Έχει πολύ ενδιαφέρον η ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) που αποτέλεσε αφορμή για το άρθρο του Χ. Δημήτρη στην Αυγή της Κυριακής, το οποίο σχολιάζει ο σημερινός Ριζοσπάστης.
Στη (δραματική!) αυτή ανακοίνωση ο ΣΕΒ εκφράζει τις "αγωνίες" του για την "κατάρρευση της παραγωγικής βάσης της χώρας" και για την ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής στήριξης της εθνικής βιομηχανίας. Ωστόσο, σε κανένα σημείο της ανακοίνωσης δεν αποδίδεται σε πολιτικές της ΕΕ αυτή η κατάσταση, και σε κανένα σημείο της δεν υπονοείται καν η πιθανότητα/δυνατότητα για πραγματική εναντίωση στη σημερινή πολιτική, πχ για στάση πληρωμών του χρέους, πόσο μάλλον για έξοδο από την ΕΕ. Μάλιστα, η κριτική γίνεται μόνο προς την ελληνική κυβέρνηση, και από θέσεις υπεράσπισης της ΕΕ και της πολιτικής της για την αναζωογόνηση της βιομηχανίας.
Τι είδαν η Αυγή και ο Ριζοσπάστης σε αυτήν την ανακοίνωση;
Το άρθρο της Αυγής, το οποίο εκφράζει προφανώς τουλάχιστον ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, και, μάλλον, το πλειοψηφικό του κομμάτι, θεωρεί ότι επιτέλους οι "σοβαροί επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας" κι όχι οι "διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι νταβαντζήδες" κατάλαβαν ότι "το σχέδιο αφελληνισμού των πάντων" δε σταματάει στο "σάρωμα του εμπορίου και της μικρομεσαίας επιχείρησης" (και φυσικά των εργαζομένων όπως αναφέρεται προηγουμένως), αλλά ότι αφορά και τους ίδιους, κι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπορούν "να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα" καθώς τα στελέχη τους "σύρονται από τους δανειστές" ως "πολιτικά ανδρείκελα". Ο αρθρογράφος "στεναχωριέται" διότι ο ΣΥΡΙΖΑ "τερματίζει τον λόγο του και τους προβληματισμούς του στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Φοβάται ακόμα να μιλήσει για τις μεγάλες επιχειρήσεις λες και, είναι αμαρτία, λες και αν μια μικρομεσαία επιχείρηση πηγαίνει πολύ καλά, απαγορεύεται να γίνει μεγάλη."... Με άλλα λόγια, ο αρθρογράφος της Αυγής βλέπει μικρομεσαίους που μπορούν να "μεγαλώσουν" και "υγιείς" Έλληνες καπιταλιστές που μαζί με το λαό θα συγκρουστούν με τη Γερμανία και τους άλλους δανειστές (δηλ. τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έχουν δανείσει την Ελλάδα…), στηρίζοντας μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα εκφράσει όλων αυτών (εργαζομένων-μικρομεσαίων-βιομηχάνων) τα κοινά, εθνικά, συμφέροντα… Και όλα αυτά φυσικά εντός της ΕΕ και του ευρώ...
