Ο σεχταρισμός της εσωκομματικής αντιπολίτευσης

Το παρακάτω κείμενο στη παρούσα του μορφή προέκυψε κατόπιν διορθώσεων του αρχικού κειμένου, μετά από παρέμβαση του Γ. Πετρόπουλου (βλ. σχόλια παρακάτω).

Πριν μερικές μέρες έκανε την εμφάνισή της η διακήρυξη της "Κίνησης Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας" (βλ. και το σχετικό άρθρο του Δ. Δημητριάδη), μιας πολιτικής κίνησης (αλλά όχι κόμματος) που συσπειρώνει πρώην (διεγραμμένους ή αποχωρήσαντες) μέλη του ΚΚΕ, και στρέφεται ενάντια στην ηγεσία του και στη σημερινή του πολιτική γραμμή. Ταυτόχρονα, μαίνεται η διαπάλη μεταξύ αυτών και της έτερης ιστοσελίδας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΚΚΕ, της Νέας Σποράς, μια διαπάλη που, κατά κανόνα, κάθε άλλο παρά γίνεται σε συντροφικό κλίμα...

Είναι σαφές ότι το ερώτημα του "τί να κάνουμε" ταλανίζει τους κομμουνιστές στη χώρα μας, και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν αναφορά στο ΚΚΕ, σε μια ιστορική στιγμή που χαρακτηρίζεται από την μια από την καπιταλιστική οικονομική κρίση που εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό, και από την άλλη από μια αδιέξοδη προς το παρόν πολιτική κρίση, της οποίας μέρος, δυστυχώς, είναι και το κομμουνιστικό κίνημα. 

Μάλιστα, αρκεί μια ματιά στο δημόσιο λόγο, τόσο της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και της εσωκομματικής της αντιπολίτευσης, για να διαπιστώσει πόσο κατώτεροι των περιστάσεων αποδεικνυόμαστε οι κομμουνιστές που προερχόμαστε από το ΚΚΕ σε αυτήν την τόσο κρίσιμη ιστορικά συγκυρία για το λαό μας. Η επιχειρηματολογία και η πολιτική πρακτική και των δύο πλευρών έχει κοινά χαρακτηριστικά τα οποία συναντώνται στο σεχταρισμό, τη γραφειοκρατική και μη δημοκρατική νοοτροπία για το κόμμα, την έλλειψη εμπιστοσύνης στη βάση του κόμματος και στο λαό, στην απόσταση από το λαό και τις καθημερινές του ανησυχίες με έναν ιδιόμορφο ελιτισμό. Ας παρακολουθήσουμε αυτή τη συζήτηση και ας συγκρίνουμε (Υπογραμμίζω ότι η συζήτηση παρακάτω είναι "εικονική" και αντικατοπτρίζει τη δική μου πρόσληψη τόσο για την επιχειρηματολογία της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και γι' αυτήν της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", είτε του Εργατικού Αγώνα, είτε της Νέας Σποράς, είτε μεμονωμένων αγωνιστών εντός και πέριξ του ΚΚΕ με τους οποίους έτυχε να συζητήσω -με μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει τις εν λόγω ιστοσελίδες και να σχηματίσει άποψη από μόνος του για την (αν)ακρίβεια της κατανόησής μου):

