Θα ήθελα να τραβήξω την προσοχή των αναγνωστών του ιστολογίου σε ένα άρθρο διαμάντι στην Ίσκρα, κυρίως ως προς τα στοιχεία που δίνει για την εξάρτηση της Ελλάδας στον κλάδου του φαρμάκου.
Μας δείχνει τη διείσδυση του ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου στην ελληνική αγορά φαρμάκου, τη μεταφορά πλούτου/υπεραξίας από την Ελλάδα προς τις μητρικές εταιρείες μέσω του μηχανισμού της υπερτιμολόγησης των πρώτων υλών, και την εξάρτηση της χώρας μας, ανάμεσα σε άλλα και σε τεχνογνωσία, σε ακόμη έναν από τους βασικότερους οικονομικούς κλάδους.
Είναι να απορεί κανείς γιατί τόσο οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΚΚΕ αρνούνται να δουν αυτήν την πραγματικότητα της οικονομικής και πολιτικής σχέσης της Ελλάδας με τους ξένους τερράστιους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κράτη-έδρες τους, ως σχέσεις οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης.
Έτσι, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ επιμένει εντός ΕΕ και Ευρώ, δηλ. εντός της πολιτικής και οικονομικής ένωσης κυριαρχίας αυτών των επιχειρηματικών ομίλων, και φαντάζεται σχέσεις ισότιμης συμμαχίας με τα κράτη τους, έστω προοπτικά στο χρόνο...
Το δε ΚΚΕ φαντάζεται την ύπαρξη σχέσεων "αλληλεξάρτησης", έστω κι ανισότιμης, μεταξύ της Ελλάδας, πχ της ΒΙΑΝΕΞ, από τη μια, και των κρατών των NOVARTIS, PFIZER, ROCHE, BAYER κοκ από την άλλη... Τα τελευταία είναι εμφανώς μια χούφτα ιμπεριαλιστικών κρατών που εκμεταλλεύονται οικονομικά όλον τον πλανήτη, αντλώντας πλούτο/υπεραξία από όλες τις εθνικές οικονομίες, αποσπώντας δηλ. μονοπωλιακά κέρδη σε όλον τον κόσμο...
Νομίζω ότι ανάλογα με τη βιομηχανία φαρμάκου, ισχύουν για
Το ελληνικό κεφάλαιο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους (τότε που μάχονταν για την εξουσία το αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα -καθόλου τυχαία τα ονόματα...), αλλά και σε όλες του τις κρίσιμες στιγμές (χρεωκοπία Τρικούπη και οικονομική επιτήρηση, μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιος πόλεμος και σχέδιο Μάρσαλ, δικτατορία, ένταξη στην ΕΕ και στο Ευρώ) επιλέγει αυτό το ρόλο του διαμεσολαβητή των ξένων οικονομικών κολοσσών και των πολιτικών και στρατιωτικών τους συμφερόντων. Είναι επιλογή του συνειδητή να συνδέσει την εξουσία του πάνω στην ελληνική εργατική τάξη με την πρόσδεσή του σε ξένα ιμπεριαλιστικά κράτη. Αν σπάσει η δεύτερη, θα πλησιάσει το σπάσιμο και της πρώτης!
Άρα, όποιος σήμερα δε βλέπει τον ιμπεριαλισμό ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ δε βλέπει/συγκαλύπτει το σύγχρονο καπιταλισμό.
Όποιος δε βλέπει την οικονομική/πολιτική/στρατιωτική εξάρτηση της χώρας μας, συγκαλύπτει την εκμετάλλευση και καταπίεση του λαού μας από τον ιμπεριαλισμό.
Η σωστή ανάλυση της θέσης της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα ως μιας χώρας εξαρτημένης από τα ιμπεριαλιστικά κράτη, δε συνιστά αθώωση της ελληνικής αστική τάξης. Ίσα-ίσα, αποκαλύπτει την προδοσία του έθνους εκ μέρους της και εκ μέρους των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντά της, διευκολύνει την εργατική τάξη να αναδειχτεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους, διευκολύνει τους μικρομεσαίους να παραιτηθούν από τη συμμαχία με την αστική τάξη (που δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει προστασία έναντι των διεθνών μονοπωλίων) και να προσδεθούν πολιτικά περισσότερο στην εργατική τάξη.
Ειδικά δε, όταν οι παρανοήσεις αυτές οδηγούν στην άρνηση ή υποτίμηση του στόχου της εξόδου από την ΕΕ ως κρίκου για την απόσπαση της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό σύστημα, το αποτέλεσμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τραβάει, θέλοντας ή μη, την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα να γίνουν ουρά της αστικής στρατηγικής (παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ ή έστω σύνδεση με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με κάποια άλλη μορφή, μετεξέλιξη ή διαίρεση της ΕΕ, ή πιο πολύ συμμαχία με ΗΠΑ κοκ), ενώ το ΚΚΕ δε συμβάλλει, συνειδητά ή μη, ώστε ο λαός μας να εναντιωθεί αποτελεσματικά στη στρατηγική αυτή...
