Συνεχίζουμε και συντονίζουμε τους αγώνες μας στο Βερολίνο! Οργάνωση κι Ενότητα!

Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες στο Βερολίνο!


Λίγες μέρες μετά την επιτυχία της αντιφασιστικής μας συγκέντρωσης (παρόλες τις ατέλειες), καταγράφω σε αυτήν μου την ανάρτηση, τις σκέψεις μου για το πώς πρέπει να συνεχίσουμε την οργάνωση των αγώνων μας στο Βερολίνο.

Υπενθυμίζω ότι υπάρχει γενικό κάλεσμα σε όποιον θέλει να συμβάλει, να έρθει τη Δευτέρα 30/09 στις 19:00 στην Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου (Mittelstraße, 33, 12167) για μια πρώτη οργανωτική συνάντηση.



Α. Οι σκοποί και το γενικό σκεπτικό

Είναι πεποίθησή μου ότι μετά από τη συγκέντρωση για την ΕΡΤ, αλλά και την τελευταία αντιφασιστική, γίνεται σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε κάθε φορά να πέσει το ...μαύρο, για να κινητοποιηθούμε. Άλλωστε, αυτό νομίζω είναι και το βασικό συμπέρασμα από την αντιφασιστική μας συγκέντρωση: ότι αν δεν αναπτύξουμε τους αγώνες μας για τις ανάγκες μας και τα συμφέροντα μας, αφήνουμε το χώρο στο φασισμό για να καλύψει το κενό, σε μια εποχή που λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, όλα τα προβλήματα και οι αντιθέσεις οξύνονται και οδηγούνται σε γενική ΚΡΙΣΗ.

Επομένως, πρέπει να κινητοποιηθούμε για τα εξής:

• Για να υπάρχει μια δυνατή, πολιτικοποιημένη φωνή για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην ΕΕ, στον Κόσμο. Ζούμε στο Βερολίνο, την πραγματική πρωτεύουσα της ΕΕ (δεδομένης της ηγετικής θέσης της Γερμανίας σε αυτήν), ενώ η ΕΕ είναι ο ένας από τους 2 ισχυρότερους πόλους του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Όλοι αγωνιούμε για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, πολλοί από μας θα θέλαμε μια μέρα να είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε στην πατρίδα μας, σε μια χώρα όπου να μπορούμε να ζήσουμε και να εργαστούμε με αξιοπρέπεια, και να συμβάλουμε στην αναγέννησή της. Μπορούμε να μένουμε απαθείς και να τη βλέπουμε να γλιστράει στην υποδούλωση, στην οικονομική αλλά και πολιτιστική εξαθλίωση, στο φασισμό, ίσως, στο μέλλον, και στον πόλεμο (δεδομένου του τί συμβαίνει ήδη ολόγυρα στη γειτονιά μας);... Από ότι έδειξε η αντιφασιστική μας συγκέντρωση, ΟΧΙ!
• Για να αγωνιστούμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας εδώ, στο Βερολίνο, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για να μην πληρώσουμε εμείς τις συνέπειες από την κρίση.
• Για να αναπτύξουμε άμεσα την αλληλεγγύη ανάμεσά μας για την προσωρινή, έστω, κάλυψη των πιο οξυμένων προβλημάτων μας. Αλληλεγγύη, όχι σαν φιλανθρωπία που οδηγεί στο αίσθημα της ανημποριάς και της ταπείνωσης ΑΛΛΑ χέρι-χέρι με τον αγώνα, με ψηλά το κεφάλι και με αξιοπρέπεια, ώστε όλοι να μπορούμε να συμμετάσχουμε στους αγώνες μας χωρίς να μας λυγίζει το άγχος της επιβίωσης. 

Β. Ποιούς θέλουμε στο πλευρό μας;

Κάθε νέος ή παλιός μετανάστης, εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος, μικροεπιχειρηματίας ή επαγγελματίας, κάθε ένας συμπατριώτης που θίγεται στον έναν ή στον άλλον βαθμό από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, από τις δυσκολίες της μετανάστευσης, από την καταπίεση της γερμανικής κρατικής μεταναστευτικής πολιτικής, πρέπει να είναι μαζί μας!

