Ο Σαμαράς και ο Κουτσούμπας για την έξοδο της Ελλάδας από την Ε.Ε.

Σήμερα, μπορεί να αλιεύσει κανείς στον τύπο, δύο εξαιρετικά αντιφατικές ειδήσεις, οι οποίες λένε πολλά για το ζήτημα της εξόδου της Ελλάδας από την Ε.Ε., τόσο από την πλευρά της στρατηγικής των μονοπωλίων, όσο και από αυτή του λαού.

Η μία είναι η δήλωση Σαμαρά ότι:

"Πρέπει να αντιμετωπίσουμε και το άλλο άκρο που μιλάει για έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ"

Η άλλη είναι η ομιλία του ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση, όπου ανάμεσα σε πολλά άλλα, λέει:

"Τους θέτουμε το εξής απλό ερώτημα. Εντάξει, μπορεί να φύγουμε απ' το ευρώ και να πάμε στη δραχμή ή σε ένα άλλο νόμισμα ή να φύγουμε απ' την ΕΕ. Οι αντιλαϊκοί νόμοι, η καπιταλιστική βαρβαρότητα, το σύστημα που υπάρχει, δεν θα εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει; Δεν θα εκμεταλλεύεται ο καπιταλιστής, το μονοπώλιο την εργατική δύναμη; Δεν θα χτυπάει αυτοαπασχολούμενους, μεσαία στρώματα των πόλεων ή δεν θα ξεκληρίζει τη φτωχή αγροτιά απ' τη γη; Δεν έχουν απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, γιατί εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Δηλαδή, αν δεν συνδυάσεις την αποδέσμευση απ' την ΕΕ - άρα και το νόμισμά της - με το ζήτημα που θέτουμε εμείς ως κεντρικό θέμα πάλης, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους, εργατική - λαϊκή εξουσία, τότε δε λύνεις το πρόβλημα. Γιατί βγαίνοντας απ' την ΕΕ, αν δεν έχει το εργατικό, λαϊκό κράτος στα χέρια του τα απαραίτητα εργαλεία για να κάνει ανάπτυξη της οικονομίας, για να κατανείμει τους πόρους, το εργατικό δυναμικό, να εξασφαλίσει δουλειά σταθερή και μόνιμη για όλους, για να μπορέσει να λύσει ανισομετρίες που υπάρχουν και στις περιφέρειες της ίδιας της χώρας μας, με έναν κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, πώς θα μπορέσει να προχωρήσει προς τα εμπρός ο λαός και πώς θα μπορέσουν να ανακουφιστούν και τα λαϊκά στρώματα; Πολύ περισσότερο να λύσουμε αυτό το πρόβλημα που λέμε, να οδηγήσουμε το λαό μας, τους λαούς μας, στην ευημερία, να ζουν ανθρώπινα, με πολιτισμό, με αθλητισμό, με Παιδεία, δωρεάν και δημόσια, με Υγεία δωρεάν και δημόσια;"

Η δήλωση Σαμαρά θέτει τα όρια της σημερινής στρατηγικής της αστικής τάξης, ή έστω του κυρίαρχου κομματιού της, του μονοπωλιακού, την παραμονή στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, θεωρώντας ως πολιτικό "άκρο" που υπονοείται ότι πρέπει να κατασταλεί (ίσως όπως η "Χρυσή Αυγή";..) όσους "μιλάνε" για έξοδο από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.

Από την άλλη, ο ΓΓ του κόμματος της εργατικής τάξης, θεωρεί ως δευτερεύον ζήτημα για τη στρατηγική της τάξης αυτής την παραμονή ή όχι στην Ε.Ε., εάν δε συνοδευτεί από αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας (δηλ. των παραγωγικών σχέσεων), δηλ. αν δε συνοδευτεί από σοσιαλιστική επανάσταση!


Άραγε, τί συμβαίνει;

Θέτει ο πρωθυπουργός, εκ μέρους της αστικής τάξης, παραπλανητικά ψευδοδιλήμματα, ίσως στα πλαίσια "ενδοαστικών ανταγωνισμών";
Η' η ηγεσία του κόμματος της εργατικής τάξης υποτιμά ένα ζήτημα στρατηγικής σημασίας;

Νιώθει η αστική τάξη στη χώρα μας ότι η παραμονής μας στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας γι' αυτήν προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία της;
Ή είναι σωστή η πρόσφατη αλλαγή της γραμμής του ΚΚΕ, που λέει ότι είτε εντός, είτε εκτός της Ε.Ε., είναι, λίγο-πολύ, ίδιος ο καπιταλισμός για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας μας;

Αποτελεί οπορτουνισμό ή πίεση σε ένα ζήτημα-κρίκο η συγκέντρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (ακόμη κι αυτών που διαφωνούν με τη σοσιαλιστική προοπτική) για την έξοδο από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, και την εθνική ανεξαρτησία από κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη, δηλ. η συνεπής αντιιμπεριαλιστική πάλη; (Καλό θα ήταν πάντως η ηγεσία του ΚΚΕ να μη φτύνει, εκεί που μέχρι πρόσφατα έτρωγε...)

Υπάρχει κομμάτι της αστικής τάξης που επιθυμεί την έξοδο από την Ε.Ε.; Αν ναι, πώς είναι δυνατόν κανένα αστικό ή μικροαστικό κοινοβουλευτικό κόμμα αυτή τη στιγμή, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, να μη προτείνει την έξοδο από την Ε.Ε.;

Αν ακολουθήσουμε τη γνωστή μέθοδο του να ψάχνουμε ποιός επωφελείται από κάτι, τί συμπεράσματα θα βγάλουμε για την ηγεσία του ΚΚΕ, για το γεγονός, ότι δεδομένης της στάσης της, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ κοινοβουλευτικό κόμμα που να προτείνει την ΑΜΕΣΗ έξοδο από την Ε.Ε. (με ή χωρίς λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, είτε υπάρχουν επαναστατικές συνθήκες είτε όχι, είτε είναι ώριμες οι υποκειμενικές συνθήκες για τη σοσιαλιστική επανάσταση είτε οχι), ειδικά σε μια εποχή που η στρατηγική αυτή επιλογή της αστικής τάξης κλονίζεται λόγω της καπιταλιστικής κρίσης;

Όσο για το πώς μπορεί ένα εργατικό επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα να ηγείται της διεκδίκησης επί μέρους τακτικών στόχων στρατηγικής σημασίας, χωρίς να ενσωματώνεται στις επιδιώξεις του ταξικού αντιπάλου, έτσι ώστε, π.χ. η έξοδος από την Ε.Ε. να συνοδευτεί από προγραμματικούς στόχους τέτοιους που να ανοίγουν το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για το σοσιαλισμό, ώστε πραγματικά να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού για παιδεία, υγεία, πολιτισμό κτλ, παραπέμπω τον Δ. Κουτσούμπα στο, μέχρι πρόσφατα ισχύον, προηγούμενο πρόγραμμα του ΚΚΕ...