Ας κρίνει ο λαός ποιοί έχουν παρανοήσει και ποιοι είναι πουλημένοι στα συμφέροντα των μονοπωλίων... Σε κάθε περίπτωση, στην πολιτική τα λάθη συχνά αποδεικνύονται εγκληματικά...
Υ.Γ. Προσθήκη Κυριακής 1/12/2013: Ο σημερινός κυριακάτικος Ριζοσπάστης έχει κι αυτός αφιέρωμα στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Το άρθρο μιλάει για τα υπέρογκα και αυξανόμενα κέρδη των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, για τις προσπάθειές τους να αυξήσουν τις εξαγωγές τους, για τις εκτιμήσεις στελεχών τους ότι οι ξένες πολυθνικές τους "φοβούνται", καθώς και για τις "συνεργασίες" τους με τις ξένες πολυθνικές. Αν και το άρθρο βρίθει στοιχείων, κυρίως για την άυξηση των πωλήσεων και των κερδών, στην ουσία δεν αναφέρεται σε κανένα δομικό στοιχείο της βιομηχανίας αυτής: πόση είναι η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κλάδου (πχ ποιά είναι τα μερίδια αγοράς των ισχυρότερων του κλάδου;), τί είδους είναι οι "συνεργασίες" των ελληνικών εταιρειών με τις ξένες; Η άνθηση των ελληνικών εταιρειών σε έναν τόσο μονοπωλημένο και κρατικά επιδοτούμενο κλάδο, ο οποίος στηρίζεται στη σταθερή ανάγκη του πληθυσμού για το προϊόν που παράγει, ακόμη και εντός της κρίσης, δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Ωστόσο, κανένα (πολιτικό) συμπέρασμα δε βγαίνει αν δε μελετηθούν οι ΣΧΕΣΕΙΣ μεταξύ των μεγεθών, όχι μόνο στο χρόνο (πχ αύξηση ή μείωση σε σχέση με το παρελθόν, μελλοντικές τάσεις κτλ), αλλά και στο χώρο (πχ σχέσεις βιομηχανιών μεταξύ τους, βαθμός μονοπώλησης του κλάδου, ροές υπεραξίας, τεχνογνωσίας, πρώτων υλών μεταξύ τους κτλ). Εν τέλει, συμφωνούμε με το Ριζοσπάστη ότι τα φάρμακα πρέπει να προσφέρονται δωρεάν από μια κρατική βιομηχανία σε όσους το έχουν ανάγκη, αλλά μπορεί να μας διευκρινήσει τί είδους "συνεργασίες" έχουν οι ελληνικές βιομηχανίες με τις ξένες; Παράγουν ευρεσιτεχνίες και πρώτες ύλες οι ντόπιες και απλά δίνουν εργολαβία στις ξένες την παρασκευή του φαρμάκου για να διεισδύσουν σε ξένες αγορές ή, μάλλον, το ...αντίθετο;! Από ποιά βάση θα ξεκινήσει μια κρατική βιομηχανία φαρμάκου σε μια σοσιαλιστική Ελλάδα; Τί δυσκολίες θα έχει να αντιμετωπίσει για την αυτάρκεια σε φάρμακα μια νεαρή επαναστατική εξουσία; Στο σήμερα, κατά πόσο καθορίζεται η παραγωγική βάση της Ελλάδας στον κλάδο του φαρμάκου από τα συμφέροντα μιας χούφτας παγκόσμιων μονοπωλίων του φαρμάκου και των ντόπιων "συνεργατών" τους;..
Μας δείχνει τη διείσδυση του ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου στην ελληνική αγορά φαρμάκου, τη μεταφορά πλούτου/υπεραξίας από την Ελλάδα προς τις μητρικές εταιρείες μέσω του μηχανισμού της υπερτιμολόγησης των πρώτων υλών, και την εξάρτηση της χώρας μας, ανάμεσα σε άλλα και σε τεχνογνωσία, σε ακόμη έναν από τους βασικότερους οικονομικούς κλάδους.
Είναι να απορεί κανείς γιατί τόσο οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΚΚΕ αρνούνται να δουν αυτήν την πραγματικότητα της οικονομικής και πολιτικής σχέσης της Ελλάδας με τους ξένους τερράστιους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κράτη-έδρες τους, ως σχέσεις οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης.