Από την άλλη, ο Ριζοσπάστης ειρωνεύεται το ΣΥΡΙΖΑ: "Τι προκύπτει απ' αυτήν την παράγραφο του άρθρου; Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ για τους βιομηχάνους, τους ντόπιους καπιταλιστές και την τύχη τους (ουσιαστικά λένε ότι η κυβέρνηση τους καταστρέφει και ρίχνει κλάμα ο ΣΥΡΙΖΑ), επειδή τάχα δεν ωφελήθηκαν από την πολιτική των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης. Εκτιμούν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ενισχύει τους ντόπιους καπιταλιστές, αλλά τους δανειστές, τους Γερμανούς καπιταλιστές, ενώ αφελληνίζεται η ελληνική παραγωγική βάση." Δηλ., ο Ριζοσπάστης αρνείται ότι θίγονται τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών από τις πολιτικές που στεγνώνουν τη ρευστότητα από την ελληνική αγορά και δυσκολεύουν το δανεισμό των ελληνικών επιχειρήσεων, που, προκειμένου να πληρώνονται οι τόκοι από τα δάνεια, ελαχιστοποιούν τις δημόσιες επενδύσεις από τις οποίες χρηματοδοτούνται οι ντόπιοι καπιταλιστές, που επιφέρουν την εξαγορά του ελληνικού δημόσιου πλούτου κυρίως από ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, που έχουν ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να πληρώνει την κρίση χειρότερα από κάθε άλλη χώρα με σωρευτική μείωση 25% του ΑΕΠ! Έτσι στηρίζει και τη θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ, ότι οι Έλληνες καπιταλιστές ίσως πράγματι να "ξεσηκωθούν" ενάντια στην ΕΕ και τους δανειστές μελλοντικά, εάν κρίνουν ότι τελικά όντως θίγονται τα συμφέροντά τους! Σε αυτήν την περίπτωση, ο στόχος του λαϊκού κινήματος για έξοδο από την ΕΕ χωρίς αναφορά στη λαϊκή-εργατική εξουσία, δηλ. πρακτικά, στη σοσιαλιστική επανάσταση, θα οδηγούσε στην ενσωμάτωσή του στην αστική πολιτική! Μάλιστα, κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ για εκφραστή αυτών των επιδιώξεων των Ελλήνων βιομηχάνων, ότι "ενσωματώνει στη γραμμή του όλες τις απαιτήσεις του ΣΕΒ", ότι παίρνει θέση "με τα μονοπώλια κόντρα στο λαό".
Συμπερασματικά, και τα δύο κόμματα συσκοτίζουν την πραγματικότητα της εξάρτησης της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Η Αυγή πασχίζει να βρει Έλληνες βιομηχάνους που μπορεί να αντισταθούν στους δανειστές (δηλ. στην ΕΕ και στις ΗΠΑ) για να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκφράζει τα συμφέρονται ΚΑΙ αυτών ΚΑΙ του λαού, και να κρύψει το συμβιβασμό του.
Από την άλλη, ο Ριζοσπάστης πασχίζει να μας πείσει ότι οι Έλληνες καπιταλιστές στηρίζουν αυτήν την πολιτική των χρεών, των δανείων και της συμμετοχής στην ΕΕ, διότι μόνο ευνοούνται από αυτήν, αφήνοντας την πιθανότητα αυτό να αλλάξει στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Κι όλα αυτά λέγονται ενώ δεν έχει εμφανιστεί ακόμη κανένα αστικό ή μικροαστικό κόμμα που να αμφισβητεί την στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης για συμμετοχή στην ΕΕ (εκφράζοντας ίσως τα διαφοροποιημένα συμφέρονται κάποιας υποθετικής μερίδας της αστικής τάξης), κι ενώ η ίδια η ανακοίνωση του ΣΕΒ, η οποία αποτελεί αφορμή για τα άρθρα της Αυγής και του Ριζοσπάστη, επιβεβαιώνει την προσήλωση στην επιλογή αυτή...
Στην πραγματικότητα η ελληνική αστική τάξη σαφώς και ευνοείται από όλες τις πολιτικές που μειώνουν το κόστος της εργατικής δύναμης (δηλ. μια βασική πλευρά των "μνημονιακών" πολιτικών). Αλλά, από την άλλη, σαφώς και θίγεται από τη γενικότερη πολιτική ξεπεράσματος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που υιοθετούν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και ειδικότερα αυτή τη στιγμή, η Γερμανία. Η πολιτική αυτή καταστρέφει την ελληνική οικονομία που είναι ο κύριος χώρος δραστηριοποίησης των Ελλήνων καπιταλιστών, και ευνοεί την κυριαρχία ξένων κεφαλαίων σε αυτήν.
