Το παρακάτω κείμενο στη παρούσα του μορφή προέκυψε κατόπιν διορθώσεων του αρχικού κειμένου, μετά από παρέμβαση του Γ. Πετρόπουλου (βλ. σχόλια παρακάτω).
Πριν μερικές μέρες έκανε την εμφάνισή της η διακήρυξη της "Κίνησης Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας" (βλ. και το σχετικό άρθρο του Δ. Δημητριάδη), μιας πολιτικής κίνησης (αλλά όχι κόμματος) που συσπειρώνει πρώην (διεγραμμένους ή αποχωρήσαντες) μέλη του ΚΚΕ, και στρέφεται ενάντια στην ηγεσία του και στη σημερινή του πολιτική γραμμή. Ταυτόχρονα, μαίνεται η διαπάλη μεταξύ αυτών και της έτερης ιστοσελίδας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΚΚΕ, της Νέας Σποράς, μια διαπάλη που, κατά κανόνα, κάθε άλλο παρά γίνεται σε συντροφικό κλίμα...
Πριν μερικές μέρες έκανε την εμφάνισή της η διακήρυξη της "Κίνησης Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας" (βλ. και το σχετικό άρθρο του Δ. Δημητριάδη), μιας πολιτικής κίνησης (αλλά όχι κόμματος) που συσπειρώνει πρώην (διεγραμμένους ή αποχωρήσαντες) μέλη του ΚΚΕ, και στρέφεται ενάντια στην ηγεσία του και στη σημερινή του πολιτική γραμμή. Ταυτόχρονα, μαίνεται η διαπάλη μεταξύ αυτών και της έτερης ιστοσελίδας εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΚΚΕ, της Νέας Σποράς, μια διαπάλη που, κατά κανόνα, κάθε άλλο παρά γίνεται σε συντροφικό κλίμα...
Είναι σαφές ότι το ερώτημα του "τί να κάνουμε" ταλανίζει τους κομμουνιστές στη χώρα μας, και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν αναφορά στο ΚΚΕ, σε μια ιστορική στιγμή που χαρακτηρίζεται από την μια από την καπιταλιστική οικονομική κρίση που εξανδραποδίζει τον ελληνικό λαό, και από την άλλη από μια αδιέξοδη προς το παρόν πολιτική κρίση, της οποίας μέρος, δυστυχώς, είναι και το κομμουνιστικό κίνημα.
Μάλιστα, αρκεί μια ματιά στο δημόσιο λόγο, τόσο της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και της εσωκομματικής της αντιπολίτευσης, για να διαπιστώσει πόσο κατώτεροι των περιστάσεων αποδεικνυόμαστε οι κομμουνιστές που προερχόμαστε από το ΚΚΕ σε αυτήν την τόσο κρίσιμη ιστορικά συγκυρία για το λαό μας. Η επιχειρηματολογία και η πολιτική πρακτική και των δύο πλευρών έχει κοινά χαρακτηριστικά τα οποία συναντώνται στο σεχταρισμό, τη γραφειοκρατική και μη δημοκρατική νοοτροπία για το κόμμα, την έλλειψη εμπιστοσύνης στη βάση του κόμματος και στο λαό, στην απόσταση από το λαό και τις καθημερινές του ανησυχίες με έναν ιδιόμορφο ελιτισμό. Ας παρακολουθήσουμε αυτή τη συζήτηση και ας συγκρίνουμε (Υπογραμμίζω ότι η συζήτηση παρακάτω είναι "εικονική" και αντικατοπτρίζει τη δική μου πρόσληψη τόσο για την επιχειρηματολογία της ηγεσίας του ΚΚΕ, όσο και γι' αυτήν της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", είτε του Εργατικού Αγώνα, είτε της Νέας Σποράς, είτε μεμονωμένων αγωνιστών εντός και πέριξ του ΚΚΕ με τους οποίους έτυχε να συζητήσω -με μικρές ή μεγάλες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει τις εν λόγω ιστοσελίδες και να σχηματίσει άποψη από μόνος του για την (αν)ακρίβεια της κατανόησής μου):