Τα προβλήματα αφορούν και τους παλιούς και τους νέους μετανάστες. Μπορεί η κατάσταση να είναι πιο τραγική γι' αυτούς που έρχονται τώρα από την Ελλάδα, αλλά σιγά-σιγά η κρίση θα έχει όλο και πιο τραγικές συνέπειες ΚΑΙ στη Γερμανία (πχ δείτε το κλείσιμο των Schlecker, απολύσεις στη SIEMENS κοκ), και οι παλιοί Έλληνες μετανάστες θα είναι από τους πρώτους που θα τους αγγίξει η κρίση αυτή.

Το κάλεσμα πρέπει να απευθυνθεί εξίσου σε μέλη και σε μη μέλη κομμάτων, φτάνει να αποδέχονται όλοι τους βασικούς κανόνες λειτουργίας μας και τους βασικούς μας σκοπούς, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς καπελώματα, χωρίς σνομπαρίσματα. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει το βαθμό συμμετοχής του, και να συνεχίσει να παλεύει για τις ιδιαίτερες απόψεις του.

Ήδη λειτουργεί εδώ και μερικούς μήνες η Επιτροπή Αγώνα Νέων Μεταναστών Βερολίνου, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, της οποίας είμαι μέλος, και η οποία είχε παρουσία στις συγκεντρώσεις για την ΕΡΤ και ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι πρέπει να υπάρχει μόνο μία τέτοια οργάνωση, οπότε πιστεύω ότι πρέπει κι αυτή να συμβάλει στην προσπάθειά μας, παρόλες τις διαφωνίες στο πολιτικό πλαίσιο. Δε θεωρώ ότι οι διαφορετικές προτάσεις εξουσίας (μέσω ή έξω από ΕΕ, σοσιαλισμός ή καπιταλισμός κτλ) πρέπει να εμποδίζουν την κοινή δράση. Αγωνιζόμαστε μαζί με όσους έχουμε κοινές ανάγκες και (κοινωνικά, οικονομικά, ταξικά) συμφέροντα, όχι μόνο μαζί με όσους συμφωνούμε πολιτικά.

Η τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δηλώσει τη διάθεσή της να συμμετέχει. Θα πρέπει να αποδείξει ότι (ως, μάλλον, το μεγαλύτερο και ισχυρότερο κόμμα που θα συμμετέχει) δε θα επιδιώξει να καπελώσει τις δραστηριότητές μας, και να δεχτεί ότι δεν έχουμε όλοι ως στόχο την "κυβέρνηση της αριστεράς" που προτείνει... Επίσης, στην πράξη ίσως να χρειαστεί να δεχτεί ότι οι αγώνες μας, οι ανάγκες μας, οι στόχοι μας, πιθανόν να ξεπεράσουν τα πολιτικά όρια που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σημερινή του (αλλά και παρελθούσα...) πολιτική γραμμή.


Γ. Ποιούς θα έχουμε απέναντι;

Απέναντι μας θα έχουμε όποιον σπέρνει την απογοήτευση, τη μοιρολατρία, όποιον προσπαθεί να μας συμβιβάσει με την υποτίμηση των συμφερόντων μας, τη μη ικανοποίηση των αναγκών μας στο όνομα της κρίσης, όποιον μας οδηγεί στο να πληρώσουμε εμείς την κρίση ως δήθεν συνυπεύθυνοι σε αυτήν.

Απέναντι μας θα έχουμε όποιον παραβαίνει τους βασικούς μας σκοπούς και κανόνες λειτουργίας και αλληλοσεβασμού, όποιον προσπαθεί να καπελώσει.