Ηγεσία ΚΚΕ	Εσωκομματική αντιπολίτευση
“	“
...Χωρίς να πάρει ο λαός την πραγματική εξουσία στα χέρια του, δεν μπορεί να υπάρξει καμία φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, κυβέρνηση ή στρατηγική (έστω αμυντική) νίκη του λαού...	...Χωρίς μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα νέου τύπου με σωστή πολιτική γραμμή, καμία μετωπική προσπάθεια ή κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιτύχει...
...Ακόμη και η διαγραφή του χρέους ή η έξοδος από το Ευρώ ή/και την ΕΕ, ακόμη κι αν γίνουν, θα γίνουν με πρωτοβουλία και προς όφελος του κεφαλαίου, και μπορεί να αποβούν καταστροφικά, ή έστω χειρότερα για το λαό από τη σημερινή κατάσταση. Οποιαδήποτε μετωπική προσπάθεια και κοινή δράση, όξυνση των κοινωνικών αγώνων με πολιτικούς στόχους ή συζήτηση για κυβέρνηση στο παρόν, και πέρα από τις προθέσεις του καθενός, αντικειμενικά ευνοεί την ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος στον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθειά του να γίνει κυβέρνηση...	...Ακόμη και αν σχηματιστεί κάποιο μέτωπο και αναδειχθεί κάποια ριζοσπαστική κυβέρνηση με ένα μεταβατικό πρόγραμμα σε σωστή κατεύθυνση, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα οδηγήσει σε μια απλή κυβερνητική εναλλαγή και στην ενσωμάτωση ή θα αποτύχει και θα πισωγυρίσει το λαϊκό κίνημα, ενώ αντικειμενικά ευνοεί τη λογική που προτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ...
...Ακόμη και ως τακτικά συνθήματα στο παρόν οι παραπάνω στόχοι μπορούν να οδηγήσουν στην ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου αν χρησιμοποιούνται χωρίς το σύνθημα για λαϊκή-εργατική εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. ..	...Δεν έχει νόημα καν η συμμετοχή σε μια τέτοια εμβρυακή προσπάθεια στο παρόν, ή η αυτόνομη παρέμβαση στη βάση του λαϊκού κινήματους (σωματεία, γειτονιές), με όρους συντροφικής αντιπαράθεσης με τη γραμμή του ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, πριν τη μεταστροφή του ΚΚΕ...
...Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι αμυντικοί αγώνες ενάντια στις συνέπειες της κρίσης και ιδεολογικός αγώνας για να πειστεί ο λαός για τη στρατηγική μας, να απωλέσει τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες κοκ, αλλά και αναμονή και προετοιμασία για τη στιγμή της εμφάνισης επαναστατικών συνθηκών...	...Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι ιδεολογικοπολιτικός αγώνας μέσα από την ιστοσελίδα μας (!) για να πειστούν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ να αναλάβουν πρωτοβουλία σωτηρίας/μεταστροφής του...
...Επενδύουμε στην αποτυχία της κυβερνητικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ (συμπληρώνω εγώ: και στην περαιτέρω καταστροφή του ελληνικού λαού...) και στην ενσωμάτωσή του στην αστική πολιτική για να επανασυσπειρώσουμε τον ριζοσπαστικό κόσμο γύρω μας...	...Επενδύουμε στην αποτυχία της πολιτικής γραμμής της ηγεσίας του ΚΚΕ (συμπληρώνω εγώ: και στην περαιτέρω καταστροφή του κόμματος -εκτός βουλής, συρρίκνωση περιουσίας του κτλ...) για να ξεσηκωθούν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και να αναλάβουν την πρωτοβουλία για τη σωτηρία/μεταστροφή του...
...Το κόμμα άντεξε. Πρώτος και άμεσος στόχος είναι να αντέξει το κόμμα στην επίθεση του οπορτουνισμού. ΚΚΕ παντού...	...Θέλουμε το κόμμα μας πίσω. Δε γυρνάμε την πλάτη στους συντρόφους μας στο κόμμα. (Εργατικός Αγώνας). Ψηφίζουμε ΚΚΕ για να αλλάξει (Νέα Σπορά). Στην Ελλάδα κανένα άλλο κομμουνιστικό κόμμα δεν αναδείχθηκε ποτέ...
...Οποιαδήποτε άλλη αριστερή/αντικαπιταλιστική κτλ πολιτική δύναμη είναι οπορτουνιστική και ενσωματωμένη στην αστική πολιτική. Δεν πρέπει καν να συνομιλούμε μαζί τους...	...Δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε καμία άλλη αριστερή/αντικαπιταλιστική κτλ πολιτική δύναμη που έχει αντι-ΚΚΕ και αντι-Σοβιετικό παρελθόν. Δεν πρέπει να συνομιλούμε και να εμφανιζόμαστε σε κοινές εκδηλώσεις μαζί τους...
...Η αντιπαράθεση με την ύπουλη, εσωκομματική, οπορτουνιστική φράξια δικαιολογεί τον αυταρχισμό και την αντιδημοκρατική λειτουργία μέσα στο κόμμα...	...Η αντιπαράθεση με την αντιδημοκρατική, αντικαταστατική ηγετική φράξια δικαιολογεί το φραξιονισμό, την ανώνυμη αρθρογραφία, προτάσεις για επιτροπές σωτηρίας από ιστορικά στελέχη του κόμματος κτλ...
...Ας κάνουμε υπομονή και ας έχουμε “πίστη στο κόμμα” σε αυτές τις δύσκολες ιστορικές στιγμές, και την κρίσιμη στιγμή το κόμμα μας θα ανταπεξέλθει στην ιστορική αναγκαιότητα...	...Ας κάνουμε υπομονή και ας έχουμε “πίστη στη βάση και στην ιστορία του κόμματος” σε αυτές τις δύσκολες ιστορικές στιγμές, και “πάλι με χρόνια και καιρούς, πάλι δικό μας θα είναι”, “το ΚΚΕ δεν πεθαίνει ποτέ” κοκ...
“	“

Παρατηρούμε, λοιπόν, τα εξής κοινά μοτίβα:

1. Και οι δυο πλευρές ξεκινάνε από σωστές διαπιστώσεις: ολοκληρωμένη νίκη του λαού χωρίς αλλαγή τάξης στην εξουσία δεν μπορεί να γίνει, και επιτυχημένη μετωπική προσπάθεια χωρίς κομμουνιστικό κόμμα επίσης δεν μπορεί να γίνει.

