Μια θέση για το θέμα της ψήφου των Ελλήνων μεταναστών

1. Η βασική μου θέση προκύπτει από το ότι ο καθένας μας πρέπει να ψηφίζει στη χώρα όπου ζει και εργάζεται με κάποια μονιμότητα.

2. Επιπλέον, δεν μπορεί κάποιος να ψηφίζει σε 2 χώρες, και ακόμη περισσότερο με το επίπεδο διασύνδεσης που έχουν οι χώρες σήμερα συμμετέχοντας σε διαφορετικές ολοκληρώσεις, συμμαχίες κοκ. Μάλιστα, εντός της ΕΕ, αυτό είναι σα μια διπλή ψήφος.

3. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν υπάρχουν σχέσεις εξάρτησης από τη μια χώρα στην άλλη. Πχ κάποιος που ψηφίζει και στη Γερμανία και στην Ελλάδα επηρεάζει την Ελλάδα διπλά (ή και παραπάνω!)...

Παράδειγμα από το χώρο της "ευρωπαϊκής αριστεράς": σε εκδήλωση στο Βερολίνο με τον Λ. Βατικιώτη και κάποιον βουλευτή της Die Linke, ο εν λόγω βουλευτής είπε λίγο-πολύ ότι κάποιου είδους δανεισμός, με κάποιου είδους μνημόνιο, ήταν απαραίτητο για την Ελλάδα, προκειμένου να αποφύγει τη χρεωκοπία, διότι κινδύνευε το πανευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα, και έκανε ειδική μνεία στα ασφαλιστικά ταμεία... Είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων στις ιμπεριαλιστικές χώρες έχει τη δυνατότητα να αποταμιεύει στα συνταξιοδοτικά και άλλα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτά, πλέον τζογάρουν στα διεθνή χρηματιστήρια με τα αποθεματικά τους, και καταφέρνουν κατά καιρούς να προσπορίζονται κέρδη/υπεραξία που παράγεται αλλού, σε όλον τον κόσμο... Ε, αυτά (μπορεί να) είχαν δανείσει και την Ελλάδα... Προφανώς, είναι φανερή η σύγκρουση συμφέροντος κάποιου που ζει και εργάζεται στη Γερμανία και περιμένει να πάρει σύνταξη από τα δανεικά του ταμείου του στην Ελλάδα... και αυτού που δεν έχει δουλειά και κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του εξ΄αιτίας των μνημονίων για την αποπληρωμή αυτών των δανεικών...

Μην πάω τώρα στην ...παγκόσμια δεξιά, στα Πατριαρχεία, τις ενώσεις Μακεδονομάχων κοκ...

4. Το κριτήριο της (διπλής) υπηκοότητας είναι το πιο ασφαλές, επομένως, για να καθορίζει το δικαίωμα ψήφου. Όποιος ζει στο εξωτερικό μόνιμα έχει υλικά συμφέροντα από πολλές πλευρές για να πάρει την τοπική υπηκοότητα, και δε θα αποφύγει να το κάνει μόνο και μόνο για να ...νοθεύει το εκλογικό σώμα στην Ελλάδα.

Ο καθένας το κάνει αυτό μετά από διαφορετικό χρονικό διάστημα, είτε γιατί οι νόμοι περί υπηκοότητας είναι διαφορετικοί σε κάθε χώρα, είτε λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών της ζωής του, πχ της κινητικότητας σε διαφορετικές χώρες. Οπότε, ένα χρονικό όριο δεν είναι το ιδανικό.
Από τη στιγμή που πάρει, όμως, την υπηκοότητα την ξένη, τόσο σε πρακτικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο συνδέει και την πολιτική του ζωή με μια άλλη χώρα, οπότε και θα πρέπει να σταματήσει να ψηφίζει για την Ελλάδα.

Επιπλέον, δεν μπορούμε στον 21ο αιώνα να επαναφέρουμε κριτήρια που σχετίζονται με την περιουσία...

5. Ίσως υπάρχουν πρακτικές λύσεις, ώστε να μπορούν να ψηφίζουν από εκλογικά τμήματα του εξωτερικού 2 ομάδες Ελλήνων πολιτών:

(α) αυτοί που βρίσκονται προσωρινά/συμπτωματικά στο εξωτερικό, πχ για διακοπές ή για λίγες μέρες/εβδομάδες/μήνες εργασίας κοκ αλλά είναι μόνιμοι κάτοικοι της Ελλάδας (ακόμη και αν έχουν και κάποια άλλη υπηκοότητα), και

(β) αυτοί που είναι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, αλλά δεν έχουν πάρει ακόμη την τοπική υπηκοότητα και δεν έχουν, επομένως, δικαίωμα ψήφου στο εξωτερικό. Η δεύτερη ομάδα, ειδικά εντός της ΕΕ, είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, διότι λόγω της κινητικότητας εντός της ΕΕ, μπορεί κάποιος να αργήσει να εγκατασταθεί μόνιμα σε κάποια χώρα, αργώντας αντίστοιχα να πάρει ξένη υπηκοότητα.