Η προσωπική μου γνώμη είναι, ότι αν ακολουθήσουμε με συνέπεια τα παραπάνω, αντικειμενικα θα έρθουμε σε σύγκρουση με

• τις πολιτικές της ΕΕ και των κομμάτων που την αντιμετωπίζουν ως μονόδρομο σε Ελλάδα και Γερμανία, και τους φορείς φυσικά αυτών των πολιτικών,
• με τα κράτη και τις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ελλάδας, ειδικά με τις οικονομικές και μεταναστευτικές τους πολιτικές,
• με όσους προσπαθούν να επωφεληθούν εδώ στο Βερολίνο από την κρίση εκμεταλευόμενοι τους μετανάστες (δες παρακάτω...)

 Δ. Ποιά είναι τα όπλα μας;

Ενότητα, Οργάνωση και Αγώνας!:

• κινητοποιήσεις (συγκεντρώσεις/διαδηλώσεις), 
• εκδηλώσεις ενημέρωσης, συζήτησης και ευαισθητοποίησης, 
• παρεμβάσεις στα ΜΜΕ Ελλάδας και Γερμανίας,
• καλλιτεχνικές και κοινωνικές εκδηλώσεις,
• διοργάνωση δικτύων/εκδηλώσεων αλληλεγγύης, 
• αλλαγή της κατάστασης στην Ελληνική Κοινότητα, ώστε να μετατραπεί σε εκφραστή των συμφερόντων μας (δες παρακάτω).

Ε. Το ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο.

Είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε τουλάχιστον στα εξής 2 σημεία:

1. Είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε δυναμικά ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, να αξιοποιήσουμε τη δύναμη του γεγονότος ότι είμαστε πολλοί με παρόμοια συμφέροντα και ανάγκες, όχι απλά να "παραγοντίσουμε" με τις Γερμανικές και Ελληνικές κρατικές αρχές. 
2. Κεντρικό σύνθημα: "Δε θα πληρώσουμε εμείς την καπιταλιστική κρίση! Αγωνιζόμαστε για τις ανάγκες μας!". Δηλ. δε θα δεχτούμε τις γνωστές δικαιολογίες που επικαλούνται την κρίση ("δεν υπάρχουν λεφτά..."), ούτε τους γνωστούς εκβιασμούς ("αν δεν κάνουμε αυτό δε θα μας δώσουν την επόμενη δόση, θα μας διώξουν από το Ευρώ, την ΕΕ, δε θα χρηματοδοτήσουν την κοινότητα", κτλ...).

Αν δε συμφωνήσουμε σε αυτά τα 2 σημεία, είναι νομίζω φανερό ότι δε θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε την κοινή μας δράση...

Από εκεί και πέρα, ας αξιοποιήσουμε και την εμπειρία των αγώνων μας για να βγάλουμε και περαιτέρω συμπεράσματα, μέσα και από τη συζήτηση και την πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ μας!

ΣΤ. Πώς θα οργανωθούμε;

Χρειαζόμαστε αρκετή οργάνωση για να αξιοποιήσουμε τις δυνάμεις μας και να καταμερίσουμε τα πρακτικά μας καθήκοντα, χωρίς όμως να "γραφειοκρατικοποιηθούμε".

Επίσης, πρέπει να περιφρουρήσουμε τους σκοπούς μας και το κοινό πολιτικό μας μήνυμα από τυχόν καπελώματα, και ταυτόχρονα, να επιτρέψουμε έναν πλούσιο κι έντονο πολιτικό διάλογο μεταξύ μας!