2. Ωστόσο, το λάθος τους είναι ότι βλέπουν τις εξελίξεις με στατικό, αντιδιαλεκτικό τρόπο, τις τοποθετούν σε χρονική σειρά (πρώτα πρέπει να γίνει το άλφα και μετά το βήτα), ενώ αντίθετα για παράδειγμα, η διεκδίκηση μεταβατικού προγράμματος ενισχύει τη συσπείρωση δυνάμεων στην επαναστατική στρατηγική, και αντίστοιχα, το κομμουνιστικό κόμμα δεν μπορεί να προκύψει παρά μέσα από τις διεργασίες στο λαϊκό κίνημα, μέσα από την ταξική πάλη, στην οποία οι κομμουνιστές θα παρεμβαίνουν.

3. Και οι δυο λογικές έχουν ως συνέπεια την καλλιέργεια κλίματος αναμονής, την αναβολή της δυναμικής παρέμβασης μέσα στο λαό, αποφεύγουν να προσφέρουν άμεση λύση στο αδιέξοδο του λαού, χαρακτηρίζονται από δογματισμό και βουλησιαρχικό φόβο απέναντι σε κάθε πιθανότητα για κάποια θετική εξέλιξη για το λαό προδιαγράφοντας την αποτυχία της.

4. Και οι δυο λογικές υπερτονίζουν τον ιδεολογικοπολιτικό αγώνα εις βάρος της αξίας που έχει η άμεση εμπειρία από τη συμμετοχή στην οξυμένη ταξική πάλη, είτε για τη μεταστροφή της πολιτικής στάσης του λαού, είτε αυτής των ...μελών του ΚΚΕ...

5. Με τη στάση τους και οι δυο πλευρές αφήνουν την πρωτοβουλία στον οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνουν την ενσωμάτωσή του στην αστική πολιτική, επενδύουν, με αυταπάτες για τυχόν θετικά αποτελέσματα, στην αποτυχία των σημερινών στρατηγικών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

6. Και οι δυο λογικές προτάσσουν μια σχεδόν μεταφυσική πίστη στο "κόμμα", θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα την επιβίωσή του, ενώ ταυτόχρονα, η καθημερινή τους πρακτική δε συμβαδίζει με τις βασικές αρχές λειτουργίας του (δημοκρατικός συγκεντρωτισμός κτλ), υποτιμώντας στην πραγματικότητα το ρόλο της κομματικής βάσης...

7. Και οι δυο πλευρές διέπονται από φοβερή καχυποψία έναντι οποιασδήποτε άλλης κομμουνιστικής οργάνωσης, παρόλο που και οι δυο πλευρές έχουν κάνει πολύ σκληρή κριτική, είτε στην πιο πρόσφατη, είτε στην προηγούμενη περίοδο της ιστορίας του ΚΚΕ, αποδίδοντάς του οπορτουνιστική παρέκκλιση, απώλεια των επαναστατικών, λενινιστικών χαρακτηριστικών του, έως και υπόνοιες για συνδιαλλαγή και δεσμεύσεις με την αστική τάξη...


Τέλος, παραθέτω παρακάτω συνοπτικά την προσωπική μου άποψη (αναλυτικότερα είναι καταγεγραμμένη σε προηγούμενη ανάρτηση):