Αλλά η ελληνική αστική τάξη δεν μπορεί να κάνει αλλιώς! Η υποταγή της στην πολιτική αυτή έχει να κάνει με τον αντικειμενικό συσχετισμό οικονομικής/πολιτικής/στρατιωτικής ισχύος μεταξύ των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων ("μονοπωλίων") και του ελληνικού κράτους από τη μια, και των ξένων (γερμανικών, γαλλικών, αμερικανικών κτλ) μονοπωλίων και των κρατών τους από την άλλη, όπως έχει διαμορφωθεί ιστορικά. Για όσο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις-δανειστές, και κυρίως το τρίγωνο ΕΕ-Γερμανία-ΗΠΑ, επιθυμούν την πληρωμή του χρέους προς αυτές από μια Ελλάδα εντός της ΕΕ, είναι μάλλον μάταιο να περιμένει κανείς από τους Έλληνες καπιταλιστές διαθέσεις σύγκρουσης, σαν αυτήν που φαντάζονται η Αυγή και ο Ριζοσπάστης. Τέτοιες διαθέσεις μπορεί να εκφράσει μόνο το λαϊκό κίνημα...
Τελικά, όμως, κανένα από τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα που εκφράζουν (και) τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν συγκεντρώνουν δυνάμεις για την άμεση έξοδο από την ΕΕ, (εδώ και τώρα, κι όχι μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση...) Κι έτσι κάπως συναντιώνται ο αριστερός και δεξιός οπορτουνισμός, από διαφορετικές κατευθύνσεις, στο αντιδιαμετρικό σημείο της πολιτικής υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό...
Υ.Γ. Το από τί υλικό είναι φτιαγμένη η ελληνική αστική τάξη, για όσους δεν το καταλαβαίνουν απλά διαβάζοντας ιστορία, πχ από το τί έκανε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στην ναζιστική κατοχή, μπορούν να το καταλάβουν διαβάζοντας και το εξής απόσπασμα του άρθρου της Αυγής: "...Το κατάλαβε καλά ο γερο - Στασινόπουλος του ομίλου της Βιοχάλκο, όταν αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα ενός από τους μεγαλύτερους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας στις Βρυξέλλες, αγανακτισμένος από την ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής και την αναλγησία των κυβερνώντων..."
Στη (δραματική!) αυτή ανακοίνωση ο ΣΕΒ εκφράζει τις "αγωνίες" του για την "κατάρρευση της παραγωγικής βάσης της χώρας" και για την ανυπαρξία κυβερνητικής πολιτικής στήριξης της εθνικής βιομηχανίας. Ωστόσο, σε κανένα σημείο της ανακοίνωσης δεν αποδίδεται σε πολιτικές της ΕΕ αυτή η κατάσταση, και σε κανένα σημείο της δεν υπονοείται καν η πιθανότητα/δυνατότητα για πραγματική εναντίωση στη σημερινή πολιτική, πχ για στάση πληρωμών του χρέους, πόσο μάλλον για έξοδο από την ΕΕ. Μάλιστα, η κριτική γίνεται μόνο προς την ελληνική κυβέρνηση, και από θέσεις υπεράσπισης της ΕΕ και της πολιτικής της για την αναζωογόνηση της βιομηχανίας.
Τι είδαν η Αυγή και ο Ριζοσπάστης σε αυτήν την ανακοίνωση;
Το άρθρο της Αυγής, το οποίο εκφράζει προφανώς τουλάχιστον ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, και, μάλλον, το πλειοψηφικό του κομμάτι, θεωρεί ότι επιτέλους οι "σοβαροί επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας" κι όχι οι "διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι νταβαντζήδες" κατάλαβαν ότι "το σχέδιο αφελληνισμού των πάντων" δε σταματάει στο "σάρωμα του εμπορίου και της μικρομεσαίας επιχείρησης" (και φυσικά των εργαζομένων όπως αναφέρεται προηγουμένως), αλλά ότι αφορά και τους ίδιους, κι ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπορούν "να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα" καθώς τα στελέχη τους "σύρονται από τους δανειστές" ως "πολιτικά ανδρείκελα". Ο αρθρογράφος "στεναχωριέται" διότι ο ΣΥΡΙΖΑ "τερματίζει τον λόγο του και τους προβληματισμούς του στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Φοβάται ακόμα να μιλήσει για τις μεγάλες επιχειρήσεις λες και, είναι αμαρτία, λες και αν μια μικρομεσαία επιχείρηση πηγαίνει πολύ καλά, απαγορεύεται να γίνει μεγάλη."... Με άλλα λόγια, ο αρθρογράφος της Αυγής βλέπει μικρομεσαίους που μπορούν να "μεγαλώσουν" και "υγιείς" Έλληνες καπιταλιστές που μαζί με το λαό θα συγκρουστούν με τη Γερμανία και τους άλλους δανειστές (δηλ. τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έχουν δανείσει την Ελλάδα…), στηρίζοντας μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα εκφράσει όλων αυτών (εργαζομένων-μικρομεσαίων-βιομηχάνων) τα κοινά, εθνικά, συμφέροντα… Και όλα αυτά φυσικά εντός της ΕΕ και του ευρώ...