• Να αποφασίζουμε μέσα από τη γενική μας συνέλευση, με αυξημένες πλειοψηφίες, ειδικά για τα σημαντικότερα και πιο πολιτικά ζητήματα.
• Να αφήνουμε ανοιχτά τα ζητήματα για τα οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί ακόμη αυξημένη πλειοψηφία, και να αφήνουμε χώρο για έκφραση όλων των απόψεων και πολιτικών στις διάφορες εκδηλώσεις μας.
• Να εκλέξουμε ολιγομελή γραμματεία για καθαρά πρακτικά και οργανωτικά ζητήματα, χωρίς καμία παραπάνω εξουσία.
• Να φτιάξουμε ιστοσελίδα που να περιλαμβάνει και blog για να οργανώσουμε και τον ηλεκτρονικό (επώνυμο) διάλογο για τα ζητήματα που θα μας απασχολούν.
• Να κάνουμε έντονη την παρουσία μας στα ΜΜΕ, Γερμανικά και Ελληνικά. Να μην υπάρχει νέος μετανάστης στο Βερολίνο που να μην έρθει να μας βρει αμέσως μόλις πατήσει το πόδι του εδώ πέρα!
• Να συντάξουμε Οδηγό Επιβίωσης με αγωνιστικό προσανατολισμό για όσους υποδεχόμαστε.

Ζ. Προβλήματα, προτάσεις, δράσεις.

1. Υποδοχή νέων μεταναστών, πληροφόρηση/ενημέρωση για δυνατότητες και δικαιώματα, εθελοντική συνοδεία τους στις γερμανικές μεταναστευτικές υπηρεσίες, ενθάρρυνση για αγωνιστική στάση απέναντι στις προσπάθειες για εκμετάλλευση εκ μέρους αυτών των υπηρεσιών.
2. Παροχή προσωρινών λύσεων σε προβλήματα στέγασης και οικονομικής εξαθλίωσης.
3. Εκμάθηση γερμανικών σε εθελοντική βάση (στο βαθμό που αυτό δε θα καλύπτεται από τις υπάρχουσες σχετικές δράσεις).
4. Διεκδίκηση πρόσληψης από το γερμανικό κράτος, περισσότερων Ελλήνων δασκάλων και καθηγητών σε διάφορα σχολεία ανά το Βερολίνο, ώστε να γίνει ομαλή ένταξη των παιδιών των νέων Ελλήνων μεταναστών στο γερμανικό σχολικό σύστημα και την κοινωνία γενικότερα, ακόμη και αν δεν ξέρουν καθόλου γερμανικά, αλλα ΚΑΙ, διεκδίκηση του να αναλάβει το Ελληνικό υπουργείο παιδείας την ευθύνη της επιστημονικής στήριξης αυτών των δασκάλων/καθηγητών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής δωρεάν εκπαιδευτικών συγγραμάτων. Ο σκοπός είναι τα παιδιά των μεταναστών να γίνουν κοινωνοί και της γερμανικής και της ελληνικής παιδείας, ώστε να μπορούν στο μέλλον να επιλέξουν πού θα ζήσουν τη ζωή τους χωρίς προβλήματα προσαρμογής. Θέλουμε τους συλλόγους γονέων και εκπαιδευτικών στο πλευρό μας!
5. Διεκδίκηση των επιδομάτων (πχ Harz IV) που δε δίνονται αυτή τη στιγμή στους Έλληνες, αλλά και σε άλλους πολίτες χωρών της ΕΕ, με τους οποίους μπορούμε και να συντονιστούμε.
6. Αγώνας ενάντια στη μάστιγα της εκμετάλλευσης Ελλήνων από Έλληνες, είτε στην υποδοχή των μεταναστών, είτε στα εστιατόρια. Πρέπει να γίνουν εκδηλώσεις ενημέρωσης-ευαισθητοποίησης για το πρόβλημα, να απομονωθούν και να αποδοκιμαστούν δημόσια, στα πλαίσια της κοινότητας των Ελλήνων στο Βερολίνο, όσοι λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, να ενθαρρυνθούν και να υποστηριχτούν οι εργαζόμενοι σε ελληνικές επιχειρήσεις ώστε να οργανωθούν, να γραφτούν στα σωματεία τους, να καταγγείλουν μαζικά τις παραβιάσεις (πχ ανασφάλιστη εργασία, καθυστέρηση ή και ματαίωση πληρωμών, προσβολές προσωπικότητας και καταπίεση, παραβίαση ωραρίου κτλ), να απεργήσουν!
7. Διοργάνωση πολιτικών-επιστημονικών εκδηλώσεων, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ελλήνων Επιστημόνων Βερολίνου/Βραδεμβούργου ώστε να αναπτυχθεί η πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση μεταξύ μας.
8. Παρέμβαση στην Ελληνική Κοινότητα. Η κοινότητα δεν είναι απλά ένα πολιτιστικό κέντρο! Δεν είναι ένα κτίριο απλά για να στεγάζονται οι διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι, και για να περνάμε την ώρα μας! Επίσης, δεν πρέπει να γίνει το μακρύ χέρι της γερμανικής και ελληνικής κρατικής μεταναστευτικής πολιτικής μέσω της ελεγχόμενης χρηματοδότησης, αλλά να διατηρήσει την ανεξαρτησία της! Πρέπει να αναδειχτεί σε θεσμό του ελληνικού μεταναστευτικού κινήματος, κυρίως των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων και των επαγγελματιών, νέων και παλιών, στο Βερολίνο! Να είναι οργανωτής και εκφραστής των αγώνων μας! Να βασίζεται σε δημοκρατικές αποφάσεις, με συχνές γενικές συνελεύσεις, και στη συμμετοχή πολύ κόσμου στις διάφορες δραστηριότητές της. Ειδικά για τη χρηματοδότηση: να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατές πηγές, των πρότζεκτ του γερμανικού κράτους συμπεριλαμβανομένων, φτάνει να υπάρχει πλήρης ενημέρωση της γενικής συνέλευσης για τους όρους της χρηματοδότησης, και να αποφασίζει η γενική συνέλευση την αποδοχή τους, διαφυλάσσοντας την ανεξαρτησία της κοινότητας. Ως λύση ανάγκης, μπορεί να χρειαστεί να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση, να μη σταματήσουμε να διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή χρηματοδότηση από το γερμανικό και ελληνικό κράτος. Όχι στην επιχειρηματική/ανταποδοτική λειτουργία της κοινότητας. 
9. Διεκδίκηση πρόσληψης κοινωνικού λειτουργού στην κοινότητα, με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, που να αναλάβει το κύριο έργο της υποδοχής και παροχής στήριξης στους μετανάστες.