Έτσι, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ επιμένει εντός ΕΕ και Ευρώ, δηλ. εντός της πολιτικής και οικονομικής ένωσης κυριαρχίας αυτών των επιχειρηματικών ομίλων, και φαντάζεται σχέσεις ισότιμης συμμαχίας με τα κράτη τους, έστω προοπτικά στο χρόνο...
Το δε ΚΚΕ φαντάζεται την ύπαρξη σχέσεων "αλληλεξάρτησης", έστω κι ανισότιμης, μεταξύ της Ελλάδας, πχ της ΒΙΑΝΕΞ, από τη μια, και των κρατών των NOVARTIS, PFIZER, ROCHE, BAYER κοκ από την άλλη... Τα τελευταία είναι εμφανώς μια χούφτα ιμπεριαλιστικών κρατών που εκμεταλλεύονται οικονομικά όλον τον πλανήτη, αντλώντας πλούτο/υπεραξία από όλες τις εθνικές οικονομίες, αποσπώντας δηλ. μονοπωλιακά κέρδη σε όλον τον κόσμο...
Νομίζω ότι ανάλογα με τη βιομηχανία φαρμάκου, ισχύουν για
- τα τρόφιμα (στα οποία η Ελλάδα έχει αρνητικό -από θετικό πριν την ένταξη στην ΕΕ- ισοζύγιο) όπου παγκόσμια κυριαρχεί η NESTLE,
- στην ενέργεια όπου φυσικά εξαρτώμαστε από εισαγωγές από ξένα μονοπώλια,
- στις τηλεπικοινωνίες, όπου μετά την εξαγορά μεγάλου μέρους της FORTHNET δεν υπάρχει νομίζω αμιγώς ελληνική εταιρεία,
- στις κατασκευές, όπου για κάποιο λόγο οι διάφοροι Μπόμπολες και Βωβοί χρειάζονται τη HOCHTIEF (γερμανική) και τη VINCI (γαλλική) για να διεκπεραιώσουν τα μεγάλα έργα,
- στην αμυντική βιομηχανία, όπου ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε τις ελληνικές κρατικές επιχειρήσεις,
- στις τράπεζες, όπου με τις πρόσφατες ανακεφαλαιοποιήσσεις σύντομα μπορεί να ελέγχονται από ξένα κεφάλαια,
- για την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου (συνεκμετάλλευση πετρελαίου στο Αιγαίο -αν όντως υπάρχει-, αλλά και γιατί άραγε ο Μπόμπολας λειτούργησε μόνο ως ενδιάμεσος για την εκμετάλλευση του χρυσού της Χαλκιδικής;..)
- και φυσικά στη βιομηχανία παραγωγής κεφαλαιουχικών προϊόντων, δηλ. μηχανών για τις βιομηχανίες (κλείνει και η ΕΛΒΟ...).
Το ελληνικό κεφάλαιο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του ελληνικού κράτους (τότε που μάχονταν για την εξουσία το αγγλικό, γαλλικό και ρωσικό κόμμα -καθόλου τυχαία τα ονόματα...), αλλά και σε όλες του τις κρίσιμες στιγμές (χρεωκοπία Τρικούπη και οικονομική επιτήρηση, μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιος πόλεμος και σχέδιο Μάρσαλ, δικτατορία, ένταξη στην ΕΕ και στο Ευρώ) επιλέγει αυτό το ρόλο του διαμεσολαβητή των ξένων οικονομικών κολοσσών και των πολιτικών και στρατιωτικών τους συμφερόντων. Είναι επιλογή του συνειδητή να συνδέσει την εξουσία του πάνω στην ελληνική εργατική τάξη με την πρόσδεσή του σε ξένα ιμπεριαλιστικά κράτη. Αν σπάσει η δεύτερη, θα πλησιάσει το σπάσιμο και της πρώτης!
Άρα, όποιος σήμερα δε βλέπει τον ιμπεριαλισμό ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ δε βλέπει/συγκαλύπτει το σύγχρονο καπιταλισμό.
Όποιος δε βλέπει την οικονομική/πολιτική/στρατιωτική εξάρτηση της χώρας μας, συγκαλύπτει την εκμετάλλευση και καταπίεση του λαού μας από τον ιμπεριαλισμό.
Η σωστή ανάλυση της θέσης της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα ως μιας χώρας εξαρτημένης από τα ιμπεριαλιστικά κράτη, δε συνιστά αθώωση της ελληνικής αστική τάξης. Ίσα-ίσα, αποκαλύπτει την προδοσία του έθνους εκ μέρους της και εκ μέρους των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντά της, διευκολύνει την εργατική τάξη να αναδειχτεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους, διευκολύνει τους μικρομεσαίους να παραιτηθούν από τη συμμαχία με την αστική τάξη (που δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει προστασία έναντι των διεθνών μονοπωλίων) και να προσδεθούν πολιτικά περισσότερο στην εργατική τάξη.
