Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες στο Βερολίνο!
Λίγες μέρες μετά την επιτυχία της αντιφασιστικής μας συγκέντρωσης (παρόλες τις ατέλειες), καταγράφω σε αυτήν μου την ανάρτηση, τις σκέψεις μου για το πώς πρέπει να συνεχίσουμε την οργάνωση των αγώνων μας στο Βερολίνο.
Υπενθυμίζω ότι υπάρχει γενικό κάλεσμα σε όποιον θέλει να συμβάλει, να έρθει τη Δευτέρα 30/09 στις 19:00 στην Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου (Mittelstraße, 33, 12167) για μια πρώτη οργανωτική συνάντηση.
Α. Οι σκοποί και το γενικό σκεπτικό
Είναι πεποίθησή μου ότι μετά από τη συγκέντρωση για την ΕΡΤ, αλλά και την τελευταία αντιφασιστική, γίνεται σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε κάθε φορά να πέσει το ...μαύρο, για να κινητοποιηθούμε. Άλλωστε, αυτό νομίζω είναι και το βασικό συμπέρασμα από την αντιφασιστική μας συγκέντρωση: ότι αν δεν αναπτύξουμε τους αγώνες μας για τις ανάγκες μας και τα συμφέροντα μας, αφήνουμε το χώρο στο φασισμό για να καλύψει το κενό, σε μια εποχή που λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, όλα τα προβλήματα και οι αντιθέσεις οξύνονται και οδηγούνται σε γενική ΚΡΙΣΗ.
Επομένως, πρέπει να κινητοποιηθούμε για τα εξής:
Λίγες μέρες μετά την επιτυχία της αντιφασιστικής μας συγκέντρωσης (παρόλες τις ατέλειες), καταγράφω σε αυτήν μου την ανάρτηση, τις σκέψεις μου για το πώς πρέπει να συνεχίσουμε την οργάνωση των αγώνων μας στο Βερολίνο.
Υπενθυμίζω ότι υπάρχει γενικό κάλεσμα σε όποιον θέλει να συμβάλει, να έρθει τη Δευτέρα 30/09 στις 19:00 στην Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου (Mittelstraße, 33, 12167) για μια πρώτη οργανωτική συνάντηση.
Α. Οι σκοποί και το γενικό σκεπτικό
Είναι πεποίθησή μου ότι μετά από τη συγκέντρωση για την ΕΡΤ, αλλά και την τελευταία αντιφασιστική, γίνεται σαφές ότι δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε κάθε φορά να πέσει το ...μαύρο, για να κινητοποιηθούμε. Άλλωστε, αυτό νομίζω είναι και το βασικό συμπέρασμα από την αντιφασιστική μας συγκέντρωση: ότι αν δεν αναπτύξουμε τους αγώνες μας για τις ανάγκες μας και τα συμφέροντα μας, αφήνουμε το χώρο στο φασισμό για να καλύψει το κενό, σε μια εποχή που λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, όλα τα προβλήματα και οι αντιθέσεις οξύνονται και οδηγούνται σε γενική ΚΡΙΣΗ.
Επομένως, πρέπει να κινητοποιηθούμε για τα εξής:
- Για να υπάρχει μια δυνατή, πολιτικοποιημένη φωνή για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στην ΕΕ, στον Κόσμο. Ζούμε στο Βερολίνο, την πραγματική πρωτεύουσα της ΕΕ (δεδομένης της ηγετικής θέσης της Γερμανίας σε αυτήν), ενώ η ΕΕ είναι ο ένας από τους 2 ισχυρότερους πόλους του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Όλοι αγωνιούμε για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, πολλοί από μας θα θέλαμε μια μέρα να είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε στην πατρίδα μας, σε μια χώρα όπου να μπορούμε να ζήσουμε και να εργαστούμε με αξιοπρέπεια, και να συμβάλουμε στην αναγέννησή της. Μπορούμε να μένουμε απαθείς και να τη βλέπουμε να γλιστράει στην υποδούλωση, στην οικονομική αλλά και πολιτιστική εξαθλίωση, στο φασισμό, ίσως, στο μέλλον, και στον πόλεμο (δεδομένου του τί συμβαίνει ήδη ολόγυρα στη γειτονιά μας);... Από ότι έδειξε η αντιφασιστική μας συγκέντρωση, ΟΧΙ!
- Για να αγωνιστούμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας εδώ, στο Βερολίνο, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για να μην πληρώσουμε εμείς τις συνέπειες από την κρίση.
- Για να αναπτύξουμε άμεσα την αλληλεγγύη ανάμεσά μας για την προσωρινή, έστω, κάλυψη των πιο οξυμένων προβλημάτων μας. Αλληλεγγύη, όχι σαν φιλανθρωπία που οδηγεί στο αίσθημα της ανημποριάς και της ταπείνωσης ΑΛΛΑ χέρι-χέρι με τον αγώνα, με ψηλά το κεφάλι και με αξιοπρέπεια, ώστε όλοι να μπορούμε να συμμετάσχουμε στους αγώνες μας χωρίς να μας λυγίζει το άγχος της επιβίωσης.