς να ασχοληθεί ξανά στα σοβαρά με προσχηματικές προτάσεις για πολιτική συνεργασία, που ζητούν από τον συνεργαζόμενο να δεχτεί το προγραμματικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα ζητήματα της ΕΕ, της "κυβερνησιμότητας", ή του "αντικαπιταλιστικού" χαρακτήρα του Μετώπου, και πού γίνονται πάντα προεκλογικά... Αυτή η τακτική έχει ηττηθεί μαζί με τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

δ. Τέλος, οι απανταχού κομμουνιστές, τόσο οι "ανεξάρτητοι" όσο και οι "εγκλωβισμένοι" σε ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή και αλλού, είναι ώρα να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και για τα 3 καθήκοντα που αναγκαστικά παλεύουμε ταυτόχρονα: την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος και τη δημιουργία πραγματικού μαρξιστικού και λενινιστικού κόμματος, τη λαϊκομετωπική συμμαχία για τη διέξοδο από την κρίση ενάντια στον ιμπεριαλισμό (ΕΕ, ΝΑΤΟ, δανειστές), και για την ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, δηλ. την οργάνωση του λαού. Οι τελευταίοι μήνες απέδειξαν ότι δεν μπορούμε ούτε να περιμένουμε τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς να υπερβούν τον εαυτό τους, ούτε να παρέμβουμε σε αυτούς. Η αφ' υψηλού και από μακρυά κριτική, όσο σωστή και να είναι, δεν επιφέρει αλλαγές, ούτε τις ελάχιστες από όσες επιθυμούμε. Επιπλέον, κομμουνιστές όπου ο καθένας αγωνίζεται, σκέφτεται, δουλεύει πρακτικά ή θεωρητικά αλλά από μόνος του, χωρίς συλλογικότητα, χωρίς κόμμα, χωρίς όσμωση με το λαό, απλά δεν υπάρχουν... Ούτε το απαραίτητο σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα μπορεί να προκύψει με τέτοιον τρόπο. Οι συνθήκες σήμερα είναι ιδανικές: συνδυάζεται η ανεπάρκεια των σχηματισμών της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς με την υψηλή συνειδητοποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του λαού, σε μια ατμόσφαιρα ήττας μεν, αλλά και έλλειψης αυταπατών πλέον... Ταυτόχρονα, η πραγματικότητα που θα συναντήσουμε τους επόμενους μήνες θα προσφέρει την πρώτη ύλη για να δουλέψουμε. Θα το κάνουμε;


Το μάθημα που πρέπει να πάρει πάντως σύσσωμη η ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά είναι ότι χωρίς σαφή πολιτική και προγραμματική προοπτική, και χωρίς και την ανάλογη οργανωτική δουλειά μέσα στο λαϊκό κίνημα που να την υποστηρίζει, αλλά μόνο με συνθήματα για "επανάσταση" και "ανατροπή" και "αγώνες" σε στυλ ακτιβισμού, όσο έντονοι και να είναι, δεν έχει καμία προοπτική, και ακόμη περισσότερο, καμία εκλογική προοπτική...