Από την άλλη, ο Ριζοσπάστης ειρωνεύεται το ΣΥΡΙΖΑ: "Τι προκύπτει απ' αυτήν την παράγραφο του άρθρου; Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ για τους βιομηχάνους, τους ντόπιους καπιταλιστές και την τύχη τους (ουσιαστικά λένε ότι η κυβέρνηση τους καταστρέφει και ρίχνει κλάμα ο ΣΥΡΙΖΑ), επειδή τάχα δεν ωφελήθηκαν από την πολιτική των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης. Εκτιμούν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ενισχύει τους ντόπιους καπιταλιστές, αλλά τους δανειστές, τους Γερμανούς καπιταλιστές, ενώ αφελληνίζεται η ελληνική παραγωγική βάση." Δηλ., ο Ριζοσπάστης αρνείται ότι θίγονται τα συμφέροντα των Ελλήνων καπιταλιστών από τις πολιτικές που στεγνώνουν τη ρευστότητα από την ελληνική αγορά και δυσκολεύουν το δανεισμό των ελληνικών επιχειρήσεων, που, προκειμένου να πληρώνονται οι τόκοι από τα δάνεια, ελαχιστοποιούν τις δημόσιες επενδύσεις από τις οποίες χρηματοδοτούνται οι ντόπιοι καπιταλιστές, που επιφέρουν την εξαγορά του ελληνικού δημόσιου πλούτου κυρίως από ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, που έχουν ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να πληρώνει την κρίση χειρότερα από κάθε άλλη χώρα με σωρευτική μείωση 25% του ΑΕΠ! Έτσι στηρίζει και τη θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ, ότι οι Έλληνες καπιταλιστές ίσως πράγματι να "ξεσηκωθούν" ενάντια στην ΕΕ και τους δανειστές μελλοντικά, εάν κρίνουν ότι τελικά όντως θίγονται τα συμφέροντά τους! Σε αυτήν την περίπτωση, ο στόχος του λαϊκού κινήματος για έξοδο από την ΕΕ χωρίς αναφορά στη λαϊκή-εργατική εξουσία, δηλ. πρακτικά, στη σοσιαλιστική επανάσταση, θα οδηγούσε στην ενσωμάτωσή του στην αστική πολιτική! Μάλιστα, κατηγορεί το ΣΥΡΙΖΑ για εκφραστή αυτών των επιδιώξεων των Ελλήνων βιομηχάνων, ότι "ενσωματώνει στη γραμμή του όλες τις απαιτήσεις του ΣΕΒ", ότι παίρνει θέση "με τα μονοπώλια κόντρα στο λαό".
Συμπερασματικά, και τα δύο κόμματα συσκοτίζουν την πραγματικότητα της εξάρτησης της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Η Αυγή πασχίζει να βρει Έλληνες βιομηχάνους που μπορεί να αντισταθούν στους δανειστές (δηλ. στην ΕΕ και στις ΗΠΑ) για να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκφράζει τα συμφέρονται ΚΑΙ αυτών ΚΑΙ του λαού, και να κρύψει το συμβιβασμό του.
Από την άλλη, ο Ριζοσπάστης πασχίζει να μας πείσει ότι οι Έλληνες καπιταλιστές στηρίζουν αυτήν την πολιτική των χρεών, των δανείων και της συμμετοχής στην ΕΕ, διότι μόνο ευνοούνται από αυτήν, αφήνοντας την πιθανότητα αυτό να αλλάξει στο όχι πολύ μακρινό μέλλον.