Είναι σημαντικό, όσο αυξάνεται και η εμπειρία μας από την τριβή και τους αγώνες μας γι' αυτά τα ζητήματα, να έρθουμε σε επαφή και να συντονίσουμε τη δράση μας με τους γερμανούς και άλλους ξένους εργαζομένους και τις οργανώσεις τους, καθώς τα προβλήματά μας αποτελούν, συνήθως, εξειδικεύσεις των προβλημάτων που αντιμετωπίζει συνολικά ο γερμανικός λαός. Δηλ. έχουμε τα ίδια δικαιώματα και προβλήματα με τους γερμανούς εργαζομένους, αλλά έχουμε και επιπλέον προβλήματα και ανάγκες, συνέπειες της μετανάστευσης, αλλά και όσων μας ενώνουν εθνικά, πολιτιστικά, γλωσσικά κτλ., ως μια ιδιαίτερη κοινότητα στο Βερολίνο.

Τέλος, να υψώσουμε τη φωνή μας για όσα γίνονται στην Ελλάδα:

• ενάντια στο φασισμό, κι υπέρ των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών!
• για την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική ανεξαρτησία της χώρας μας!
• για την έξόδο από την κρίση και για την ανάπτυξη προς όφελος όλου του ελληνικού λαού!
• ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του πλούτου της χώρας μας!
• ενάντια στην υποβάθμιση της υγείας, της ασφάλισης και της παιδείας!
• για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στην Ελλάδα!

Αυτά από μένα και συγνώμη αν κούρασα! Μετά χαράς να ακούσω τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις σας για όλα τα παραπάνω, και ας είμαστε την επόμενη Δευτέρα, όσον το δυνατόν περισσότεροι! Οπότε, ας διαχύσουμε το κάλεσμα όσο πιο πλατειά γίνεται μέσα από τα προσωπικά μας και κοινωνικά δίκτυα!