Για την έξοδο από την ΕΕ, με αφορμή τη θέση του ΜΕΡΑ25 για την ΕΕ

 

του Διονύση Περδίκη

Ο Γ. Βαρουφάκης και το ΜΕΡΑ25 ανακαλύπτουν ότι η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται...

Με ενδιαφέρον έπεσε στην αντίληψή μας μια πρόσφατη μεταστροφή (ή απλά ...παραλλαγή;) της θέσης του ΜΕΡΑ25, και του ίδιου του κ. Βαρουφάκη, σχετικά με την ΕΕ, και τη δυνατότητα μεταρρύθμισής της. Αναφερόμαστε στην ανάρτηση με αποσπάσματα από το πρόσφατο συνέδριο του ΜΕΡΑ25, με τον τίτλο "Αυτή η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται. Μόνο ανατρέπεται!"[1].

Ο κ. Βαρουφάκης, στην ανάρτηση αυτή, επικαλείται και την προσωπική του εμπειρία από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για να υποστηρίξει ότι "Η ευρωπαϊκή ολιγαρχία προτιμά να δει την Ευρώπη να εξαφανίζεται ως νέα Ατλαντίδα στα βάθη του Ατλαντικού παρά να απωλέσει την υπερεξουσία της. Ναι, η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται."

Συμπονούμε τον κ. Βαρουφάκη για τις επίπονες εμπειρίες του με την τρόικα, αλλά αμφιβάλουμε εάν αυτές έπαιξαν τον σημαντικότερο ρόλο σε αυτό που φαντάζει - εκ πρώτης όψεως- ως μια μεταστροφή της πολιτική του κατεύθυνσης.

Βλέπετε, το θέμα της πολύπλευρης (οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής) εξάρτησης της χώρας μας από τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, και, εντός αυτού του πλαισίου, η σχέση της Ελλάδας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες[2] -παλιότερα και από την εποχή της γνωστής τοποθέτησης του Ηλ. Ηλιού της ΕΔΑ περί "λάκκου των λεόντων"- τον ...Ρουβίκωνα που πρέπει να περάσει κάθε πολιτικό κόμμα, και ακόμη περισσότερο αν είναι της Αριστεράς, προκειμένου να του επιτρέψει το πολιτικό κατεστημένο της φιλοϊμπεριαλιστικής, (φιλο)μονοπωλιακής ολιγαρχίας να παίξει κεντρικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Επομένως, πρόκειται για εκείνο το ζήτημα που περισσότερο από κάθε άλλο χωρίζει την επαναστατική, αντιιμπεριαλιστική, κομμουνιστική Αριστερά, από τις διάφορες ρεφορμιστικές ή σοσιαλδημοκρατικές της εκδοχές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο κατεξοχήν ιστορικός κληρονόμος της ελληνικής φιλοΕΕ Αριστεράς, έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα από τη μνημονιακή του κυβερνητική θητεία, η οποία ξεκίνησε με τα απαραίτητα διαπιστευτήρια του "ανήκομεν εις τη Δύση" και τελείωσε σε ..αρμονία με αυτά. Πλέον, σαλπάρει προς άλλες κατευθύνσεις, απομακρυνόμενος από τη ριζοσπαστική Αριστερά, και προσεγγίζοντας, όλο και περισσότερο, την κεντροαριστερά ή σοσιαλφιλελεύθερη Αριστερά, ή σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Το ΜΕΡΑ25 επιχειρεί να καλύψει το κενό αυτό, καθώς όλα τα άλλα κόμματα της ελληνικής Αριστεράς, τουλάχιστον αυτά που έχουν μια ελάχιστη μαζικότητα και υποστήριξη (κυρίως το ΚΚΕ, αλλά και οι ΛΑΕ, ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι δυνάμεις του Συντονισμού Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων, και η υπόλοιπη κομμουνιστογενής, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά), έχουν ξεκάθαρο αντιΕΕ χαρακτήρα, και υποστηρίζουν τη σύγκρουση, ρήξη, και τελικά έξοδο ή αποδέσμευση από την ΕΕ.

Φαίνεται, όμως, ότι οι ιστορικές εμπειρίες των τελευταίων χρόνων της καπιταλιστικής κρίσης, και της μνημονιακής διαχείρισης, όπως και οι πιο πρόσφατες με την υγειονομική και οικονομική διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού, δυσκολεύουν την προσπάθεια να βρει το αφήγημα του ΜΕΡΑ25 περί ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης της ΕΕ υποστηριχτές εντός της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας της χώρας μας, γενικότερα. Έτσι ίσως ερμηνεύονται και οι νέες αυτές "εξηγήσεις" του ΜΕΡΑ25 και του κ. Βαρουφάκη, για τη "θέση τους για την ΕΕ"...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Μαρξ. Σκέψης "Γ. Κορδάτος".