Θα μπορούσαν πχ να κάνουν, μαζί με την αίτηση συμμετοχής σε εκλογικό τμήμα του εξωτερικού, υπεύθυνες δηλώσεις ότι ανήκουν στην μια ή στην άλλη περίπτωση, και, ειδικά στην περίπτωση (β), να εξουσιοδοτούν το ελλ. κράτος να κάνει ερώτηση στο ξένο κράτος για να επιβεβαιώσει την κατάσταση που δηλώνει ο επίδοξος ψηφοφόρος.

Στην συνέχεια, θα μπορούσε το ελλ. κράτος να κάνει δειγματοληπτικούς ελέγχους, ώστε να εντοπίζει τυχόν παραβάτες, και να υπάρχουν κάποιες ποινές γι' αυτούς, όπως στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων ή/και οικονομικές. Θα μπορούσε να δοθεί και στα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές η δυνατότητα να ζητούν τον έλεγχο για συγκεκριμένα πρόσωπα που παρατηρούν στα εκλογικά τμήματα, και για τα οποία υποπτεύονται παράβαση.

Δεδομένου του μικρού κινήτρου να ρισκάρει κανείς το οτιδήποτε προκειμένου απλά ...να ψηφίσει, δεν νομίζω ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να επιβληθεί το κριτήριο αυτό στην πράξη.

6. Όμως, ένα τέτοιο κριτήριο, όπως και κάθε άλλο από τα όσα αναφέρθηκαν (όπως πχ της χρονικής διάρκειας κοκ), διαχωρίζει τους Έλληνες υπηκόους σε κατηγορίες που έχουν ή δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, κάτι που μάλλον απαιτεί συνταγματικές αλλαγές για να μην καταπέσει στο ΣτΕ.

Εναλλακτικά, η απόρριψη τελείως της διπλής υπηκοότητας, φαντάζομαι επίσης απαιτεί συνταγματικές αλλαγές.

Οπότε προκύπτει το ερώτημα, γιατί το ΚΚΕ, αλλά και άλλα κόμματα που συμφώνησαν με την τωρινή αναθεώρηση, δεν απαίτησαν η αναθεώρηση να συμπεριλάβει και αυτές τις πλευρές που διασφαλίζουν την σωστή λειτουργία του δικαιώματος αυτού;

7. Τέλος, νομίζω ότι σωστά απορρίπτεται η επιστολική ψήφος.
Πρώτον, δεν είναι δυνατή ούτε εντός της Ελλαδας, και δεν πείθομαι ότι για τις περισσότερες περιπτώσεις το ταξίδι εντός της Ευρώπης ή και των ΗΠΑ είναι πιο δύσκολο από ότι από την Αθήνα στον Έβρο ή στα νησιά.
Δεύτερον, τίθεται θέμα αξιοπιστίας, ακόμη και στον 21ο αιώνα, με αυτά που βλέπουν τα ματάκια μας κατά καιρούς. 

Το ίδιο ισχύει και για πολλά και μικρά εκλογικά τμήματα, τα οποία θα πρέπει να αποφευχθούν προς χάριν λίγων και μεγάλων, στα οποία να μπορούν να έχουν αντιπροσώπους τα περισσότερα ελληνικά κόμματα.

8. Πέρα από την συνταγματική αναθεώρηση ή τον εφαρμοστικό νόμο που από ότι φαίνεται θα θέσει κάποια κριτήρια, είναι στο χέρι και του δημοκρατικού κινήματος να πιέσει για να μην αλλοιωθεί το εκλογικό σώμα.

Με βάση την Wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Greek_diaspora)

Έλληνες του εξωτερικού, γεννημένοι στην Ελλάδα:

136,914 στις ΗΠΑ (2012),

721,000 στην Κύπρο (2011, δεν είναι σαφές αν εννοεί γεννημένοι στην Ελλάδα),

Γερμανία 274,060 (2016),

Αυστραλία 93,743 (2016),

Καναδάς 62,715 (2016),

Μ. Βρετανία 78,872 (2011, δε διευκρινίζει που έχουν γεννηθεί και μετράει και Κύπριους),

και ακολουθούν Ρωσία, Αλβανία, Ουκρανία και άλλες χώρες με μικρότερους πληθυσμούς, οι περισσότερες από τις οποίες είναι χώρες της ΕΕ.

Άρα, με βάση τον συνολικό αριθμό που δε φαίνεται και τόσο μεγάλος, και στον βαθμό που δε θα γίνουν τίποτα τρελά και δοθεί δικαίωμα ψήφου στα παιδιά αυτών, ενώ έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό, δεν είναι αδύνατον να λειτουργήσει το όλο θέμα με έναν θεμιτό τρόπο. Είναι και θέμα του δημοκρατικού κινήματος κάτι τέτοιο...