Κι όλα αυτά λέγονται ενώ δεν έχει εμφανιστεί ακόμη κανένα αστικό ή μικροαστικό κόμμα που να αμφισβητεί την στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης για συμμετοχή στην ΕΕ (εκφράζοντας ίσως τα διαφοροποιημένα συμφέρονται κάποιας υποθετικής μερίδας της αστικής τάξης), κι ενώ η ίδια η ανακοίνωση του ΣΕΒ, η οποία αποτελεί αφορμή για τα άρθρα της Αυγής και του Ριζοσπάστη, επιβεβαιώνει την προσήλωση στην επιλογή αυτή...
Στην πραγματικότητα η ελληνική αστική τάξη σαφώς και ευνοείται από όλες τις πολιτικές που μειώνουν το κόστος της εργατικής δύναμης (δηλ. μια βασική πλευρά των "μνημονιακών" πολιτικών). Αλλά, από την άλλη, σαφώς και θίγεται από τη γενικότερη πολιτική ξεπεράσματος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που υιοθετούν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και ειδικότερα αυτή τη στιγμή, η Γερμανία. Η πολιτική αυτή καταστρέφει την ελληνική οικονομία που είναι ο κύριος χώρος δραστηριοποίησης των Ελλήνων καπιταλιστών, και ευνοεί την κυριαρχία ξένων κεφαλαίων σε αυτήν.
Αλλά η ελληνική αστική τάξη δεν μπορεί να κάνει αλλιώς! Η υποταγή της στην πολιτική αυτή έχει να κάνει με τον αντικειμενικό συσχετισμό οικονομικής/πολιτικής/στρατιωτικής ισχύος μεταξύ των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων ("μονοπωλίων") και του ελληνικού κράτους από τη μια, και των ξένων (γερμανικών, γαλλικών, αμερικανικών κτλ) μονοπωλίων και των κρατών τους από την άλλη, όπως έχει διαμορφωθεί ιστορικά. Για όσο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις-δανειστές, και κυρίως το τρίγωνο ΕΕ-Γερμανία-ΗΠΑ, επιθυμούν την πληρωμή του χρέους προς αυτές από μια Ελλάδα εντός της ΕΕ, είναι μάλλον μάταιο να περιμένει κανείς από τους Έλληνες καπιταλιστές διαθέσεις σύγκρουσης, σαν αυτήν που φαντάζονται η Αυγή και ο Ριζοσπάστης. Τέτοιες διαθέσεις μπορεί να εκφράσει μόνο το λαϊκό κίνημα...
Τελικά, όμως, κανένα από τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα που εκφράζουν (και) τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν συγκεντρώνουν δυνάμεις για την άμεση έξοδο από την ΕΕ, (εδώ και τώρα, κι όχι μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση...) Κι έτσι κάπως συναντιώνται ο αριστερός και δεξιός οπορτουνισμός, από διαφορετικές κατευθύνσεις, στο αντιδιαμετρικό σημείο της πολιτικής υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό...
Υ.Γ. Το από τί υλικό είναι φτιαγμένη η ελληνική αστική τάξη, για όσους δεν το καταλαβαίνουν απλά διαβάζοντας ιστορία, πχ από το τί έκανε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στην ναζιστική κατοχή, μπορούν να το καταλάβουν διαβάζοντας και το εξής απόσπασμα του άρθρου της Αυγής: "...Το κατάλαβε καλά ο γερο - Στασινόπουλος του ομίλου της Βιοχάλκο, όταν αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα ενός από τους μεγαλύτερους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας στις Βρυξέλλες, αγανακτισμένος από την ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής και την αναλγησία των κυβερνώντων..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μόνο αν περιέχει το ονοματεπώνυμό σας και κατόπιν επιβεβαίωσής της ταυτότητάς σας. Αν είναι η πρώτη φορά που σχολιάζετε, παρακαλώ στείλτε μου και τα στοιχεία επικοινωνίας σας (πχ e-mail) με ένα e-mail.