1. Η νίκη του λαού θα ολοκληρωθεί με την αλλαγή τάξης στην εξουσία και κάτι τέτοιο απαιτεί την ύπαρξη ενός πραγματικά επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος. Ωστόσο, στο ερώτημα του πώς θα φτάσουμε από τη σημερινή κατάσταση σε αυτόν τον επιθυμητό στόχο, η απάντηση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη πόσο διαλεκτικά δεμένα είναι τα πολλαπλά καθήκοντα των κομμουνιστών. Η δημιουργία επαναστατικού κόμματος, είτε με τη μορφή ενός νέου κόμματος, είτε με αυτήν της σωτηρίας/μεταστροφής του ΚΚΕ, απαιτεί την όξυνση της ταξικής πάλης, την άνοδο της οργάνωσης του λαού, την ανοιχτή ιδεολογικοπολιτική διαπάλη μέσα στους αγώνες και στους κοινωνικούς χώρους (συνδικαλισμός, γειτονιές κτλ) κι όχι στο ...διαδικτυακό κόσμο! Θα είναι προϊόν επιτυχούς κοινωνικο-πολιτικής δράσης και όχι αποτυχίας των σημερινών πρακτικών! Τέτοια άνοδο της ταξικής πάλης, χωρίς ενότητα και κοινή δράση από τα κάτω και πολιτική προοπτική διεξόδου από τα πάνω, μας διδάσκουν τα τελευταία 5 χρόνια της κρίσης ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Άρα, οι κομμουνιστές δεν μπορούν να περιορίζονται στην αναμονή, στην εσωτερική ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, πόσω μάλλον να απογοητεύονται και να απέχουν. Οφείλουν ο καθένας από το μετερίζι του, αλλά και μαζί σε κοινή, έστω υποτυπώδη αρχικά, οργάνωση, να συμμετάσχουν στην ταξική πάλη, στην προσπάθεια για λαϊκό μέτωπο και κυβέρνηση (που με το παρόντα συσχετισμό δυνάμεων στην πραγματικότητα μόνο ως σύνθημα λειτουργεί έτσι κι αλλιώς...), για άμεση διέξοδο από την κρίση με το λαό ενισχυμένο! Το βλέμμα πρέπει να είναι στραμμένο προς το λαό, να γίνουμε ξανά ένα μαζί του, να αναλάβουμε δράση για τα μικρά και μεγάλα του προβλήματα, στην πρώτη γραμμή, ως οργανωτές των αγώνων, με ενότητα στη δράση και συντροφική κριτική μεταξύ μας άσχετα από την κομματική ένταξη και τις διαφωνίες για την τακτική και τη στρατηγική, να μας απασχολήσει το πώς θα δοθεί προοπτική στους αγώνες αυτούς ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ...χθες αν είναι δυνατόν... Δεν κάνει λάθη όποιος δεν κάνει τίποτα, ενώ τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει από τη σημερινή κινηματική απραξία...

2. Μας βαραίνει όλους τους κομμουνιστές αυτής της χώρας η αποτυχία μας να ανταποκριθούμε μέχρι στιγμής στα ιστορικά καθήκοντα που μας έθεσε η καπιταλιστική κρίση. Χρειάζεται σκληρή αυτοκριτική και συντροφικός διάλογος κι όχι αλαζονία, απόρριψη και καχυποψία προς τις άλλες οργανώσεις ή απόψεις από τη μια, και κομματικός πατριωτισμός με μεταφυσικές προεκτάσεις για το ...δικό μας "μαγαζί" από την άλλη...

3. Το όποιο νέο ή αναγγενημμένο κομματικό εγχείρημα θα πρέπει να θεμελιωθεί σε πραγματικά δημοκρατικές βάσεις (βλ. το άρθρο του Δ. Καλτσώνη σχετικά), με εμπιστοσύνη στο λαό και την κομματική βάση, με το ελάχιστο δυνατόν της κομματικής γραφειοκρατικοποίησης, με δημόσιο, ειλικρινή διάλογο, με καθαρμένο (από σκάνδαλα και συνδιαλλαγές με την αστική τάξη) και ...επώνυμο πρόσωπο...


Ο λαός, αλλά και τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, θα αναλάβουν πρωτοβουλία για να σώσουν πρώτα απ' όλα τον εαυτό τους, και μετά το ΚΚΕ ή ότιδήποτε άλλο, όταν δουν μπροστά τους τα πρώτα αποτελέσματα μιας τέτοιας πρωτοπόρας δράσης, όταν αντιληφθούν τη θετική προοπτική που ανοίγεται. Καμία καταστροφή ή ήττα δε θα "διδάξει" τον λαό ή την κομματική βάση. Το θετικό παράδειγμα, η επιβεβαίωση από την ίδια τη ζωή, είναι αυτή που θα δικαιώσει τη μια ή την άλλη πολιτική γραμμή ή ...παραλλαγή της...

Διαφορετικά, θα καθόμαστε στα πληκτρολόγια να ...ξεκατινιαζόμαστε, ενώ η ιστορία και (για αρκετούς από μας ίσως και η ...ζωή μας...) θα μας προσπερνάει κάτω από το κλειστό μας παράθυρο...


Υ.Γ. 1
Μπορεί τα παραπάνω να γράφονται για τους κομμουνιστές με αναφορά στο ΚΚΕ, αλλά ισχύουν το ίδιο και ακόμη περισσότερο για αυτούς που εντάσσουν τον εαυτό τους σε άλλα πολύ μικρότερα "μαγαζιά"...

Υ.Γ. 2
Άραγε όταν το ΚΚΕ έπαιρνε την πρωτοβουλία για την ίδρυση του ΕΑΜ, κατά πόσο ικανοποιούσε τα κριτήρια ενός ισχυρού εργατικού επαναστατικού μ-λ κόμματος; "Έκανε" μόνο το ΚΚΕ το ΕΑΜ, ή ίσως "έκανε" και λίγο το ΕΑΜ το ΚΚΕ; Η φύση έχει απαντήσει διαλεκτικά στο ερώτημα της κότας και του αυγού πάντως... Σε κάθε περίπτωση, καταλύτης ήταν ο λαός, η οργάνωσή του και οι αγώνες του...