Ειδικά δε, όταν οι παρανοήσεις αυτές οδηγούν στην άρνηση ή υποτίμηση του στόχου της εξόδου από την ΕΕ ως κρίκου για την απόσπαση της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό σύστημα, το αποτέλεσμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τραβάει, θέλοντας ή μη, την εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα να γίνουν ουρά της αστικής στρατηγικής (παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ ή έστω σύνδεση με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με κάποια άλλη μορφή, μετεξέλιξη ή διαίρεση της ΕΕ, ή πιο πολύ συμμαχία με ΗΠΑ κοκ), ενώ το ΚΚΕ δε συμβάλλει, συνειδητά ή μη, ώστε ο λαός μας να εναντιωθεί αποτελεσματικά στη στρατηγική αυτή...
Ας κρίνει ο λαός ποιοί έχουν παρανοήσει και ποιοι είναι πουλημένοι στα συμφέροντα των μονοπωλίων... Σε κάθε περίπτωση, στην πολιτική τα λάθη συχνά αποδεικνύονται εγκληματικά...
Υ.Γ. Προσθήκη Κυριακής 1/12/2013: Ο σημερινός κυριακάτικος Ριζοσπάστης έχει κι αυτός αφιέρωμα στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Το άρθρο μιλάει για τα υπέρογκα και αυξανόμενα κέρδη των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, για τις προσπάθειές τους να αυξήσουν τις εξαγωγές τους, για τις εκτιμήσεις στελεχών τους ότι οι ξένες πολυθνικές τους "φοβούνται", καθώς και για τις "συνεργασίες" τους με τις ξένες πολυθνικές. Αν και το άρθρο βρίθει στοιχείων, κυρίως για την άυξηση των πωλήσεων και των κερδών, στην ουσία δεν αναφέρεται σε κανένα δομικό στοιχείο της βιομηχανίας αυτής: πόση είναι η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κλάδου (πχ ποιά είναι τα μερίδια αγοράς των ισχυρότερων του κλάδου;), τί είδους είναι οι "συνεργασίες" των ελληνικών εταιρειών με τις ξένες; Η άνθηση των ελληνικών εταιρειών σε έναν τόσο μονοπωλημένο και κρατικά επιδοτούμενο κλάδο, ο οποίος στηρίζεται στη σταθερή ανάγκη του πληθυσμού για το προϊόν που παράγει, ακόμη και εντός της κρίσης, δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Ωστόσο, κανένα (πολιτικό) συμπέρασμα δε βγαίνει αν δε μελετηθούν οι ΣΧΕΣΕΙΣ μεταξύ των μεγεθών, όχι μόνο στο χρόνο (πχ αύξηση ή μείωση σε σχέση με το παρελθόν, μελλοντικές τάσεις κτλ), αλλά και στο χώρο (πχ σχέσεις βιομηχανιών μεταξύ τους, βαθμός μονοπώλησης του κλάδου, ροές υπεραξίας, τεχνογνωσίας, πρώτων υλών μεταξύ τους κτλ). Εν τέλει, συμφωνούμε με το Ριζοσπάστη ότι τα φάρμακα πρέπει να προσφέρονται δωρεάν από μια κρατική βιομηχανία σε όσους το έχουν ανάγκη, αλλά μπορεί να μας διευκρινήσει τί είδους "συνεργασίες" έχουν οι ελληνικές βιομηχανίες με τις ξένες; Παράγουν ευρεσιτεχνίες και πρώτες ύλες οι ντόπιες και απλά δίνουν εργολαβία στις ξένες την παρασκευή του φαρμάκου για να διεισδύσουν σε ξένες αγορές ή, μάλλον, το ...αντίθετο;! Από ποιά βάση θα ξεκινήσει μια κρατική βιομηχανία φαρμάκου σε μια σοσιαλιστική Ελλάδα; Τί δυσκολίες θα έχει να αντιμετωπίσει για την αυτάρκεια σε φάρμακα μια νεαρή επαναστατική εξουσία; Στο σήμερα, κατά πόσο καθορίζεται η παραγωγική βάση της Ελλάδας στον κλάδο του φαρμάκου από τα συμφέροντα μιας χούφτας παγκόσμιων μονοπωλίων του φαρμάκου και των ντόπιων "συνεργατών" τους;..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευτεί μόνο αν περιέχει το ονοματεπώνυμό σας και κατόπιν επιβεβαίωσής της ταυτότητάς σας. Αν είναι η πρώτη φορά που σχολιάζετε, παρακαλώ στείλτε μου και τα στοιχεία επικοινωνίας σας (πχ e-mail) με ένα e-mail.